Chapter-11

123 26 0
                                    

[ Unicode ]

[ သနားစရာကောင်းတဲ့ ဗီလိန်လေးကို ကယ်တင်ခြင်း ]

အခန်း-၁၁။ နှာဗူး

__________

ရှုနဉ်က အသက်ပြင်းပြင်းရှုလိုက်ပြီး "ဒါ-ဒါ-ဒါက…မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး…”

ဘယ်လိုတောင်ကြီးမားတဲ့ အထင်လွဲမှုကြီးလဲ…

“ဒါဆို မင်းဘာလို့ ငါ့ပုံကို ခိုးရိုက်တာလဲ”

ရှုနဉ်က သူ့ဖုန်းကိုပြန်ယူလိုက်သည်။ သူက ပတ်ပတ်လည်ကိုကြည့်လိုက်ရာ စပ်စုနေကြသောမျက်လုံးပေါင်းများစွာနှင့်ဆုံလိုက်ရသည်။ သူ့တွင် အရွယ်ရောက်နေသည့်ဝိညာဉ်ရှိနေသော်လည်း မြေကြီးထဲတွင် တွင်းတူးပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမြုပ်နှံပစ်လိုက်ချင်စိတ်များ ပြင်းပြစွာပေါ်ပေါက်လာရသည်။

ချီးပဲ…

ဓာတ်ပုံရိုက်နေတုန်းက ဘာလို့ ဖုန်းအသံပိတ်ထားဖို့ မေ့သွားရတာလဲ…

အရမ်းတုံးတာပဲ…

ကံကောင်းစွာနှင့်ပင် ရှုနဉ်၏စိတ်က လျင်မြန်စွာ လည်ပတ်အလုပ်လုပ်သွားနိုင်သည်။ သူက တည်ငြိမ်စွာ ရှင်းပြလိုက်၏။

“ကောင်မလေးတစ်ယောက်က ငါ့ကို မင်းပုံရိုက်ခိုင်းလို့… မင်းပုံက အခု အရမ်းနာမည်ကြီးနေတာလေ”

ယင်းမင်ကျန်းက သူ့ကို ပို၍ပို၍ မုန်းတီးစပြုလာသည်။

သူဘယ်လောက်တောင်အရှက်မဲ့နိုင်တာလဲ…

အစက သူ့ဆံပင်အရောင်ကိုဆိုးတယ်။ ဒါပြီးတော့ ခြေထောက်ယမ်းတာကို လိုက်တုပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ရန်စတာမျိုးတောင်မှလုပ်လိုက်သေးတယ်...။

မကြာဘူး သူခြေထောက်ယမ်းတဲ့ပုံကို တခြားသူတွေနှင့်အဖွဲ့ဖွဲ့ပြီးလိုက်လုပ် လှောင်ပြောင်သရော်လိုက်သေးတယ်...။

ယခုဆိုလျှင် သူ့ပုံကိုတောင်မှ ခိုးရိုက်နေပြီ။

ယင်းမင်ကျန်းက သူ့ဒေါသများကို ဘယ်နေရာမှာမှ ထွက်ပေါက်ရှာမရ၍ ရှုနဉ်၏ ထိုင်ခုံကိုကန်လိုက်ပြီး ရှုနဉ်ကို မြေကြီးပေါ်သို့ သတိပေးခြင်းမရှိဘဲ လဲကျသွားအောင်လုပ်လိုက်သည်။

သနားစရာကောင်းတဲ့ ဗီလိန်လေးကိုကယ်တင်ခြင်း [ ဘာသာပြန် ]Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora