" ඔ... ඔයා මෙහෙ"
අම්ම ලග හිටියේ එදා සිසුසැරියෙදි මම එලියට දාන්න හැදුව පොඩි කොල්ලා... එතකොට නැතිවෙලා තියෙන්නේ මෙයාගේ අම්මද...
මෙයා පවුලේ එකම ළමයා නම් එදා ඇයි අර පිරිමි ළමයා මෙයා එයාගේ මල්ලී කිව්වේ....
ඔය එකී මෙකී නොකී ප්‍රශ්න දාහක් මගේ හිතේ කැරකෙද්දි මම ඒ පිරිමි ළමයා දිහා බලන් හිටියා...
" පුතා මේ ඉන්නේ මගේ යාළුවගේ පුතා... මම ඔයාට කාර් එකේදි කිව්වේ...
ඔයාලා දෙන්න පොඩ්ඩක් වෙලා කතාකරන්නකෝ.. මම පොඩ්ඩක් ඇතුලට ගිහින් එන්නම්...
අම්මා අපි දෙන්නව එලියෙන් තියලා ඇතුලට යන්න ගියා.. ඒ ගෙදරම පාලුවට ගිහින් වගේ... තාම මිනිය ගෙනත් නැති නිසාද මන්දා ගොඩක් අය පේන්න හිටියේ නෑ... ඕන්නම් උපරිම තිහක් තිස්පහක් ඉන්න ඇති....
පොඩි එකා නම් හොදටම අඩලා වගේ.. පව් ඇසුත් එක්ක රතු වෙලා.....
" මල්ලි"
මම එයාගෙ උරහිසට අත තියලා කතා කරනකොට එයා ගැස්සිලා වගේ මගේ දිහා බැලුවා... තාම එදා වෙච්ච දේට බයේ වෙන්නැති...
" මට බය වෙන්න එපා මල්ලී....
එදා වෙච්ච දේවල් අමතක කරන්න...
ඔයා කීයෙද ඉන්නේ...
" ද...දහයේ අයියේ..."
මම හිතුවා හරි මේ පොඩි එකා දහය වසරේ විතර තමා...
එතකොට කෝ එයාගේ අයියා...
" මල්ලි"
"ම්ම්"
" කෝ ඔයාගේ අයියා..."
මන් ඇහුවෙ වැරදි ප්‍රශ්නයක්ද මන්දා...
පොඩි එකා ඇසුත් ලොකු කරගෙන මන් දිහා බලන් ඉන්නවා"
"ම්..මට අයියෙක්... නෑනේ..
" නෑ මල්ලී එදා සැරියෙ ඔයා ලග හිටියේ ..
ඔයා එයාගේ මල්ලි කිව්වේ..."
" ඒ මගේ අයියා නෙමෙයි.....
ඒ මම අදුරන කෙනෙක්...
"ම්ම්...
ඒකත් එහෙමද..."
" මේ අයියේ....
මං ඇතුලට යන්නද තව ටිකකින් අම්මාව අරන් එයි.."
"ම... මල්ලි පොඩ්ඩක් ඉන්න.."
මම එයා දිහා බලලා කතා කරන්න හදනකොටම පොඩි එකා ගේ ඇතුලට දුවලා ඉවරයි...
YOU ARE READING
අනුරාග් (yizhan ) ✅
Teen Fictionඔබට ආදරය කිරීම ගැන මා පසුතැවිලි නොවෙමි.. නමුත් ඔබ හට ඇබ්බැහි වීම ගැන මම මාහටම වෛර කරමි... රූත් 🌼🍃 2024/2/25
