ဒေဝီသခင်မ

အခန်း (၄)

ဒေဝစင်္ကြာတိုင်းပြည်သို့ ခရီးနှင်လာသော အလင်္ကါရူပတိုင်းပြည်ရဲ့ အိမ်ရှေ့စံမင်းသမီးလေး မဏိရူပဝတီမှာလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဒေဝစင်္ကြာတိုင်းပြည်ရဲ့နယ်စွန်နယ်ဖျားသို့နီးကပ်လာလေသည်။ ဝတီလည်း မိမိရဲ့ စီးတော်မြင်းဖြူကြီးဖြစ်တဲ့ ငွေတောင်ပံ နဲ့အတူ ဒေဝစင်္ကြာတိုင်းပြည်နဲ့ မနီးမဝေးတွင်ရှိသော တောင်ထိပ်ပေါ်သို့ရောက်ရှိလို့လာခဲ့သည်။ ထိုတောင်ထိပ်ပေါ်ကနေကြည့်လျှင် ဒေဝစင်္ကြာတိုင်းပြည်ကိုလှမ်းမြင်နေရသည်။

"ဒေဝစင်္ကြာတိုင်းပြည်ကိုရောက်ဖို့တောင်သိပ်မလိုတော့ဘူး။ ကြားထဲမှာ ရွာတစ်ရွာနဲ့ တောအုပ်တစ်ခုကိုဖြတ်ရအုံးမယ်။ မနက်ဖြန်တော့ ရောက်ကောင်းပါရဲ့"

ဝတီလည်းထိုကဲ့သို့ရေရွတ်လိုက်ပြီး မြင်းရဲ့ဇာတ်ကိုလှည့်လိုက်ကာ ထိုနေရာမှထွက်လာခဲ့တော့၏။

တောအုပ်ထဲသို့ရောက်သောအခါ တစ်နေရာအရောက်တွင် လူသံသူသံများကိုကြားရတဲ့အတွက်ကြောင့် အံ့သြသွားလေသည်။ ဟင်။ လူသံတွေကြားနေရပါ့လား။ ဘာဖြစ်တာပါလိမ့်။ တောပုန်းဓား​ပြတွေဖြစ်နေမှဟုတ်ပေဖြစ်အုံးမယ်။ ဝတီလည်း မကြောက်မလန့်နဲ့ တုံ့ဆိုင်းမနေဘဲ ထိုလူသံများကြားတဲ့နေရာသို့ အပြေးက​လေးနှင်ခဲ့လေသည်။

ဟော။ တွေ့ပါပြီ။ ရှေ့မှာ။ ဟုတ်တာပေါ့။ တောပုန်းဓားပြတွေဘဲ။ ကုန်သည်တွေရဲ့လှည်း တွေကိုဓားပြတိုက်နေကြတာဘဲ။ ကုန်သည်များက ဓားပြခေါင်းဆောင်ဟုထင်ရသောလူတစ်ယောက်ကို ဒူးထောက်ကာငိုယိုတောင်းပန်နေကြလေသည်။ ဝတီလည်း တုံ့ဆိုင်းမနေဘဲ မြင်းခါးစောင်းမှာတင်ထားတဲ့ လေးနဲ့မြှားကိုထုတ်ပြီး မြင်းပေါ်ကနေပင် ဓားပြများထံသို့ မြှားဖြင့်တစ်ချောင်းပြီးတစ်ချောင်းပစ်လိုက်လေ၏။

ဓားပြများလည်း အလစ်အငိုက်မိသွားသဖြင့် ဘာမှလုပ်ချိန်မရလိုက်ဘဲ အတုံးအရုံးလဲကုန်ကျ၏။ ဓားပြခေါင်းဆောင်မှာလည်း ကြောင်တောင် တောင်ဖြစ်သွားပြီး မြှားတံများလာရာလမ်းကြောင်းသို့ကြည့်လိုက်ရာ မြင်းဖြူကြီးတစ်ကောင်ပေါ်မှ ချောမောလှပသော ယောင်္ကျားလေးပုံစံဝတ်စားထားသောမိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက်ကိုတွေ့ရလေသည်။ ထိုမိန်းမပျိုလေးရဲ့လက်ထဲမှာ လေးနဲ့မြှားကိုကိုင်ဆောင်ထားပြီး မြှားတံများကလည်း တဝှီဝှီနဲ့ ဓားပြများကိုတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်လှဲသိပ်နေ၏။ ဓားပြခေါင်းဆောင်လည်း ​ကြောင်အမ်းအမ်းဖြင့်ကြည့်နေစဥ် သူ့ရဲ့ဘယ်ဘက်ရင်ခုံသို့ မြှားတစ်စင်းကစိုက်ဝင်ပြီး တုံးခနဲလဲကျသွားလေသည်။