Gerçekler bir zehir gibi zihnimin kıvrımlarında dolaşıyordu. Gözleri gözlerime kenetlenmişken söylediği sözlerden gram pişmanlık duymuyordu.
Aylar önce hiç olmadığım kadar çaresiz bir durumdaydım. Birisi beni bulmuş ve çaresizliğimi kullanmak istem...
Okuduğunuzda oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yağmurlar yağar, insanlar ıslanır, gözlerine bakar içim ısınır..."
💎💎
"Abya!" Derinlerden gelen neşeli bir kız sesi. Bu Nehir'in sesi. Etrafa daha dikkatli bakıyorum ama hiçbir şey göremiyorum çünkü her yer bembeyaz. Ses bir kere daha yankılanıyor, delirmiş gibi etrafımda dolanıyor.
"Nasıl yaptın?!" Ses daha gür, öfkeli ve kırgın. Gözlerim doluyor. Bu ses yine Nehir'e ait. Daha düzgün konuşuyor. Bana öfkesini kusuyor.
"Neden bana yardımetmedin abla?" Bu sefer öfkeli değil. Kırınca konuşuyor, bana sitem ediyor. Ben sadece onu bulmaya çalışıyorum. Konuşmaya çalışıyorum. Dilim dönmüyor. Nihayet başardığımda sesim çok kısık çıkmıştı. Suçunu kabullenen bir günahkargibi.
"Nerdesin Nehir?"
"Beni bulamayacağın bir yerde! Korunduğum bir yerde." Kaskatı kesildiğimi hissettim. Sözleri bir ok gibi zihnime saplandı. Bir daha çıkmamak üzere ise oraya kazındı. Tekrar sesi yankılanıyor bu sefer ki fazla intikam almak ister gibi.
"Bu senin cezan abla. Beni kurtaramamanın cezası." Kırgın sesi beni delirtecek kadar tekrarlanıyor. Bembeyaz yer anında renk değiştirmeye çalışıyor. Kulağımda yankılanan ses ise Nehir'in yalvaran sesiydi.
"Abya! Kuytar beni abya!" Yüzüme birşey sıçradığını hissediyorum. Elimi kaldırıp yanağıma dokunuyorum. Parmaklarım anında kanın koyu rengine bulanıyor. Her yer kana bulanıyor. Ellerimden yere kan damlıyor.
"Hediyemi beğendin mi bebeğim?" Bağırarak doğrulup yüzüme dokundum.
"Nehir!" Sesim odada yankılanıp tekrar bana ulaşırken nefes nefeseydim. Terden yüzüme yapışan saçlarım görüş alanımı kısıtlarken hayla gerçek ve hayali ayırt edemiyordum. Gözlerim odanın içinde, masada, kapıda ve dolapta dolaşıyordu.
"Sakin ol Mila." Kendime telkinler verirken yataktan çıktım. Soğuk zemine değen çıplak ayaklarım beni üşütmüştü. Gözlerimin önüne gelen saçlarımı çekerek kulağımın arkasına sıkıştırdım. Banyoya girip musluğu açtım. Soğuk suyu düşünmeden yüzüme vururken kabusun etkisini hayla yaşıyordum. Nehir'in sesi zihnimde yankılanırken delirecekmiş gibi hissediyordum.
