Uyandığımda Ilgaz'a seslendim.Sesim çıkmıyordu.Ilgaz yoktu.Kimse yoktu.Odamdaydım.Ellerimde kanlar vardı.Yatağım kan gölüne dönmüştü.Çığlık atmaya çalıştım.Sesim çıkmıyordu.Ayağa kalkmayı denedim.Sendeleyip düştüm.Gözlerim gitarıma kaydı.Gitarım parçalanmıştı.Çığlık çığlığa ağlamaya başladım.Tekrardan ayağa kalkmaya çalıştım.Bu sefer başarmıştım.Kapıya doğru yürüdüm.Kapıyı açtığımda Ilgaz yerdeydi.Kanlar içindeydi.Ölmüştü.Ellerime baktım.Ben mi öldürmüştüm?Kafayı yemek üzereydim.Yanına oturdum.Ilgaz'a seslendim.Uyanması için yalvarıyordum resmen.Gözlerini aniden açmasıyla uyanmam bir oldu.
Ilgaz yanımdaydı.Bana sesleniyordu.Nefes nefese kalmıştım.Terlemiştim.Yatak su gibiydi.Rüyanın etkisindeydim hâlâ.Hıçkıra Hıçkıra ağlamaya başladım.Ilgaz beni sakinleştirmeye çalışıyordu.Bana sarılıp başımı göğsüne bastırdı ve saçlarımı okşamaya başladı.Saçlarımı öptü.
-Burdayım güzelim.Geçti.Geçti.Sakinleş.Ben yanındayım.
Kendimi güvende hissediyordum.Ilgaz'ın kollarının arasındaydım.Çok korkmuştum.Ilgaz'ı tekrar kaybettim sanmıştım.Ilgaz'ın artık yanımda olduğunu düşününce sakinleşmiştim biraz da olsa.
-İyi misin biraz daha güzelim?Dur ben sana su getireyim.
-Ilgaz gitme!
-Yavrum gitmiyorum bir yere.Su getirmeye gidiyorum.Sakin ol.
-Peki o zaman.Çabuk gel.
-Tamam güzelim,su getirip geliyorum hemen.
Ilgazı onaylar gibi başımı aşağı yukarı salladım.Ilgaz gidince etrafı incelemeye başladım.Sabaha doğru eve geldiğimizde direkt uyuyakalmıştım koltukta.Ilgaz sanırım beni yatak odasına taşımıştı kendisi de koltukta uyumuştu.Kapıdan bakınca salon gözüküyordu.Koltuğun üstünde duran örtü ve yastıktan anlayabiliyordum.Yatak odasında kocaman bir kitaplık vardı.Kitaplık duvara sabitlenmişti.Başucumda komidin ve yatağın solunda çalışma masası vardı.Kitaplık ise çalışma masasının yakındı ama aralarında gözle görülür bir boşluk vardı.Kapının yanında duran biri klasik biri de elektronik iki gitar vardı. Ilgaz gelip yanıma oturdu
-Geldim güzelim.Al bakalım.
-Hoşgeldin Ilgaz'ım.
-Ilgaz'ım mı?
dedi şaşkın şaşkın bakarak.
-Rahatsız mı oldun?
-Hayır ya.
-Utandın mı sen yoksa?
dedim onu taklit ederek.
-Ne utanması?Utanmam ben.
dedi beni taklit ederek.
-Yüzün öyle demiyor.
-Birazcık utanmış olabilirim.
-Birazcık mı sadece?Domates olmuşsun sen.
Yüzü kızarmıştı gerçekten.Sahiden de utanmıştı.
-Biraz daha suyunu içmezsen üstüne dökerim Karsu.
-Tamam içiyorum ya kızma.
-Ben sana kızmam güzelim.Kıyamam.
Suyumu içip ona baktım.Kabusu anlatmak istediğim an o sordu.
-Ne gördüğünü anlatmak ister misin?
-Tekrar gitmiştin.Tekrar seni kaybetmiştim ama sonsuza kadar kaybetmiştim.Kanlar içindeydin.Ellerimde kanlar vardı.Ben öldürmüştüm seni.
-Ölümüm senin elinden olacaksa ben ölmeye de razıyım güzelim.
-Ilgaz saçmalama.Dur anlatıyorum.
Güldü.
-Tamam yavrum devam et.
Utanmıştım.Sanırım yine domates olmuştum.
-Sonra senin yanına çöküp uyanman için yalvarıyordum.Sonra aniden gözlerini açtın ve uyandım.
-Kıyamam sana güzelim.Gel buraya.
Beni kendine yanaştırdı.Kucağına oturur vaziyette buldum kendimi.Yüzümün kızardığını hissedebiliyordum.Bir eli belimde diğer eli saçlarımdaydı.Saçlarımı okşuyordu ve kokumu içine çekiyordu.
-Ben seni ilk nasıl tanıdım biliyor musun yavrum?
-Nasıl Ilgaz'ım?
-Upuzun saçlarından ve mis gibi kokundan.
-Gerçekten mi?
-Sayılır.Seni ilk gördüğümde sen beni fark etmedin acelen vardı.Her zaman ki gibi.O zaman kokun çok tanıdık geldi.Gül teyze de Karsu diye seslenince direkt gözümün önünde küçük Karsu canlandı.Saçlarının da uzunluğunu da görünce de emin oldum.Hatırlıyor musun küçükken bana ne demiştin?
-Bilmem,ne demiştim?
-Saçlarımı asla kısa kestirmem demiştin.Hatta mahallede bir kızın saçına bit girince saçlarını kesmek zorunda kaldıklarında ağlamıştın.Benim saçlarıma girerse benimkini de keserlerse diye evden çıkmamıştın günlerce.
-Aa evet hatırladım.Hatta sen kapıyı çalıp zorla beni alıp götürmüştün parka.Saçlarını kesmelerine asla izin vermem diyip saçlarımı öpmüştün.
-Küçükken aşıkmışım sana sanırım.
-Ben aşıktım sana.
-Biliyorum Karsu.Yanımda kızı görünce kızı ittirip düşürmüştün.Kız kuzenimdi.
Gülmeye başladık.Eskileri hatırlamak çok güzeldi.
Çocukluk aşkınızı tekrar görmek...Aşık mıyım ona emin değildim ama daha önce kimseye böyle duygular hissetmediğime emindim.Kimsenin yanında kendimi bu kadar güvende,huzurlu ve mutlu hissettiğimi hatırlamıyorum.
-Kuzenin olduğunu bilseydim yine düşürürdüm çünkü kız sana sarılıyordu.
-Kuzenim bana sarılsa kıskanır mısın?
-Küçük Karsu olsa kıskanırdı.
-Şuan beni kıskanmaz mısın?
-Sevdiğim insanı kıskanırım.
-Beni seviyor musun Karsu?
-Kitaplığın çok güzelmiş.
-Karsum,bir şey sordum.Kaçamazsın şuan.
-Ben de bir şey sordum.
-İlk ben sordum Karsu.
-Bilmiyorum.
Cevapladıktan sonra saçlarımı savurup yataktan kalktım.Kitaplığa doğru yavaş adımlarla ilerledim.Ilgaz'ın da arkamdan geldiğini hissettim.Kitaplıktan kitap almaya çalışıyordum ki belimden kavrayıp sırtımı duvara yasladı.Midemde kelebeklerin uçuştuğunu hissediyordum.
-Ne demek bilmiyorum Karsu?
-Bilmiyorum işte Ilgaz.
-Ben biliyorum ama.
-Neyi biliyorsun Ilgaz?
-Seni sevdiğimi Karsu.
Belimden çekip beni kendine yaklaştırdı.Eğildi ve gözlerini kapattı.Dudaklarımız tam buluşacakken telefonu çaldı.
-Hay senin gibi telefonu!
-Baksana,kim arıyor?
-Bakmak istemiyorum.
-Ben bakarım.
Dedikten sonra kollarından ayrılıp yatağın üstünde duran telefonuna baktım.
*DUYGU ARIYOR*
-Duygu kim?!
İçimdeki kıskançlık duygusunun haddi hesabı yoktu.İçimdeki kıskançlık sesime de yansımıştı.Bağırarak sormuştum.
-Sakin ol.Önemli biri değil.Boşver Karsu.
-Duygu kim dedim?!
-Karsu sakin olur musun?Okuldan biri.
-Sakinim zaten.Seni neden arıyor?Açmayacak mısın?!
-Açmayacağım Karsu.
-Neyse öğlen olmuş.Gideyim ben de öyle konuş.
-Karsu bir yere gitmiyorsun.Ben de kimseyle konuşmuyorum.
-İstediğim yere giderim Ilgaz.Sen de konuş istediğinle.
-Karsu,eğer şuan gidersen bir daha yüzüne bile bakmam.
-Öyle olsun.Ben de senin yüzünü görmeye çok da meraklı değilim zaten Ilgaz!
Çantamı komidinin üstünden alıp kapıya doğru yavaşça ilerlemeye başladım.Gitme demesini her şeyden çok istiyordum şuan.Kolumdan tutup gitme demesi için gitarımdan bile vazgeçerdim ama yapmadı.Öylece arkamdan baktı.
Koridordan geçip kapıya doğru ilerledim.Kapı deliğinden birinin olup olmadığına baktım.Biri görürse annem kesin duyardı.Kimsenin olmadığından emin olup dışarı çıktım.Ilgaz'ın evinden sesler geliyordu.Umursamayıp yukarı çıktım.
Anahtarla kapıyı açıp içeri girdim.Evde kimse yoktu.Üstümü değiştirip masamın başına geçtim.Ders çalışıp kafamı dağıtmaya çalıştım.Edebiyat sorularına aşk şiiri koymak yasaklanmalıydı.Derse ilk defa odaklanamıyordum.Soruyu geçmek yerine dersi değiştirdim.
Matematik çözerken zaman hızlı geçmişti.Saate baktığımda saat dokuzu çeyrek geçiyordu.Yarın okula yine geç kalırsam annem kesin kavga çıkarırdı.
Yatağa geçtim.Tam uykuya dalıyordum ki gelen mesajla irkildim.Kafamı kaldırıp mesaja baktım
*Uyudun mu?*
Numara kayıtlı değildi.Sonra Ilgaz olabileceğini düşünüp cevap vermemeye karar verdim.Yastığa başımı geri koydum.Tekrar bildirim geldi.
*Belki ellerinde ya da üstümde kan yoktu ama sen beni öldürdün.*
*Uyu.*
*Seninle küsken gözüme uyku girmez benim.*
*İi gecelr.*
*Öyle ölmem Karsu füze atman lazım.*
*Duygu atar sana.İi gclr*
*İyi geceler güzelim sana.Benim gecelerimim sensiz cehennemden farkı olmaz yavrum.*
Son yazdığı içime oturdu.Seviyor muydu beni yoksa benle alay mı ediyordu?Seviyorsa Duygu kimdi?Sevmiyorsa böyle davranır mıydı?Onu düşünürken uyuyakalmıştım.
Bu sabah erkenden uyanabilmiştim.Güzelce hazırlandım.Otobüs saatine bakayım derken Ilgaz'ın attığı mesajı gördüm.
*Ben bırakayım mı?*
*Gerek yok.*
*Tamam aşağı in.*
*Ben tek giderim dedim.*
*Uzatma Karsu aşağı in.*
*OK*
*TM*
Otobüs saatine baktım.Aslında onun gitmesini bekleyecektim ama şimdi gelen otobüse binmezsem bir dahaki otobüse bindiğimde okula geç kalacaktım.Çantamı alıp son bir kez aynadan kendime baktım.Saçlarımı düzeltip kapıdan çıktım.
Merdivenden inerken Ilgaz'ı gördüm.Hızlı adımlarla iniyordum ki belimden kavrayınca hareket kabiliyetimi kaybettim.Kaçmaya çalıştım ama o kadar güçlüydü ki ne kadar çaba sarf etsemde boşunaydı.
-B-Bırak beni!
-Benimle geliyorsun Karsu.
-Hani bir daha yüzüme bile bakmazdın?!
-Karsu hadi!
-Bana bağırma Ilgaz!
-Bağırmıyorum Karsu!
-Basbaya bağırıyorsun işte!
-Deli ediyorsun beni Karsu.Aklımı başımdan alıyorsun.Ne yaptığımı biliyor muyum sence ben?
-Artık ben bakmıyorum yüzüne.Bırak beni de gideyim.Otobüse geç kalacağım.
-İyi ya ben bırakırım.Duralım böyle biraz.Özlemişim kokunu.
-Ilgaz bırak beni!
Ses tonum fazla yüksek çıkmıştı.Beni bırakıp eliyle merdiveni gösterdi.
-Peki Karsu git.
-Gidiyorum zaten Ilgaz.
Gözlerim dolmuştu.Merdivenden inerken ağlamaya başladım.Arkamdan geliyordu.Göz yaşlarımı silip merdivenin kapısını açtığım anda belimden tutup beni kendisine çevirdi.
-Ağlıyor musun sen?
-Ne ağlaması?
-Basbaya ağlıyorsun Karsu.Gel buraya.
Başımı göğsüne bastırdı.İki eli de belimdeydi.Kulağıma eğiliğ bir şeyler fısıldadı.
-Karsum,sinirlendim özür dilerim.Gidiyorum diyince ben kendimi tutamadım.Bağırdım sana.Demek istemediğim şeyler söyledim.Gitme diyemedim güzelim.Gururum ağır bastı.Özür dilerim Karsum.
-Hani bana kıyamazdın Ilgaz?Aşkta da gurur olmaz.Şimdi bırak beni gideyim.
-Bırakmam Karsu.Gitme güzelim.Bırakma beni, sensiz halim itten beter be Karsum.Seninle olduğum her saniyede hayatta olduğumu hissediyorum ben Karsu.Bırakma beni güzelim.
8
