The Other Half

Ο ιππότης της

Andrey POV

Βλέπω την αδελφή μου να κάνει πατινάζ και δεν θα πω ψέματα. Την θαυμάζω.

Είναι υπέροχη.

Ο τρόπος που κουνάει το σώμα της στον ρυθμό της μουσικής.

Η έκφραση του προσώπου της...

Είναι σαν μια νεράιδα του παγου.

Είναι υπέροχη.

Σίγουρα θα εντυπωσιάσει τους κριτές. Εγώ πρέπει να την στηρίξω.

Πρέπει να κάνω το όνειρο της πραγματικότητα.

"Ε αδερφούλη τι θα γίνει? Θα μπει μέσα?" Με ρωτάει η μικρή και εγώ μένω και την κοιτάζω.

Έχει φορέσει ένα μπλε γκρι κολλάν και ένα γκρι ισοθερμικό, μπλε γκετες και λευκά παγοπεδιλα. Συγκεκριμένα την αγαπημένα της.

Θα σπάσει κανένα ποδάρι καμιά ώρα αλλά τέλος πάντων.

Η μαμά, έχει ισιώσει τα σγουρά μαλλιά της με αποτέλεσμα να φτάνουν μέχρι τους γλουτους της. Τα έχει πιάσει σε τέσσερις γαλλικές πλεξουδες και μπορώ να πω ότι μοιάζει λιγάκι με την Μέδουσα.

Βέβαια θα μπορουσε να πει και κανείς ότι... Είναι λιγάκι Μέδουσα...

"Θα μπω σε λίγο. " Της απαντάω και τότε εκείνη νίκη χαρίζει ένα χαμόγελο και συνεχίζει να χορευει στο πάγο. Κάνει πολλές φιγούρες και φαίνεται ότι όλο αυτό το διασκεδάζει.

"Είσαι καλά?" Ακουω ξαφνικά τον πατέρα μου να με ρωτάει και γυρνάω και τον κοιτάζω.

"Ναι..." Του απαντάω και εκείνος έρχεται και στέκεται δίπλα μου.

"Αμα σου πέσει ένα πιάνο στο κεφάλι και σε ρωτήσω αμα είσαι καλά θα μου πεις ναι?" Με κοροϊδευει και γυρνάω και τον κοιτάζω.

"Χα χα χα. Πατέρα. Είσαι τόσο μα τόσο αστείος. Σίγουρα οι αναγνώστριες θα έχουν ξεκαρδιστεί αυτή την στιγμή." Τον ειρωνεύομαι.

"Νιώθω ότι όταν ήσουν μικρός έκανα πολλά λάθη στην ανατροφή σου." Μου λέει και τον κοιτάζω μπερδεμένος.

"Τι εννοείς?" Τον ρωτάω.

"Ότι έπρεπε να σου είχα δώσει περισσότερη σημασία." Μου λέει και παίρνω μια έκφραση απορίας.

"Γιατί?" Τον ρωτάω και με κοιτάζει λυπημένος.

"Γιατί... Νιώθω ότι έχεις άγχος εξαιτίας μου." Μου απαντάει και γελάω λιγάκι.

"Μου αρέσει που λες για εμένα αλλά και είσαι σαν εμένα. Το κακό σου DNA φταίει. Εσυ έχεις άγχος συνέχεια και ενοχική συμπεριφορά. Για αυτό και εγώ είμαι έτσι." Του απαντάω.