KARA DÜĞÜM (ARA VERİLDİ)

5.BÖLÜM

                 Çözülmüş Çıkmazlar

"Kan örneği ile çalışılan Milena Lilya ALVES'in %99,99 ihtimalle Akgün BEYLİCELER'in BİYOLOJİK BABASI OLABİLECEGİ tespit edildi."dedi.Doktorun dedikleri ile oda derin sessizlige ulaştı, o kadar sessizdi ki kulaklarım çınlıyordu ama beynimde doktorun dedikleri yankı yapip bana geri dönüyordu.Bir insanın hayatıyla oynamak bu kadar kolay olmamaliydi.
Her şeyim yalan mıydı duygularım yaşantılarım, hayatın bana yarattıkları.

Olmazdı, olamazdı.

Oturdugum yerden hızlıca kalkıp doktorun elinde kağıdı aldim.Gordugum yazı ile nefesim kesildi.Kulaklarim uguldayamaya başladı ellerim masanın kenarını bulup sıkıca kavradı.Gozlerimi bir kaç saniyeliğine kapattım herşeyin, bu yaşadığım durumun, saçmalığın yalan olmasını diledim.Gozlerimi açtığımda ellerimde kağıda bakıp babama çevirdigim.Her an akmaya hazır olan göz yaşlarımı daha fazla tutamayıp aktı.

Karşımda oturan biri kadın biri erkek olan çiftin gözleri dolu doluydu.Yasli olan gözlerimle adama dikkatli bir şekilde baktığımda benim erkek ve yaşlanmış versiyonumdu.
Beni dedeme benzertirlerdi ama şu an karşımdaki adamın kopyasıydim.

Vücudumu taşımakta güçlük çeken dizlerimi hareket ettirip yavaş yavaş odadan çıktım.İcimden binlerce kez her seyin bir rüya olmasını diledim.Bu kabusdu çünkü...

Odadan çıktığımda arkamdanda biri çıktı, arkamı döndüğümde gözleri dolu bir şekilde lucas vardı."Milena."dedi.Buyuk ihtimal nereye gideceğimi soracaktı.

"Lavaboya gideceğim."dedim.Kendime gelmem lazımdı.Zorla lavaboya gittiğimde aynanın önüne geldim.Kendime baktım, bir daha kendime baktım.Uzun uzun kendimi suzdum.Yuzumu yıkamaya başladıgımda lavaboya biri girdi ayak seslerinden duyduğum kadarıyla yanıma gelmişti.Yuzumu yıkayıp başımı kaldırdigimda odada o adamın yanında olan kadın, yani benim biyolojik annem olan beni doğuran kadın gelmişti.

Gözleri dolu dolu bana bakiyordu.
"Milena."dedi, yıllar sonra o sıcak ses tonuyla ismimi hitap etmeyeli kimse uzun zaman olmuştu.

Bana öyle bakıyordu ki sanki avucunda ki su gitmesin diye çabalayan çocuklar gibi.Gozlerinin içi parildiyor ve kirilircasina bakıyordu.Bu bakışı uzun zamandır gormuyordum.

"E efendim."dedim.Korkuyordum ama neyden korktugumu bilmiyorum.

Yaklaşmaya çalıştığında"Dokunma."diyerek bağırdım.Kriz geçirecektim ama neden?

Ellerini dudaklarına götürüp dolu gözleri ile beni izledi.Aynada kendime baktığımda yüzüm kırmızı olmuştu.Lavabodan kosarcasina hızlı çıkıp, babamların oldugu odaya gittim.Babam, bana benzeyen adamla konusken pars ve lucas babami dinliyor, abim ise yere bakıyordu odaya girmem ile bütün gözler beni buldu.

"Hadi gidelim."dediğimde bana değişik şekilde bakıyorlardi ama lucas diğerleri gibi bakmıyordu.Neler olabilcegini az çok tahmin edip babamın kulağına birşeyler fisildadi.Lucas'ın dediği ile babam daha dikkatli bakiyordu.

"Hadi gidelim,NE BEKLİYORSUNUZ, HADİ GİDERİM."diye bağırmak durumda kaldim.Hastanede durmak istemiyorum.Zamanim yoktu her an kriz gecirebilirdim.Kendi kendimle kalmak istiyorum.

Babam odadan çıkıp sakin ol diye beni sakinleştirmeye çalışıyordu.Bir an önce uyumak istiyordum.

Arabaya binip eve geldiğimizde, kimseyle konuşmak istemediğini ve uyumak istedigimi söyledim.Kimseyi dinlemek istemiyordum, kendimle başbaşa kalmak istiyordum.