Karanlık...
Etraftaki siren ve çığlık sesleri...
İçimdeki boşluk hissiyle artık yaşamın sonuna geldiğimi anlamıştım. Yirmi dört yaşında psikoloji bölümü mezunu bir kızdım. Ailemle birlikte epeyce güzel bir tatile çıkmıştık.üniversiteyi bitirip mesleğimi elime alma hayalimle o kadar mutluydum ki bulutların üstünde uçuyor gibiydim. Ta ki dönüş yolunda kaza yapana kadar... İçimde bir şeyler kırılıyor sarsılıyor ama tepki veremiyorum... Bağırmak istiyorum ama sesimi çıkaramıyorum. Korkuyorum... Çok korkuyorum... Ben Elçin Kandemir. Bir gecede ailesini kaybederek hayatı alt üst olan genç bir kız.
- - - - -
Çocukluğum babamdan şiddet görerek geçti. Çoğu gece annemin çığlık sesleriyle ağlayarak uyumak zorunda kaldım. Babamdan ölesiye korkuyordum ve hiçbir sözüne karşı gelemedim. Özgürlüğüm kısıtlıydı nefes alamaz hale gelmiştim. Ve benim hiçbir zaman hayatım olmamıştı... Şimdi yirmi dört yaşındayım. Ben Efe Çağlayan. Ruhu ölmüş ama hala hayatta olan.
Yazardan:
Bu her zorluğa karşı gelen ve biri birini ölesiye bırakmayan iki gencin hikayesi birbirlerinden ayrı kalsalarda kalpleri bir olanların hikayesi.
