Jeongin'den
Tam işime odaklanmıştım ki James aradı
"Hyunjin Hyung beni James arıyor açsam sorun olur mu?"
"Sen herşeyi benden mi izin alacaksın?"
"Hani yani senin için sıkıntı olur mu siye sordum"
"Yok olmaz aç sen"
"Pekala"
"Alo,James?"
"Ha Jeongin"
(Artık telefon konuşmalarınıda yazıyorum😎)
"Noldu James?"
"Bişey yok sadece nasılsın diye merak ettim"
"Ha iyiyim iyiyim se-"
"Boşver beni.Hyunjin orada mı?"
"Eee burada?"
"Eğer sorun olmazsa ona verebilir misin telefonu?"
"Dur bi sorayım"
"Noldu Jeong?"
Hyunjin Hyung'un kaşları çatılmıştı
"James seninle konuşmak istiyor.Eğer sorun olmazsa konuşmak ister misin?"
Hyunjin Hyung'un gözleri fal taşı gibi açılmıştı
"İyi madem ver"
Telefonu verdim.Açıkçası korkuyordum
"Alo,James?Benimle konuşmak istemişsin?"
"Oh,Efendim!İlk öncelikle..."
"Şu efendim kelimesini bir daha kullanırsan o efendimi sana yediririm James!"
Sessizce kıkırdadım
"Ee tamam tamam.Nerde kalmıştım?Ha ilk öncelikle dün olan gerginlikten ötürü çok ama çok özür dilerim.Beni affedi..."
"Bugünde maşallah herkes benden özür diliyor mübarek.Bi sen bi Jeongin.Bakalım sırada kim var"
"Efendi-Ee yani Hyunjin ama özür dilememiz gerekmiyor mu?"
Ben ve Hyunjin Hyung sessiz bir kahkaha attık.Hadi kuzen anlarım nazik birisin ama şu adama efendim deme be
"Tanrım sen bana sabır ver.Oğlum senin diline mi yapıştı şu efendim kelimesi lan.Neyse konumuza dönelim hayır gerekmiyor"
"Olsun ben yinede özür dilerim"
"James burdan sana bi uçarım"
"Tamam tamam sustum.Her neyse ben sizi daha fazla rahatsız etmiyim,kolay gelsin işinizde"
"Teşekkürler sanada"
Telefonu kapatıp bana verdi
"Şu kuzenin acayip komik ya"
"Vallaha öyledir ya"
"Neyse çok konuşma işine dön"
"Tamam Hyung ya"
(Felix ve Han'ın olduğu yerde)
Felix'den
Han Hyung...Onu pek tanımıyorum çünkü en çok görüştüğüm kişi Jeongin Hyung.Ama tatlı birine benziyor.Sevdim
"Ne oynamak istersin bakalım?"
"Bu sıralar oyun oynamak istemiyorum"
"Anlatmak istediğin bir şey var mı?"
"Hayır Hyung"
"Pekala,ama biz ne yapacağız?"
Biraz düşündüm.Düşündüm...Düşündüm...Ve...buldum
"Hadi kendimizi tanıtalım!"
"Oh,güzel fikir!"
"İlk önce kim başlasın?"
"Sen başla"
"Tamamdır,başlıyorum"
Anlatmaya başlıyordum.Çok gergin hissediyordum...
"Ben Hwang Lee Felix.8 yaşında bir çocuğum.Hyunjin babam beni evlat edinmeden önce çok baskıcı bir ailede büyüdüm.Hep döven,kızan,beni resmen hizmetçi gibi kullanan bir ailede büyüdüm ben...Birgün babam,eve sarhoş bir şekilde gelip,benim evden çıkmamı söyledi.Eğer ben itiraz etseydim,sonum iyi olmazdı.Eşek sudan gelinceye kadar döverdi beni.İtiraz etmedim.Edemedim.Kendimi direk sokağa attım.Yere çökmüş,dizlerimi göğüsüme çekip ve başımı dizlerime gömüp ağlamaya başladım.Sonradan...yanıma biri geldi...Bana sordu;
"Bu saatte neden dışarıdasın?"diye.Bende aynı anda ona;
"Sen kimsin?"demiştim.İlk o cevapladı beni;
"Ben Hwang Hyunjin.Bir polisim.Senin adın ne ve neden bu saatte sokaktasın?"dedi.Bende ona;
"Ben Lee Felix.Babam bana şiddet uyguladığı için sokaktayım.Ayrıca sizin polis olup olmadığınızı nerden bileceğim?"dedim.
Han Hyung sanki hiç bilmiyormuş gibi pür dikkat dinlemeye devam etti beni.Yada gerçekten bilmiyordu.Ben anlatmaya devam ettim
Bana bir kart göstererek;
"Bak,bu benim polis olduğuma dair bir kart"dedi.
Sonrasında,bana "benimle gelsene bi"dedi.Onunla gittim.Bir arabaya bindim ve bana;
"Evinin yolunu biliyor musun Felix?"dedi.Bende ona;
"Evet biliyorum"dedim.Tarif etmemi söyledi ve tarif ettim.Babamla konuştu,babam tutuklandı ve beni evlat edindi.Böyle.Peki ya sen?"
Devam edecek...
Hellooo
Yine ben ve yine yeni bir bölümm
Nasılsınız?
Ben şahsen biraz kötü gibiyim
Neyse
Umarım artık fic tutar (Lütfen)
Neyse görüşürüz ballarımm
Kendinize çok ama çok dikkat edinn
Hoşçakalınn
💗⭐️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Polis {Hyunlix}
Short Story"Küçük civcivim" "Güzel oğlum" "Dünyam benim" "Bunun adı aşksa eğer" "Bu aşk yalnızca sana değer" (Aslında o oğlum olan yer kızım olacak (şarkı sözü çünkü) ama bu fic baba-oğul ilişkili olduğu için oğlum diye yazdım.)
