KADER; Tesadüf Bir Başlangıçtır

2. BÖLÜM

Takip etmeyi unutmayın canlarımm🥰

İyi okumalar😘

Ne yapıcağımı şaşırdım korku dolu gözlerle ablama bakıp hızla konuşmaya başladım

"Ablam, abla bana bak sakin ol tamamı. Derin derin nefes al"

Ablam korku dolu gözlerle bana bakarken dediklerimi yapmaya çalıdıyordu

"Enişte! Enişte!"

Kapı birden dan diye açıldı eniştem üstünde bir tek siyah eşofmanı ve siyah atleti ile hızla bizim yanımıza geldi.

Çarşaftakileri görünce kas katı kesildi

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Nerdeyse bir saattir ameliyathanenin önünde bekliyorduk eniştemle, üzerimde birtek çiçekli önden düğmeli uzun geceliğim vardı evden çıkarken üzerime bir hırka almayı bile akıl edememiştim neyseki eniştem kendi hırkasını bana vermişti.

Ablamın durumu çok garipti, hem kanaması hemde suyu gelmişti, Allahım onları korusun başımızdan eksik etmesin ama durum kötü gibiydi. Ağlamaktan gözlerim şişip önümü görmemi engeleyince eniştemin yanına sesizce oturdum.

Enişsem ise; geldiğimizden beri bir kez yüzünü görememiştim, hep koları dizine yaslı ve eleriylede kafasını tutuyordu.

Bir elimi omzuna koydum

"Enişte ablam iyi olucak, iyi olucak dimi?"

Son cümlelerim ağzımdan hıçkırık eşliğinde dökülmüştü. Eniştem yavaşça yerinde doğruldu gözlerime bakıp ağladığımı görünce derin bir iç çekip sağ eliyle göz yaşlarımı sildi.

Şaşkınlıkla ona bakıyordum o ise göz yaşlarımı siler silmez hızla giti.

Bir kaç dakika sonra içeriden bir sağlık çalışanı çıktı

"Neler oluyor kimse bana bir bilgi vermiyor nolur söyleyin iyimi? bir şey söyleyin!"

"Siz kardeşimisiniz? Kocası nerde?"

Derin bir iç çektim

"O az önce dışarı hava almaya çıkmıştı, ne oldu önemli bişeymi va..."

Kelimemi yarım bırakan şey ise açık kalan kapıdan bebeyin ağlama sesleriydi, dudağıma yerleşen gülümsemeyle Allaha binlerce şükür ettim

Açık kapıdan bir personel daha çıkınca ikisi birbirine baktı

"Annemizin durumu biraz kritik"

"N..ne, neden, noldu?"

Hemşire bişey söylemeden gözümün içine baktığında durumun ciddiyetini anladım

Gözümden bir damla daha intihar etiğinde yeğenimin sesi halla kulaklarımdaydı

"P..peki yeğenim, o nasıl"

"Bebek iyi, şimdi gitmemiz lazım doktor birazdan gelir"

Allahım ne olur ablama bir şey olmasın ne olur! Bu yavrucak annesiz kalmasın

Yavaşça sandalyeye oturdum iki çalışanda gitmişti içeriye

"Afife ne oluyor burda?"

Eniştem gelmişti kafamı ona kaldırarak aşağıdan aşağıdan ona bakıyordum

"E..enişte ab...ablam"

Kelimelerimi bitiremeden hıçkırıklara boğuldum, hisedebiliyordum ablam iyi olmıcaktı zaten her şey garip bir hızda gerçekleşti

Eniştem sesizce yanıma oturup bana bakmaya başladı

Tam tamına 30 dakika sonra bir doktor daha çıktı yanımıza yaklaşırken yavaşça maskesini çıkarıp yan taraftaki çöpe atmıştı

Eniştemle hızla ayağa kalkıp doktorun karşısına dikildik

Allahım ne olur, ne olur yaşasın ablam yeğenimin hatrına yaşasın. Ben annesiz büyüdüm o büyümesin Allahım

"Malesef, malesef hastayı kaybetik. Elimizden geleni yaptık ama yaşama döndüremedik, başınız sağ olsun"

Ağzımdan sesli bir feryat döküldü arkadaki sandalyelerden birine oturdum, eniştem ise ayakta durmaya özen gösteriyordu, sanki zorundaymış gibi

Bir zaman feryat figan ağladım ama sonra içerideki masumun hatrına susup ona sığındım, acılarımı gömeye çalıştım.

Haber dağılmıştı, babam küçük bir kalp spazmı geçirdi Allahtan ciddi bir şey yoktu yeğenim ise hep kucağımdaydı yalnızca bir kez doktorlar muayenesi için almışlardı onun dışında bir dakika bıraksam hemen ağlamaya başlıyordu.

Doktorların tavsiyesi üzerine hazır mamalardan yediriyorduk daha sonra ise eniştem yeni doğuran bir komşudan anne sütü isteyecekti.

Şu anda ise ablamın mevlidi vardı, gömmüşlerdi ablamı, kara toprak bir kez daha benden en değerlimi almıştı ve ben, ben ablamın cenazesine bile gidememiştim.

Bebek benden başka kimsede durmuyordu uyurken bile bir saniye benden ayrılsın hemen ağlamaya başlıyordu. Halla bir ismi yoktu bebek diyorduk, kim bilir ablam kaç kere hayal edipte oğluna bir isim bulmuştu, belkide sadece kucağına alıp o mis kokusunu çekmeyi hayal etmiştir...

Bölüm sonu

Beyenmeyi unutmayınn 🖤