My Heartless Husband

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 43 ᴍᴇᴅɪɴᴀ's ᴘᴀsᴛ

K̆̈ĕ̈n̆̈z̆̈ŏ̈'s̆̈ p̆̈ŏ̈v̆̈

Nakatingin lang ako sa family picture namin nung panahong ok pa ang pamilya namin nung panahon na maayos pa ang lahat kinuha ko yun kahit anong gawin ni kenji hindi pa din nya mababago ang katotohanan na pinatay nya ang mama namin at ang nakababata naming kapatid dahil sa pagiging selfish nya

pinunit ko ang mukha nya sa larawan ganun din ang aming ama ng malaman nya ang ginawa ni kenji hindi sya nagalit man lang sa kanya dun ko napatunayan na wala silang kwenta pareho...

••••••••••••• Flashback••••••••••••••

"Kenji...kenzo... Zeke... Tama na ang pagtakbo kakain na" mahinahong saad ni mama kaya agad kaming tumakbo palapit sa kanya "kuya... Pag laki ko gusto kong maging sing lakas mo at poprotektahan ko si mama" saad ko ginulo naman nya ang buhok ko "haha. Higitan mo ako" saad nya si kuya... Sya ang pinaka idol ko sa lahat... Bukod sa matalino sya mabait at maaasahan sya

"Uya..." Saad ni zeke "i wab you" dag dag nya pa sabay yakap kay kuya kenji binuhat naman sya ni kuya kenji "mas mahal kita bunso ko... Kayo ni kuya kenzo mo... Kayo ang buhay ko" saad nya habang kumakain kami "kuya tingin ko may crush si Luhence say" saad ko dahilan para tingnan nya ako

"Who's luhence?" Tanong ni mama ngumiti lang ako bago kumain ng hotdog "yung ampon po nina tito Arnold..." Saad ko tiningnan ko naman si kuya kenji "what do you think of him kuya?" Tanong ko sa kanya "i think he's cute..." Napangiti ako ng sabihin nya yun

••••••••••••••••••••••••••••••••

"Sinabi ko na sayo sabi ni kuya kenji sakin cute ka daw" saad ko kay luhence "t-talaga?" Tanong nya tumango naman ako "kaya kung ako ikaw kakausapin ko na sya..." Saad ko habang nakangiti bagay naman sila ehhh sa personality ni luhence at kuya kenji tingin ko bagay na bagay sila

"Hoy kuya bakit hindi mo ayain si luhence na dito kumain..." Saad ko "diba sabi mo ikaw magluluto ng dinner natin" saad ko tumango naman sya "then... Luhence join us..." Napangiti naman ako mahina kong siniko si luhence sabay kindat "sabi sayo ehhh" saad ko

••••••••••••••••••••••••••••••

Pumatak bigla ang luha ko "ok lang yan si chubby kasi parte na ng pamilya natin" saad ni kuya tiningnan ko sya "nakakalungkot lang kasi... Hindi na natin sya makakasama" saad ko tiningnan ko lang si chubby na ngayun ay tinatabunan na ng lupa mamimiss ko ang aso naming si chubby

"Halos lumaki tayong tatlo na kasama sya tapos iiwan nya lang tayo" saad ko hinaplos naman ni kuya ang ulo ko "parte talaga ng buhay ang kamatayan kenzo... " saad nya tiningnan ko sya "anong ibig mong sabihin?" Tanong ko sa kanya "pag laki mo... Maiintindihan mo ako" saad nya

Kahit lumaki na ako... Hindi ko pa din maintindihan kung bakit kailangan nyang gawin ang ganung clase ng bagay... Ang patayin ang sarili nyang ina... Ang sirain ang masayang pamilya... Ano ba talagang dahilan nya kung bakit nya sinira ang pamilya nmamin?

Sinabi nya na poprotektahan nya kami pero bakit ginawa nya to samin...?

"Kuya..." Halos hindi ako makagalaw ng makita ko ang katawan ni mama wala na itong buhay tiningnan ko si kuya at ang hawak nya ang bagay na yun ang binigay ni papa sa kanya... Napaupo naman ako dahil sa takot

Nakita ko ang bangkay ni mama na nakadilat na para bang nakatingin sya sakin "mama..." Saad ko kita ko ang dugo sa mukha ni kuya "bakit?" Tanong ko sa kanya tiningnan ko si zeke "pinatay mo din ba si zeke?" Tanong ko sa kanya "kuya bakit mo ba to ginagawa?" Umiiyak na saad ko pero hindi nya ako sinagot

"Kenzo... Takbo..." Saad nya umiling ako "kuya..." Lumapit sya sakin "Aack..." Daing ko ng suntukin nya ako sa sikmura inilapit nya ang bibig nya sa tenga ko at may binulong sya sakin bagay na hindi ko naintindihan nanghihina ako gumapang ako palapit kay mama "mama..."

Bulong ko marahan kong inabot ang kamay nya kita kong binuhat ni kuya si zeke... "Kuya..." Huling saad ko bago pa man tuluyang nandilim ang paligid ko...

•••••••••••••••••••••

"KUYAAA" Sigaw ko sabay upo tumingin ako sa paligid ko "nasa hospital ako" saad ko paano ako napunta dito? Napatingin ako sa pumasok "lawrence?" Saad ko lumapit sya sakin at hinawakan ang kamay ko "naabutan ka nina tito Arnold na walang malay" saad nya

"Si mama?" Tanong ko umiling naman sya "wala na sya kenzo..." Saad nito tumulo ang luha ko "si zeke asan sya?" Tanong kong muli sa kanya "walang nakakaalam kung nasaan sya" saad nya "ano bang nangyare sino bamay gawa nito sa inyo?" Tanong nya niyukom ko ang kamay ko "pinatay ni kuya si mama at si zeke..." Saad ko naramdaman ko naman ang mainit na yakap ni lawrence "ok lang andito ako... Iiyak mo lang..."

••••••••••••• end of flashback ••••••••••••

Ilang taon na ba ang nakalipas mula ng mangyare yun... Halos hindi ko na alam... Isa lang ang sigurado ako... Kinamumuhuian ko ang lalaking yun...

L̆̈ŭ̈h̆̈ĕ̈n̆̈c̆̈ĕ̈ p̆̈ŏ̈v̆̈

"Ano? Hindi mo alam ang pinagkaiba ng pagmamahal sa pagmamahal sa kaibigan?" Tanong ko kay lawrence kausap ko sya ngayun sa telepono "baliw ka ba? Mas matanda ka sakin tapos mas marami pa akong alam sayo..." Saad ko

[Hindi mo naman kasi ako kagaya na mahilig magbasa ng romance noble ]

Saad nya may point naman sya naupo naman ako sa couch "hindi mo talaga napansin na gusto ka ni kenzo una pa lang?" Tanong ko

[Hindi... Nalaman ko lang nung nagtapat na sya ng nararamdaman nya sakin]

Napa face palm nalang ako si lawrence minsan may pagka manhid napatingin ako sa promise ring na binigay ni kenji sakin napangiti ako "minsan mahirap intindihin ang isang tao... Lalo na kapag hindi mo alam ang tumatakbo sa isip nya" saad ko

Nung kasal ni yohan at zean binigay sakin ni kenji ang bagay na to napahawak naman ako sa labi ko matapos nyang isuot sakin ang sing sing hinalikan nya ako... Masasabi ko na maganda ang pangyayareng yun we've already cross our line...

Binigay ko ang sarili ko sa kanya dahil mahal ko na sya... Mali... Mahal ko pa sya... At kahit kailan hindi nawala ang pagmamahal na nararamdaman ko para sa kanya mula noon hangang ngayun mahal ko sya mahal na mahal

"Honey... Im leaving" napitlag ako ng may humalik sa pisngi ko "ingat ka sa pag alis mo kenji..." Saad ko tiningnan ko sya "may gusto ka bang pasalubong?" Tanong nya ngumiti naman ako "safe ka lang umuwi ok na ako dun" saad ko... Tumango naman sya marahan nya akong hinalikan "then I'm off... Kapag bored ka bisitahin mo si zean... " saad nya at umalis na wierd din sya... Kasi may pa honey na sya ngayun... Kinikilabutan ako kapag tinatawag nya akong ganun...

Pero hindi ko naman sinabing ayaw ko... Untill now... I still remember our first Encounter... Nakakahiya nga lang...