Verdentia Empire: Endless Rebirth

Chapter 38: Silent Cries

Chapter 38: Silent Cries

Napa-atras ako sa gulat. Napalaki ang matang napatingin sa kakaibang nangyari sa harap namin. Hindi ko alam... ngunit ang sakit ng dibdib ko. This scene... this is something that I--

The children... they were inside of the big trap, a big prison cell. They were recklessly shouting and crying asking for help.. shouting for their life... while the Sunstone was above them..

The Sunstone was above them... eating their life. Eating their freaking life!

Umiilaw ang katawan nila, halos kita na ang buto sa kanilang mga katawan, may ilan na namumuti na ang kanilang mga buhok at kulubot ang mga mukha.

But w-why? They a-are children?

Gusto kong umiyak sa nakikita ko ngayon. Gusto kong sumigaw! Gusto kong mag-wala?

How?

How can they do that to their children?!

Bakit?

Bakit ang dali para sa kanilang bitawan ang mga anak nila?!

Bakit sila pumayag?

Bakit sila nagbulag-bulagan?

How can they do this to them?

Desperate cries echoed throughout the cave. Naramdaman ko nalang na tumulo ang mga luha ko sa mata. I can't look at them like that! Hindi ko kaya.. hindi ko kaya.

I run faster that I could. Paulit-ulit kong ginagamit ang kapangyarihan ko para lang masira ang kulungan na ginawa nila. Ngunit wala... hindi ko masira. W-why.. w-why can't I b-break it?

"Hush now... I c-can break t-this! I... c-can b-break t-this."

My eyes become blurry, halos hindi ko na makita ang mga bata dahil sa labis na luha. They looked me with those desperate eyes.. No, don't look at me like that..

Why... why did the Sunstone.. why?

Napalingon ako sa likod para humingi ng tulong ngunit.. they were fighting already. Kazuki and other guy fought as well as Fuma and the other guy. Kura was protecting Fana but her eyes were on me.

"Kura.."

Without a seconds, dali-dali niyang kinaladkad si Fana patungo sa akin.

"Umalis ka, Haruka!" seryoso niyang ani.

Pinikit ni Kura ang mata niya at naramdaman ko nalang na unti-unting bumibitak ang ilalim ng lupa, napahawak ako sa gilid ng biglang yumanig ang paligid. Narinig ko pang napamura ang dalawang lalaking kalaban nila Kazuki. Hanggang sa may lumabas na tubig galing sa lupa.

Everything crumble as the wave engulfed the whole area. Hindi ko nakita ngunit natagpuan ko nalang ang sarili kong hawak na nila Fuma habang ang buong paligid ay nababalutan ng tubig. Agad na gumawa ng isang malaking bula si Kura para sa aming apat, at agad itong lumayo sa amin.

Nakita ko nalang na lumangoy si Kura papalayo sa amin. Bigla akong natigilan, parang natuod ako sa aking kinatatayuan. Ngunit biglang bumalik ang imahe ng mga batang humihingi ng tulong sa harap ko at sa malakas na tubig na bumabalot sa buong kweba.

"You might kill the children, Kura!" malakas na sigaw ko sa kanya. Akmang lalabas ako sa bulang ginawa niya ng maramdaman ko ang malamig na kamay ni Kazuki na nakahawak sa akin.

"Just trust, Kura."

Ngunit hindi parin ako mapakali.

"Alam ni Kura ang ginagawa niya, Haruka." nakangiting saad ni Fuma sa akin.