Hayat bazen çok acı dolu oluyordu.Ama acı çeken insanlar ile ikiye ayrılıyordu.Ben acı çeken insanlardandım.Hayatım hep acı dolu geçmişti.Ben 7 yaşındayken ailem tarafından yetimhaneye bırakılmıştım.13 yaşımda bazı sebeplerden dolayı yetimhane değişikliği olmuştu.Neredeyse 2 ay kaldıktan sonra bir kişinin yanma gelip 'Ailen seni almaya geri gelmiş şanslısın.'dediği an hayatımın şokunu yaşamıştım.Koşa koşa müdire hanımın yanına gittim.Ordaydılar.Hepsi oradaydı;annem,babam,ablam,kardeşim.Müdire hanım beni görünce,ailemle konuşmak için geri dışarı göndermişti.Yarım saat sonra eşyalarım bir valize sığdırılmıştı.Babam valizimi aldığında çok mutluydum.Eve vardığımızda küçüklüğüme dair ne bir fotoğraf,ne de bir eşya vardı.Ablam ile aynı odada kalacaktım.Yerleştikten sonra akşam yemeğine oturduk.Herkes bana karşı hala soğuktu.Nedenini bilmeden herkes ile konuşmaya çalışıyordum.
Ya beni tersliyorlardı,ya da kısa kısa cevaplar vererek geçiştiriyorlardı.İlk 1 ay çok sıkıcı geçmişti.Diğer 3 ayda ise kardeşimle az da olsa ısınmıştık birbirimize.Annem ben bir şey yaparsam hemen kızıyordu,ya da dövüyordu beni.Ablam babam evde olmadığında sevgilisini getirirdi.Ablamın çok sevgilisi olmuştu.Bir gün ablamın en uzun süren ilişkisi olan çocuk gene bizdeydi.Ben tam lavaboya girecekken çocuk arkamdan girip kapıyı kilitledi.Eğer ses çıkarırsam daha ileriye gideceğini söyledi.O zamanlar anlamamıştım.Çocuk bir anda yaklaşıp dudağımı öpünce yapbozlar birleşti.Ses çıkarmaya çalışıyordum ama izin vermiyordu.Beni orda taciz etti.Daha ileriye gidemeden kasığına tekme atıp koşarak lavabodan çıktım.Ben o gün ilk defa boksör olursam böyleleri mahvederim diye düşündüm.Karar verdim.İlk başta aileme taciz edildiğimi söyleyemedim.Korktum inanmayıp döverler diye.1 gün geçti en sonunda annnemin yyanına gittim.Zaten 1 gün içerisinde sürekli ağlamıştım.Anneme gittim söyledim.Beni baya dövmüştü o gün.Beni desteklemek yerine dövmüştü.Babam geldi söyledim.İnanmadı ama kim diye sordu en azından.Bende 'Ablamın sevgililerinden bir tanesi' dedim.Ablam ile annemin yüzü kireç tutmuş gibi bembeaz oldu.Babam buna da inanmadı ama sinirlendiği belliydi.
O sırada annem sırtıma bu sözlerle bıçağı sapladı.'Bu kız bizim namusumuzu kirletecek.Geri verelim yetimhaneye dedi.'dedi.Herkes kabul etti.Bir gün daha orda kaldım ama diğer günün sabahı gene o iğrenç yetimhanedeydim.Herkes benimle dalga geçti.18 yaşıma kadar orada zor günler geçirdim.18 yaşıma bastığım ilk gün koşakoşa yetimhaneyi terk ettim.Müdire hanımdan yalvar yakar izin alıp çalıştığım bi yer vardı.Baya büyük bir cafeydi.2 senedir burada çalışıyordum.Ve baya yakın olduğum arkadaşlarım vardı. Batu ve Zilan. Baya param olmuştu.Zaten cafe baya bir para veriyordu.O paramın bir kısmıyla üniversiteye gittim.Oradan boksör kulüplerine.Benim hayatımın acılı kısımlarından sadece bir tanesiydi bu.
Şimdi ise karşımda benim geçmişimi mahveden biri ile bakışıyordum;Alper.Beni taciz eden çocuk.Hayatımı mahveden çocuk.Ablamın sevgilisi olan çocuk.Ailemin bana inanmamasını sağlayan çocuk.
"Senin ne işin var burda!!!???" benim tam ona soracağım soruyu sordu."Birde soruyor musun?Siktir git!"dedim ve galiba sesim biraz yüksek çıkmıştı.Güçlü durmaya çalışıyordum.Bacaklarım titriyordu anlayabiliyordum."Sakin ol şampiyon!Ben sadece Esma'ya birşey söyleyip gideceğim."dedi.Esma ile nereden tanışıyorlardı.Esma kaşlarını çattı"Sen kimsin ki?Ben senin sadece tacizci şerefsiz bir insan olduğunu biliyorum."dedi.Aferin benim canım arkadaşıma yaa.Ama gerçekten tanımıyor muydu bu piçi.
"Esmacığım beni Serpil gönderdi.Selamı var.'Hayatınız boyunca mutlu olamayacaksınız çünkü ben hala yaşıyorum,ölmedim'dedi.Esma'nın sikine takmadığı belli oluyordu çünkü şuan kahkaha atıyordu."Aynen canım aynen.Hadi yallah köpekciliğin bittiyse.Ben tasmanı Serpil'den alırım,üzülme sen."dedi ve Alper'in kıpkırmızı olan yüzünü umursamayıp kapıyı kapattı.Kapattığımız an üçümüzde kocaman kahkaha attık."Alper piçinin yüzünü gördünüz mü??"dedi Zilan ve tekrar kahkahalara boğulduk.Tabii bu benim için güçtü.Çünkü geçmişimi hatırlamak canımı yakuyordu.O sırada dışarıdan korna sesi duyuldu.Enes bizi almaya gelecekti.Hemen çantalarımızı aldık ve arabaya bindik.Zilan ile Enes'in oynaşması bitince yola çıktık.Bugün güzel olacaktı emindim...
(Bu bölümde kısa oldu kusura bakmayıınnn.Oy veriin lütfen.)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OYUNCU VE ARENA (Ara Verildi)
RandomBir oyuncunun ve boksörün hayatı ne kadar zor olabilirdi? ben Zilan TEKİN ve en yakın arkadaşım Tuana AKDOĞAN ile kafamızı büyük bok çukurlarına sokmuştuk ve bu kafalar bok çukurundan çıkamayıp daha çok batıyordu.
