The annoying boy// Harry Styles fanfiction

part 56

Irene's POV:

Το Σαββατοκύριακο πέρασε αρκετά μονότονα με εμένα να βλέπω τηλεόραση. Με τον Arthur μίλησα μια φορά, αφού συνατηθήκαμε, όμως πάλι κατέληξε να προσπαθεί να με κάνει να νιώσω καλύτερα, όμως ήταν αδύνατο. Η μητέρα μου φερόταν αρκετά περίεργα και δε χαμογελούσε καθόλου. Συνέχεια ήταν σκεπτική και μου απαντούσε με νοήματα. Ο πόνος στο στήθος μου δε έφευγε, ούτε μεγάλωνε. Ένιωθα κενή. Ένιωθα σαν ο κόσμος γύρω μου να είχε σταματήσει να γυρίζει, όμως εγώ ζούσα, αν και ήμουν η μοναδική. Ήμουν μόνη, ακόμα κι αν ο κολλητός μου ήταν πάντα δίπλα μου και με στήριζε σε ό,τι κι αν έκανα.

Ο ήχος του ξυπνητηριού μου ακούστηκε και εγώ άνοιξα απρόθυμα τα μάτια μου. Με μία γρήγορη κίνηση, το έκλεισα και τράβηξα αργά το σεντόνι από πάνω μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα, προετοιμάζοντας ψυχολογικά τον εαυτό μου για τη σημερινή μέρα. Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο του δωματίου μου βγάζοντας τις πιτζάμες μου και γεμίζοντας τη μπανιέρα με νερό. Μπήκα μέσα και, αφού έκανα ένα γρήγορο ντους, βγήκα και τύλιξα μια άσπρη πετσέτα γύρω από το σώμα μου. Στέγνωσα τα μαλλιά μου και τα έπιασα σε μια αλογοουρά. Άνοιξα την ντουλάπα μου και πήρα μία κόκκινη μπλούζα και μία κοντή, καρό φούστα με μία λεπτή, μαύρη ζώνη. Έβαλα eyeliner και ροζ λιπ γκλος. Με αργά βήματα κατευθύνθηκα προς το σαλόνι του σπιτιού, όπου βρισκόταν η μητέρα μου.

"Καλημέρα, γλυκιά μου! Είσαι έτοιμη?" με ρώτησε και της χαμογέλασα.Μελαγχολία με κατέκλυσε, όταν κοίταξα διακριτικά τον υπόλοιπο χώρο του δωματίου στο οποίο βρισκόμουν και  δεν είδα τον πατέρα μου.

"Ναι. Μάλλον θα έρθει ο Arthur σε λίγο." απάντησα και αυτή έγνεψε καταφατικά. Κάθισα στον καναπέ περιμένοντας υπομονετικά τον κολλητό μου.  Περιεργάστικα λεπτομερώς το χώρο γύρω μου προσπαθώντας να αγνοήσω τη νευρικότητά μου, ακόμα και μέσα στο σπίτι μου, ακόμα και να τη διώξω. Όμως το γεγονός ότι  σε λίγες ώρες θα βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με το Harry, κάνει τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα. Παρ'όλα αυτά, ξέρω ότι όταν τον δω, ο πόνος που νιώθω θα μετατραπεί σε θυμό και οργή και θα υπερισχύσει, αλλά όταν φύγει μακριά μου, το αρχικό συναίσθημα θα ξαναεπιστρέψει. Αυτό που δεν ξέρω είναι αν θα νιώθω περήφανη για τον εαυτό μου που τον αντιμετώπισα και ίσως τον πλήγωσα όπως έκανε και αυτός ή αν θα μετανιώσω για όλα όσα του είπα.  Το κουδούνι χτύπησε, βγάζοντας με άμμεσα από τις σκέψεις μου  και με μία απότομη κίνηση, γύρισα να δω τον Arthur που είναι έτοιμος να εισέλθει.