umay

3

Kaderimiz önceden yazılır değiştirmek bizim ellimizde bazı anlar değişmez . Yıllar öncesinde tanıştığın insan bir gün kaderin olacak diye beklersin . Uras'ta beklemişti bir gece görüp sevdiği kızı tam on beş senedir bekledi . Hayatına çok insan almayı denedi her seferinde altı yaşında ki kız gözleri önüne serildi . Asker oldu ilk işi kibritçi kızı aradı ama bulamadı . 

Kader ağlarını örmüştü karşısında ki kız oydu. Yıllar geçmesine rağmen tanıdı Uraz nasıl unuturdu ki her gece kafasını yastığa koyduğu anda önüne tek bir yüz geliyordu . Ölümün eşiğinde olduğu anlarda bile onun yüzü vardı . Yılların özlemini derin bir nefes ile dışına verdi . 

Ufaklık koşarak , Yasminin bacaklarına sarıldı gözünden yaşlar süzülüyordu ."Anne geldin ." Yasmin şaşırdı etrafına baktı başkasına anne deme ihtimali vardı ama yoktu küçük kız ona anne diyordu .

Bir dizini kırıp ufaklık ile aynı boya geldi. "Ufaklık karıştırıyorsun galiba ben senin annen değilim." Ufaklık anında kafasını iki yana salladı Uraz'a baktı . 

"Baba , annem benim ." Göğsünde taşıdığı fotoğrafı çıkartıp Yasmine gösterdi . Yasmin fotoğrafı kızın elinden aldı kendisine benzeyen  bir kadın vardı . Kendisinin iki yıl sonraki hali gibi duruyordu saçlarının daha kısa hali ve kahverengi gözlü hali gibiydi . İnsan insana gerçekten benziyordu fotoğrafta en büyük kanıtıydı . 

Yasmin gözünün içine bakan kıza buruk şekilde baktı . Gerçek annesi olduğuna inanmışa benziyordu ." Bu fotoğraftaki kadın değilim ufaklık . Anneni hiç görmedin mi?" 

Ufaklığın omuzları düştü gözünden bir damla yaş usul usul süzüldü . "Bilmiyorum , elimde olan tek şey bu fotoğraf." Uraz yerinden kalktı küçük kızın yanına çöktü akan göz yaşlarını parmak uçlarıyla sildi .

"Annen değil o bebeğim." Ufaklık kollarını direkt babasının boynuna doladı . Tim üzgün şekilde ufaklığa baktı Asena ufaklığı Uraz'ın kolları arasından alıp dışarıya çıkardı. 

Ece sonundan şaşkınlığı üzerinden atmayı başardı. "Uraz abi senin kızın mı vardı?" 

Yasmin hala Asena'nın kucağından ona bakan ufaklığa bakıyordu  içinde bir noktanın acıdığını hisseti . Uraz , Eceye cevap vermedi karşısında duran Yasmin'in yüzünün her zerresine baktı. Ne kadar da güzelleşmişti , gözleri hala aynı gibiydi  , boyu çok uzamıştı , saçları lüle lüle dökülüyordu omuzlarından , boynunda küçük bir yanık lekesi vardı . İçli bir nefes verdi kolları arasına alıp sarılmak için kendini çok zor tutuyordu . Yıllardır aradığı kızı bulmuştu içine huzur yayıldı . 

Ece duymamış olduğunu düşünerek daha yüksek sesle sordu sorusunu tekrardan. "Uraz abi senin kızın mı var ?" 

Uraz çöktüğü yerden kalktı . "Hayır Ece." Yasmin de sonunda çöktüğü yerden kalktı . Karşısında duran Uraz'ı inceledi çok tanıdık geliyordu . Aklını yokladı ona dair tek bir anı dahi yoktu o zaman nereden geliyordu bu tanıdık hissi . 

"Ama sana baba dedi ." Yasmin içinde yine merak duygusu oluşmuştu . Binlerce soruyu kafasında sıralamıştı . 

"Kızım değil ama kızım da ." Uraz'ın cevabına Yasmin iki kaşı havalandı .  

"Nasıl oluyor o?"

Poyraz dahil oldu konuşmaya . "Şöyle oluyor bir buçuk ay önce ki görevde bulduk ailesi beli değil Uraz komutanım da evlatlık aldı ." 

Ece arkadaşına baktı soruların ardı ardına geleceği beliydi . Arkadaşını ne kadar seviyor olsa da  meraklı yapısı can sıkıcı oluyordu . "Adı yok mu? Nüfus kayıtlarında ailesi belli olmuyor mu? Annesinin fotoğrafı var oradan bulamaz mısınız ailesini? Bu yaşına kadar kim bakmış peki? Neden yurdundan ayırıp buraya getirdiniz? ." Yasminin tek nefeste sorduğu sorulara tim afallamış şekilde baktılar, tek dudağının kenarında yarım gülümsemeyle duran Uraz'dı.