Uyudun mu?

Bölüm 2: Restorant.

kit.connor: Akşam ki buluşma için çok heyecanlıyım🫶.

joelocke03: Umarım beni ekmezsin, yine.

kit.connor: Saçmalama, bu sefer asla. (görüldü, 16.43)

*

⊹Restorantta⊹

Kit, restoranta geldi, fakat biraz geç kaldı. 10-15 dakika gibi. Çünkü Joe'ye dünyanın en güzel çiçeğini bulmaya çalışıyordu. Ve sonunda bulmuştu.

Kit, etrafına baktı, hiç bi yerde Joe'yi bulamadı. Her yere baktı, aradı, taradı fakat Joe'den küçücük bi iz yoktu. Belki o da geç kalmıştır diye düşündü ve bir masaya oturdu. Telefonunu açtı ve Joe'ye bi mesaj attı;

kit.connor: Hey? (17.24)

kit.connor: Geliyor musun? (17.36)

kit.connor: Joe? Yaşıyor musun? (18.19)

kit.connor: Endişelenmeye başlıyorum, lütfen mesajlarıma cevap ver. (18.59)

*

Kit neredeyse 3 saat boyunca Joe'ye mesaj attı. Artık aramanın zamanı geldi diye düşündü. 2 kere aradı, cevap alamadı. Üstüne 5 kere daha aradı, yine cevap alamadı.

*

Joe (💗) : Selam, Joe'ye ulaştınız! Lütfen mesaj bırakın.

Kit: Hey Joe, ben hâlâ restoranttayım. Seni bekliyorum fakat gelmeyecek gibi duruyosun. Endişelenmeye başladım, iyi misin?

*

Yanıt yok. Kit tekrar aradı, yaklaşık 30 dakika sonra.

*

Joe (💗) : Selam, Joe'ye ulaştınız! Lütfen mesaj bırakın.

Kit: Joe? Joe lütfen cevap ver...

*

Yanıt yine yok. Saat artık 21.00 oldu. Tam 9. Kit, Joe gelene kadar yerinden kalkmayacağına yemin etti. Ellerini masaya koydu, kafasını ellerinin üstüne koydu. Çiçekten bir yaprak koptu, aynı Kit'in gözünden akan o gözyaşları gibi.

Kit, sabaha kadar Joe'yi bekledi. Fakat Joe, ne Kit'in mesajlarına baktı, ne aramalarına cevap verdi, ne de restoranta geldi. Kit asla yemininden vazgeçmiyecekti. Yıllar bile geçse Joe'yi bekleyecekti.

*

Yaklaşık 5 gün geçti. Kit hâlâ restorantta, Joe'yi bekliyordu. Kit, ailesinden, arkadaşlarından gelen hiç bir aramayı açmıyordu. Bir tek Joe'yi bekliyordu o.

5 gün boyunca bütün öğünlerinde sadece şarap içti. Hayatı boka sarmış gibi hissediyordu. Sarmıştı da. Bir müşteri Kit'in yanından geçerken garsona fısıldayarak bir soru sordu;

Müşteri: Üzgünüm, bu beyefendi geçen günde burada değil miydi?

Garson: Yaklaşık 5 gündür burada.

Müşteri: Ne üzücü bir manzara.

*

Herkes sevgilileriyle mutlu mutlu oturur, kahvelerini, içkilerini içerken, Kit orada tek başına oturmuştu. Üzgün bir şekilde, gözyaşlarının ıslaklığı ceketine sinmişti. Kalan son parasıyla aldığı şarabı yudumluyordu.

*

Restorantta 7. gününde zil sesiyle açılan kapıyı duyunca kafasını kaldırdı, umut dolu bakışlarıyla kapıya baktı. Evet gelen kişi oydu.. Ama Kit halüsinasyon gördüğünü iddia ediyordu kendi beynine. Joe koşarak Kit'in yanına geldi ve Kit'e biraz bağırdı. Kit onun dediklerinin hiç birini duymuyordu bile. Bir kulağından girip diğer kulağından çıkıyordu dedikleri.

Kit yavaşça ayağa kalktı ve Joe'nin yüzüne doğru bakıp ağlamaya başladı.

*

Kit: Hiç gelmeyeceksin sandım..

Joe: Kit, sen mal mısın?! Ne zamandır burdasın sen? Şu haline bak, zayıflamışsın! Ne zamandır birşey yemiyorsun?

Kit: Sorular teker teker, lütfen..

Kit sessizce güldü.

Joe: Komik bir şey mi var Kit?!

Kit: Ah, Joe..

Kit, Joe'ye yavaşça yaklaşıp Joe'ye sarıldı.

Joe: Oh..

Kit: Neden gelmedin..? Sana bişey oldu sandım..

Joe: Özür dilerim Kit.. Sanırım hazır hissetmiyordum..

Kit: Peki o zaman neden mesajlarıma yanıt vermedin..?

Joe: Haklısın Kit, özür dilerim.

Kit: Özür dilemeni sana yasaklıyorum.

Kit çiçeği uzattı.

Kit: Biraz solmuşlardı.. Sonra daha fazla solmasınlar diye şarabın içine koydum. Sanırım daha beter yaptım..

Joe: Aptal...

Joe yumuşak bir gülümseme verdi Kit'e.

Kit: Rüyada değilim değil mi?

Joe: Rüyadasın Kit.