Womanizer +18 (Jenlisa G!P) ✓tamamlandı✓

8️⃣

Jennie's pov

Gözümü açtığımda hastanedeydim. Kolumda serum vardı ve Jisoo elimi tutmuş bir şekilde uyanmamı bekliyordu.

Kendime geldiğimde olan biteni anlatmıştı. Lisa'nın odasında bayıldığım için apar topar hastaneye getirmişler...

Söylediğine göre henüz yirmi dakika önce istirahat etmemizi söyleyerek gitmiş...

Jisoo'ya baktığımda, gözleri hafif kızarmış görünüyordu. Muhtemelen benim için endişelenmişti...

Bir süre konuştuk. Üzüldüğüm zamanlarda kendimi aç, susuz ve uykusuz bırakmamamı bir kez daha uyardıktan sonra taburcu olarak hastaneden ayrılıp evimize geçtik...

En son üniversitede şerefsiz eski sevgilim yüzünden böyle olmuştum. Sunyoung da vefat etmeden önce bilirdi bu huyumu; eğer bir şeyleri kafama takıp çok üzülüyorsam, kendimi iyi hissedene kadar resmen hayattan kopuyordum...

~

Jisoo dinlenmemi söyledikten bir saat sonra, elindeki tepsiyle odama girdi:

Js: Sana çorba yaptım...

Tebessüm ettim ve yatakta doğrulurken dudaklarımı büzdüm:

J: Niye zahmet ettin ? Aç değilim ki...

Tepsiyi yatağa bırakarak göz devirdi:

Js: Aynen canım. O yüzden bayıldın zaten, di'mi ?

Çekingen bir şekilde başımı salladım:

J: Haklısın ama aç hissetmiyorum Chu...

Cevap vermeden yatağa oturdu ve tepsiyi kendine doğru çevirdikten sonra, çorba kâsesini yaklaştırıp, kaşığı içine daldırdı:

Js: Aç bakalım ağzını...

Dediğini yaptığımda, yutkunarak gözlerine baktım:

J: Özür dilerim...

Şaşkınlıkla kaşlarını kaldırdı:

Js: Ne için ?

Gözlerimi kaçırdım. Çünkü çekinmiştim:

J: Her şey için...

Sesim oldukça kısık çıkmıştı...

Derin bir iç çekip kolumu okşadı:

Js: Bunları geride bırakalım. Ölümlü dünya, bugün varız, yarın yokuz. Hastanede başını beklerken ödüm koptu. O an boşuna dargınlık yaptığımı fark ettim, asıl ben özür dilerim...

Özür dilemesi gereken o değil, benim...

Js: Ne düşündüğünü biliyorum. Lütfen artık sen de üzülme. Çünkü bu dünyada senden başka dostum, hatta kardeş yerine koyduğum bir başkası yok...

Duygulanmıştım. Aramızdaki tepsinin izin verdiği kadar eğildim ve arkadaşımın boynuna sarıldım...

~

Bugün işler yoğun değildi. Öğle molasına az kalmıştı ve canım da epey sıkılmıştı...

Sebebi her ne kadar boş durduğumuz için olsa da, aslında aklım Lisa'daydı. Aramızda herhangi bir samimiyet yoktu ama yine de dünden sonra hâlimi hatrımı sormaması, ister istemez aklıma takılmıştı...

Elimi yanağıma yaslamış, masada tükenmez kalemin arkasına bastırıp sekmesini izlerken, telefonuma bildirim geldi.

Göz ucuyla baktığımda, Lisa'nın mesaj attığını fark ederek şaşırdım.