Κεφάλαιο 34ο

109 12 4
                                    

Όλα μπαίνουν σε μια σειρά.

Μα αυτό είναι! Εξηγούνται τόσα πράγματα τώρα. Ο λόγος που με απήγαγαν, ο λόγος για τον οποίο μοιάζω τόσο σημαντική, ο λόγος που δεν είμαι νεκρή ακόμα. Αν αυτό το σχέδιο είναι σε κίνηση τόσο καιρό, τα έχουν σχεδιάσει με απίστευτη λεπτομέρεια.

Ο Tony Holland είναι ο Πρόεδρος της Αμερικής; Είναι το ίδιο άτομο που γνώρισα μετά από εκείνο το χειρουργείο και τόλμησε μέσα στην φωλιά του εχθρού να μπει και να μου πει τόσα πράγματα; Ο αδελφικός φίλος των γονιών μου; Το άτομο που ήθελε να με πάρει κοντά του μετά τον θάνατο των δικών μου αλλά κάποιος δεν τον έκρινε κατάλληλο; Κάτι τέτοιο δεν είχε πει; Μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που μου εκμυστηρεύτηκε ότι είχε κάνει κάτι πάνω μου που θα μπλόκαρε τα πειράματα του Κουκλόσπιτου; Το άτομο που κάποτε συνεργαζόταν μαζί τους; Τον άνθρωπο που χαρακτήρισε κατηγορηματικά αυτή την ομάδα ως τέρατα ;

Πόσο μεγάλη είναι πια αυτή η οργάνωση που πρώην μέλος της έχει τον τίτλο του "Πλανητάρχη"; Τι δύναμη κρατάει;

Παράλληλα, πόσο γελοία οργάνωση είναι που βάζει εμένα να εκπληρώσω ένα τέτοιο σχέδιο αντί για κάποιον στρατιωτικά εκπαιδευμένο στις μάχες και την κατασκοπεία κομάντο/δολοφόνο;

Τα μάτια όλων είναι ακόμα εστιασμένα πάνω μου, σαν να μπορούν να ακούσουν τις σκέψεις μου, τις αναμνήσεις μου.

Δεν παραμιλάω σωστά;

Ο Peyton προχωράει προς την τραπεζαρία που βρίσκεται δίπλα στον καναπέ που κάθονται ο Chris και ο Dr. Chan, και απλώνει το μεγάλο χαρτόνι που είχε τυλιγμένο στην βαλίτσα.

Δεν περνάει δεύτερο και όλοι είναι γύρω του.

"Mia , έλα εδώ, πρέπει να σου δείξουμε λίγα πράγματα και μετά μπορείς να κοιμηθείς", διατάζει ο Peyton.

Κουνάω το κεφάλι μου, λες και αυτό θα σταματούσε να κάνει το δωμάτιο να γυρίζει και το πρόσωπό μου να κοκκινίζει από τον πανικό μου. Δεν πρέπει να μάθουν ότι ξέρω, ότι τον θυμάμαι και ότι γνωρίζω ποιος είναι... ποιος είναι για μένα. Σέρνω τα πόδια μου και τους πλησιάζω και στέκομαι ανάμεσα στον Τύραννο και την Bianka αποφεύγοντας να σταθώ κοντά στου δύο τρελούς εγκεφαλοκατακρεουργητές.

Τα μάτια μου κοιτούν το χαρτόνι και ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω τι κοιτάμε. Περίμενα να δω τα σχέδια κατασκευής του Λευκού Οίκου, ξέρεις της οικίας του Προέδρου. Αλλά αυτό... δεν είναι κτήριο. Μοιάζει με κάποιο είδος, μηχανής; Συσκευής; Δεν ξέρω πως να το περιγράψω.

The DollhouseDonde viven las historias. Descúbrelo ahora