"İlk sigaram bile tatsızdı, sensiz olmaz." Sözünün anlamını bu gün anladım. Demekki son iki aydır içtiğim sigaraların tadı yokmuş.
Beni arayışın ve sadece sesini duyuşum yetti be.
Yaktım ardından bir sigara, bir sigara bu kadar mı anlam kazanır bir insanın sesiyle, bu kadar mı tatlı gelir içime çektiğim ölümcül duman?
İşte bu gün anladım yokluğunda ne kadar kimsesiz ve çağresiz olduğumu.
Sen varken yaşayabiliyormuşum meğer.
Yokluğundaki her gün, her saat, her dakika, yaşamadığımı hatırlattı bana. Şimdi sana yalvarsam ararmısın beni bir daha?
"Alo" Bir alo sesinde nasıl bu kadar anlam kazanabilir?
Senin alo deyişin bana, seni seviyorum, bitanemsin, seni bırakmamış, bak yine aradım, dayanamadım yokluğuna demiş sin gibi geldi.
"Kapatıyorum" Deyince içim acıdı.
Bir daha ne zaman arardın?
Ne zaman yaşadığımı hissederdim sesinde?
Ne olur, ne olur ara beni yine!
Ruhum bedenimi terk etmeden son bir kere daha yaşadığımı hissedeyim sesinde!
Başımı omzuna yaslayamadığım hayalim, nefesini tenimde hissedemediğim, doya doya öpüp sarılamadığım, kokunu içime çekemediğimsin...
Şimdi bağırsam buradan seviyorum seni, yine gel bana desem, bana gelirmisin?
