Yerde bulduğum notu açtığım da yüzüm de kocaman bir gülümseme oluşmuştu etrafıma bakınmaya başladığım da Jungkook merdivenlere yaslanmış bir şekilde duruyordu.
"Selam"
"Selam"
İkimiz de bir birimize gülümsediğimiz de merdivenlerden inerek yanıma gelmişti "Peki derslerin bittiğin de odama gelip saklambaç oynamak ister misin ?"
"Anneme sormam gerek"
"Hadi ama sen çalışmıyorsun"
"Ama anneme yardım etmem gerek"
Dediğim şey ile göz devirmiş ve yanımdan ayrılmıştı.Notu cebime koyduktan sonra en alt kata inmiş ve annemin yanına gitmiştim.Diğer hizmetliler ile evi topluyordular tabi bu büyük yere ev denebilirse.
Benim hayatım bundan ibaretti.
Hayatım da tek güzel şey Jungkooktu.En yakın arkadaşım.Aramızdaki farkları rağmen o bunları sorun etmiyor du.Aramızdaki farklar annemin onların yaşadığı yerde hizmetli olmasıydı.Ve evet bunlar benim için büyük farklardı.Doğduğumdan beri bu evdeydim o zamandan beri Jungkook ile arkadaştım.Annemi sevdikleri için Jungkook ile beni hep aynı okullara yollamışlardı.Bu evde değişik kurallar vardı.Kimsenin izin almadan konuşmaması, herkesin her akşam yemeğin de şık olması ve Bay jeon dışında kimsenin söz hakkının olmaması gibi.Annem ben doğmadan önce de bu evde yaşadığı için nerdeyse buradaki en eski kişi olmuştu.O her ne kadar bu düzene alışsada bana saçma geliyordu.Ve onların düzeni bana her zaman saçma gelecekti.Özellikle Jungkooka hiç çocuk gibi davranmamaları.
"Lisa neredeydin ?"
Annemin sorduğu soru ile kendime gelerek "Hiç" demiştim.
"Tamam bize yardım et"
Kafamı sallayarak dediğini yapmış ve onlara yardım etmeye başlamıştım yorulduğum için koltuğa oturduğum da annem artık yukarıya çıkabileceğimi söylemişti.Hızla merdivenleri çıkarak dördüncü kata gelmiştim.Jungkookun odasına geldiğim de ilk çalışım da "Girebilirsiniz" demişti kapıyı yavaşça araladığım da beni görür görmez yüzünde bir gülümseme oluşmuştu.İçeriye girdiğimde yatağından kalkarak yanıma gelmis ve "Geleceğini biliyordum" demişti.Her zaman ne kadar kibar olsa da bazen kibarlık ve kibiri karıştırabiliyordu ama ona bunun için hiç kızmıyordum çünkü babası oydu.
"Anneme yardım ettiğim için çok yoruldum, şuan gelmeyedebilirdim"
"Çok mu yoruldunuz ?"
"Hayır ama biraz"
"İstersen dinlenebilirsin"
"Hayır"
"Ödevlerini yaptın mı ?"
"Evet sen bitirdin mi ?"
"Hayır canım istemiyor"
"Ama-"
"Neyse hadi en son sıra bendeydi"
"Neyde"
"Saklambaçta hadi sen saklan sayıyorum"
Koşarak bu kattaki odalardan birine girmiştim.Jungkookun beni aramaya başladığını anladığım da istemsiz bir şekilde gülmüştüm bu oyunda hiç bir zaman çok iyi olamamıştım elim ile ağzımı kapamaya çalıştığım sırada odanın kapısı yavaşça aralanmıştı yerim de biraz daha geri gitmiştim.Bu sırada "Jungkook hemen yanıma gel" Bay Jeon'un sesini duymam ile sakladığım yerden yavaşça çıkmıştım şuan yaptığım doğru olmayabilirdi ama bazen Bay Jeon çok kırıcı olabiliyordu Jungkooku çok üzüyor ve çoğunlukla ağlamasına neden oluyordu.O 9 yaşındaki bir çocukla konuştuğunun farkında hiç bir zaman olamamıştı."Koreye gidiyoruz" bunu duymam ile sanki kalbime bir şey batmış gibi olmuştu.
