Lanet (+18)

bölüm 6; Zindan

                        Başlangıç tarihi ; 16 ocak salı 17:35
                        Bitiş tarihi; 16 ocak salı 17:46
                        Yayımlanma tarihi; 16 ocak salı 17:46
   
                         İyi okumalar dilerim -  sarhosetmeyensarap

☆ Herşey o kadar hızlı ilerlemişti ki ben hâlâ ne yaşadığımı anlayamıyordum. Doğruları söyleyin, siz de benim yerimde olsaydınız bir gerizekalı gibi "ne oluyor amk?" Diye sorardınız. Ki bence ben çok çabuk uyum sağlamıştım yaşanılanlara. Yıl 2024 ben bir avukatım adım Gece/ yıl 1431 ben bir köleyim adım Adelé. Acayip saçma ve korkunçtu bu yaşanılanlar. Kötü bir kabustan ibaretti sanki. Aslında alışmıştım da buraya. Benimsemiştim, sanki hiç gitmedim, ben hep buydum. Hep Adelé'ydim ben. Şimdi olaylardan sonra neler oldu diye sorduğunuza eminim ( sormadıysanızda sorun amk ) ben bilmem kaçıncı şokumu yaşadıktan sonra yine Sarayın işlerini yapmış, kraliçe ve prensle ilgilenmiştim.

Ki tüm bunlar sadece 1 buçuk cümleye sığsa da tüm günümü çalmıştı benden. Her yerim sızlıyordu, yatağımda iki büklüm bir şekilde uyumaya çalışıyordum. Bir yandan da eğer ağrılarım diner ve uykuya geçersem uyandırılmaktan korkuyordum. Niye mi? Köleydik biz, bir özel hayatımız, haklarımız ya da sınırlarımız yoktu bizim. Saat kaç olursa olsun bir hiç için uykumuzdan edilebilirdik.

Bir örnek vereyim mesela. Köleler için 1,5 saatlik öğle molasında dinlenmek için odama gitmiştim. Ama saraydaki prenseslerden birinin küpesinin kaybolmasıyla yer yerinden oynamıştı. Ve kendisinin bile nerde olduğunu bilmediği küpelerinin benim bilmem umuduyla ve beni uyandırıp küpelerini bulmak için görevlendirmek için büyük bir hışımla odaya girmiş, uykumu zehir etmişti bana.

Zar zor uyandıp ona küpelerinin bende olmadığını, nerde olduklarını bilmediğimi ve şuan öğle molasında olduğumu + olarak uyuduğumu ve bu yaptığının yanlış olduğunu söylememle büyük dayak yemiştim. Zindanda. Saatlerce hemde. Sebebi ise o bir prensesmiş ve ben bir köleymişim onunla böyle konuşmamalıymışım. Yalvardım biliyor musunuz? Gurursuz gibi acıdan yalvardım ona beni affetmesi için. Ağzımdan kanlar akıyordu. Gözümdeki yaşlar beni dinlemeyerek durmaksızın firar ediyordu gözlerimden.

Demir sopalarla dövülüyordum. Yüzümü korumuştum hep, prens Tom görüpte dayak yediğimi anlamasın diye. Aşık oldum ya bir kere, utandım anlasın istemedim. Bu yüzden morluklar çoğunlukla kollarımdaydı. Herşeyden sonra prenses burun kıvırarak affetmişti beni. Ve ben o halde koskocaman sarayda prensesin küpesini aramıştım. Ha evet evet, şu mutfakta birbirlerini yiyen sonradan birinin Tom'un kuzeni, birinin nişanlısı olduğunu öğrendiğim o prenses yapmıştı bana bunları. En sonunda küpeleri bulduğumda ve getirdiğimde yine tekmeler savurmuştu bana. Ve biliyor musunuz? Ağzımdan çıt bile çıkmadı, çıkamadı. En ufak bir acı belirten çığlığımda tekrar o zindan dayağını yerdim çünkü.

Buydum ben, ünlü bir iş kadını olan Gece gitmişti yerine fakir bir köle gelmişti. Ve en kötüsü o köle prense aşık olmuştu. Koskoca prens, küçücük bir köle. Ne kadar da uyumlu değil mi? Tüm bunları düşünürken yine ağlamaya başladım. İçime içime ağladım, halime ağladım, yaşanılanlara, gurursuzluğuma ağladım. Bir köle olarak bir prense aşık olmama ağladım. Herşeye ağladım. O an aklıma gelen herşeye ağladım, ağrılarıma da ağladım. Saatlerce demir sopalarla 4 kişi tarafından kap karanlık bir zindanda dövülmüş, küçücük küpeleri koskocaman sarayda aradığımda ve elimden hiçbir şey gelmediğinde de ağladım.

Ağlaya ağlaya geceyi sabah ettim. Göz altlarım hem mos mordu hemde şişmişti. Hem ağlamaktan hemde uykusuzluktan...☆
       

                                                 The End

● bu hikayeyi en kısa zamanda bitirmek istiyorum çünkü bu hikaye hiçbir plan yapılmadan direkt yazılan ilk wattpad kitabımdı, kitap
Önümüzde ki 1-2 ay içinde bitsin istiyorum çünkü aklımda gerçekten çok iyi bir fikir, proje var. Umarım uğurlu olur. Bölümler hakkında ne düşündüğünüzü de yazmayı unutmayın lütfen. Ve son konusunda çok kararsızım mutsuz sonlu bir kitap mı olsun yoksa mutlu sonlu bir kitap mı olsun bilemedim. İki ayrı son için iki ayrı güzel sonlarım var. Sanırım hem size hemde benden desteklerini hiç esirgemeyen arkadaşlarımdan yardım alacağım. Kararı aldığımda hikayenin yönünü değiştireceğim. İyi günler.•

☆yıldızımıza basmayı unutmayınız☆