𝐏𝐔𝐏𝐏𝐄𝐓𝐒 - 𝐓𝐎𝐊𝐘𝐎 𝐑𝐄𝐕𝐄𝐍𝐆𝐄𝐑𝐒 -

2

Nahoya(smiley) x F!reader

!çeviri!

----------------

Nahoya'nın sorunları var.

Hepimizin sorunları var ama Souya bile kardeşinin daha büyük sorunları olduğunu biliyordu. İlişkinizin başlarında Nahoya'nın duyguları hakkında asla konuşmamak gibi kötü bir alışkanlığı olduğunu anladınız.

"Merhaba bebeğim!" mutfaktan "yemek bitti!" diye seslendin.

Cevap yok.

İçini çektin ve tabakları masanın üzerine koydun, 

"Kulaklıklarını falan takmış olmalı."

Yatak odasının kapısını açtın, "Nahoya, ben yaptım- ah, kahretsin."

Nahoya odanın bir köşesine çömelmişti;

Ve ağlıyor muydu o?

 omuzları sarsılırken dudaklarından duyulabilen çığlıklar ve sızlanmalar çıkıyordu.

"İyiyim." Nahoya yüzünü silerken sesi titrekti.

"Gerçekten mi, Nahoya?" Onun önüne oturdun, "Gerçekten o kadar aptal olduğumu mu düşünüyorsun? Hadi konuş benimle."

"İyi olduğumu söyledim."

"Hem böyle söylüyorsun, ama" diye yalvardın, "Ama, aynı zamanda yatak odasının zemininde kontrolsüz bir şekilde hıçkırdığını da görüyorum."

"Ağlamıyorum," Nahoya dişlerini gıcırdattı, 

"Kahretsin! Ağlamayı kes, seni aptal!

(Bunu biz söyleniyoruz kendi kendine söylüyor)

Nahoya kendine vurmak için kaldırdığı anda kolunu tuttun, 

"Ağlamak her hangi bir aptallık göstergesi değil canım, içinden geldiği kadar ağla. 

Ona doğru yaklaştım ve onun önünde durdum.

"Sana sarılabilir miyim?"

Nahoya başını salladığı anda ağlayan çocuğu kucağınıza aldınız ve hıçkırıklar bedenini sarsarken onu yakınınızda tuttunuz.

Nahoya, "O kadar yoruldum ki," diye bağırdı, "sürekli güçlü bir cephe sergilemekten o kadar yoruldum ki."

"Olumsuz duygulara sahip olmak sorun değil, 'Hoya." Daha sıkı sarıldın, "Her zaman mutlu olmak zorunda değilsin."

"Evet. Sen ve Souya hariç herkes beni 'Smiley' olarak biliyor, siz ikinizden başka kimse 'Nahoya'yı tanımıyor."

Nahoya'nın buklelerinden birini kıvırdın, "Başkalarının senin hakkında ne düşündüğüne o kadar odaklanmışsın ki. Neden seni mutlu edecek bir şey yapmıyorsun?"

"Anlamıyorsun. İnsanların beni tanıdığı her şeyi değiştirmek o kadar kolay değil."

"Kolay olmadığını biliyorum." Nahoya'nın yüzünü ellerinin arasına aldın. "En azından deneyebilir misin? Henüz büyük bir değişiklik olmasına gerek yok ama benim yanımda kendin olarak başlayabilirsin."

Nahoya tekrar gözyaşlarına boğuldu: "Benden hoşlanmazsın, beni terk etmenden korkuyorum."

"Ah, buraya gel bebeğim," Onu tekrar kucaklamak için kendine çektin, "Kendin olduğun için seni asla bırakmam. Birini öldürebilirsin ve ben yine de senin hakkında sevdiğim en az 20 şeyi bulabilirim.

"Gerçekten mi?"

"Gerçekten," başının yanını öptün, "Haydi, yemek soğuyor."