umay

5

Kader miydi bizi bir araya getiren yoksa bir tesadüf mü bilmiyordum Tesadüflere inanmazdım . Bizim için bir kader vardı hayatımız da neler olacağı önceden bellidir karşımda adam benim kaderim de vardı . Tam on beş sene önce hayatıma girmişti şimdi ise ona evlenme teklifi etmiştim . 

Bir gece gördüğüm bir insanın bende bu kadar etki bırakması da çok garipti . O gecede bende büyük etki bırakmıştı . Onda beni kendine çeken bir şeyler vardı . 

Ece koluma yapışmış sarsıyordu . "Sen kafayı mı yedin?" Ellini alnıma koydu delirmiş olduğumu düşünmesi gayet normal . Ece benim hep duygusuz tarafımı gördü sürekli kalpsiz olduğumu söylerdi ama benim de duygularım vardı sadece dışarı yansıtmıyordum içimde yaşar orada biterdi . Dışarıya taşmazdı gerekte yoktu kalpsiz ,vicdansız ne derlerse desinler ben buydum . 

Hayatımı sadece anneme adamıştım bu yaşımdan sonra da böyle olacaktı . Son nefesin de hiç olmazsa mutlu olmasını istiyordum . Benim mutlu olup olmamın pek bir önemi yoktu . 

"Ne ?" 

"Komutanım ciddi ciddi sırf yılar öncesi bir yardım yüzünden evlenecek misiniz?"  

"Komutanım tanımadığınız biriyle evlenecek misiniz?"

Sorular ardı ardına geliyordu ama o sadece bana bakmakla yetiniyordu ve hafiften yüzü kızarıyordu galiba sinirleniyordu . "Kesin sesinizi , Kibritçi kız biraz tek konuşma şansımız var mı ?"

Başımı olumluca salladım elliyle yolu gösterdi ben önden o arkadan geliyordu . Dün geldiğimiz yere gittik bugün o kadar rüzgar yoktu . Banka geçip oturdum biraz garip hissediyorum .

"Neden evlenmek zorundasınız?" 

Sorduğu soruyla vücudum gerildi sırtımı banka verdim . "Annem kanser çok zamanı kalmadı benden tek bir isteği var evlenmem . Son kez annemi mutlu etmek istiyorum hem de ..." Bu noktada sustum yıllar sonra vicdanım harekete geçiyordu .

Yandan baktı bana ."Hem de ne ?" 

Önümde ki ormanlık alana bakmaya devam ettim . "O kızı annesiz bırakmayı gönlüm el vermedi." Yarı bedenimi ona doğru çevirdim . "Bak düşündüğün gibi bir evlilik olmayacak . Bir sene evli kalırız. Annemin şurada belki de yaşayacağı süre altı ay  ya var ya yok . Doktorlar öyle  söylüyor ." Sonlara doğru sesim kısılmıştı .

Gözleri kısıldı yüzümün her santiminin de gezindi göz bebekleri. "Peki ya baban?"

Yutkundum ."Babam beş yaşımda öldü . Bak sana açık olacağım çok iyi bir hayatım yok hem okul hem iş hem annem ve bir de evi geçindiriyorum . Zor bir hayatım var annem öldükten sonra tek düzen oturtmam çok zor ." Çaresizlik insanın en büyük düşmanıydı .

Sözlerimi ciddiyetle dinlemişti . "Nasıl bir evlilik istiyorsun ?" 

"Gerçek karı koca gibi bir durum olmayacak geceleri ikimiz de ayrı odalarda yatacağız. Okuluma devam ederim kızın ile bir anne gibi ilgilenirim gözün arkada kalmaz . Bir yılın sonun da boşanırız ama merak etme ufaklığa yine annelik yaparım . Bir yıl içinde zaten tekrar bir iş ve ev bulup düzenimi oturttururum sana yük olmak gibi bir niyetim yok." 

Başını salladı ormanlık alana baktı sırtını banka verdi. "Kabul ediyorum ama okula gittiğin zaman ufaklığa bakacak birini ayarlarız ." 

Yan profiline baka kaldım bu kadar hızlı kabul etmesine o kadar şaşırmıştım ki hatta kabul dahi etmeyeceğini düşünmüştüm . İşimi baya kolaylaştırmıştı ."Bir hafta içinde evlenme şansımız var mı ?" 

Kafası anında bana döndü gözlerinde anlam veremediğim bir duygu vardı . "Düğün istemiyor musun ?"

"Hayır sade bir nişan yeterli olur fazla abartıya gerek yok . Sonuçta gerçek bir evlilik değil ."

Kafasını salladı ."Doğru sadece annen ve bir kız çocuğu için bir araya geliyoruz . Ama bir şartım var ." 

"Nedir?"

Bana tamamen döndü bedeni . "Bak Yasmin evli olduğumuz süre içinde evimi istediğin gibi kullan ama evime bir tane erkek dahi istemem ." Bu noktada durdu adem elması hareketlendi . "Bir ilişkin falan olursa bana bunu söyle sonuçta benim karım olacaksın insanların bana başka gözlerle bakmasını istemem ." 

"Nasıl istersen." Yüzüme gülümseme yayıldı gözleri gülüşüme takılı kaldı . "Kızımıza bir isim vermek lazım ." Kızımız insan anne olmadan da demek anne olabiliyordu . İçimde korkuda vardı ya yetemezsem bu işi beceremezsem içimde bir nokta da şefkat yayıldı. Yapacaktım her nasıl olursa olsun iyi bir anne olmaya çalışacağım. 

Gülümsedi. "Annesi olarak   sen seç." 

Yüzüne baktım tam arkasında  dalgalanan bayrağa takıldım gözlerim . Aklıma tek bir isim geldi . Türk askeri olan kızı da babasına yaraşır bir isme sahip olmalıydı . "Umay ismi Umay olsun."

"Umay."