18'e Üç Kala

4.Bölüm: Hatırlayış

4.Bölüm: Hatırlayış

(2 gün sonra)

Yaşamak giderek garipleşen ve etrafta olanların farkına vararak ilerlenmesi gereken bir serüvendir. Çevrenizdeki insanların size kattıkları aslında size ait değildir. Birer birey olduğunun öğrenilmesi bir gün ortaya çıkan bir gerçektir.

Sare her zaman ailesinenin gösterdiği yolda yürümeye çalışan, aslında kendisine bile yabancı olan biriydi. Gerçekleri öğrendiğinde ise kaçamadığı bir enkazın altında kalmıştı.

Televizyonda mavi bir kedi olan Tom yattığı minderde uyurken küçük bir fare olan Jerry'in onu uyandırmaya çalıştığı çizgi film oynuyordu. Genç kadın salonda bulunan mavi battaniyenin altına saklanmış, kafasındaki düşüncelerden kaçmak için gözünü ayırmadan televizyonda oynayan çizgi filmi seyrediyordu.

İçinde bulunduğu durum, hırsız girmiş bir evin dağınıklığının ortasında her şeyini çaldırmanın hüznü içinde sessizce oturmayı hissettiriyordu. Sanki birisi gelip hayatındaki tüm güzellikleri çalmış gibiydi. Hayatındaki güzellikler çalınırken Sare'ye arda kalan dağınıklığı toplamak olmuştu. Her şeyin ardında kalan karmaşayı toplamak insana oldukça çaresiz bir ruh hali getirirdi.

Karmakarışık ama çaresiz. O çaresizliğin getirdiği suskunluk. İçsel bir delirme hali.

Televizyonda Tom ve Jerry koşuşturmaya devam ederken kapı zilinin sesi duyuldu. Bu alışık olunmayan bir şeydi. Genç kadının konaktan uzaklaşıp burada olduğu iki günlük zaman diliminde buraya Zeynep'ten başka kimse gelmemişti. Zaten o da kapıdan hal hatır sorup gitmek zorunda kalmıştı. Küçüklükten beri kardeş gibi büyüyen bu ikili son günlerde birbirine yabancı olmuştu.

Sare yattığı yerden halsizlikle kalkıp burnunu çeke çeke kapıya gitti. Delikten baktığında gelen kişinin kurye olduğunu anladı. Sarı şapkasında "US Kurye" yazıyordu. Kapıyı merakla açtı. Kurye elindeki beyaz kutuyu Sare'ye uzattı.

"Sare Yaman sizsiniz değil mi?"
"Evet benim, nedir bu?" diye sordu kendisine uzatılan kutuyu alırken.
"İçeriğini bilemiyorum, iyi günler."

Sare elinde tuttuğu kutu ile içeri girdi. Az önce yattığı koltuğa oturdu. Televizyondaki çizgi filmin sesini kısıp üzerinde bir şey yazmayan kutuyu açtı.

Kutuyu açtığında içinde kendisini bekleyen bir mektupla karşılaştı. Mektubu merakla eline aldığında kutunun içerisinde iki tane de fotoğraf olduğunu gördü.

Elinde titreyerek tuttuğu mektubu tamamen açtığında bunun günlükten koparılmış bir sayfa olduğunu fark etti. Ne zaman yazıldığını hatırlayamadığı bu sayfa onun el yazısıyla yazılmıştı. Titreyen ellerine hakim olmak için derin nefes aldıktan sonra elinde tuttuğu sayfayı okumaya başladı.

"Canım günlüğüm.
Diğer çocuklar sana neler anlatıyor bilmiyorum ama ben bu gece sana farklı şeyler anlatacağım.

Bu gece de kabuslar görerek uyandım. Ama bu geceki kabuslar diğerlerinden farklıydı. Şimdi anlatacaklarımı kimseler duymasın olur mu? Sen sakla onları. Yoksa seni de benden alırlar.

Aklıma getirdikçe kalbime bir şey oluyor. Sanki nefes alamıyorum. Ama artık söylemem gerekiyor. Sanırım ben eskiden başka biriydim.

Kabuslarımda sürekli eskiden yaşadığım turuncu çatılı evi görüyorum. Eskiden bu evde yaşadığımı hissediyorum çünkü bu evde siyah kıvırcık saçlarına taktığı pembe yazmalı annemi görüyorum. Bu annem sürekli bana ninniler söylüyor. Saçlarımı okşuyor, beni çok seviyor.