Bir anda tüm gücünü toparlamış gibi ayaklandı. Kolundaki serumu çıkarıp attı.
"Heeseung napıyosun?"
O kadar hızlı hareket ediyordu ki üstündeki bu kıyafetler ve alnındaki o bandaj olmasaydı büyük ihtimalle hasta bile sanılmazdı.
Hepimiz hızlıca Heeseung'un arkasından çıkmışken ona yetişmeye çalışıyoduk.
Merdivenlere geldiğinde duraksadı ama umursamadı ve onları da hızlıca çıkmaya başladı.
Hızlıca merdivenleri çıktık arkasından.
Üst kata geldiğinde odanın kapısında Niki'yi görmesiyle oraya ilerlemeye başlaması bir oldu.
Niki de Heeseung'u gördüğünde telefonu kapattı ve cebine koydu ama onu durdurabilmek için geç olmuştu çünkü çoktan kapıyı açmıştı.
Heeseung's Pov:
Odaya hızlıca girdiğimde Jay ve Won'u da burda gördüm.
Sonra da Jaeyun'u gördüm. Jaeyun'u görmemle duraksadım.
"Jaeyun."
Gözleri kapalı, hareketsiz bir şekilde yatıyordu orada.
Göğsüme saplanan o ağrıyla yatağın kenarına tutundum. Jay yardım etmek için gelmişti ki onu durdurup Jaeyun'un başına geldim.
Diz çöktüm yanında. Elini tuttum.
Kendimi bırakmamak için o kadar zorlanıyordum ki. Göğsümdeki ağrı tüm vücuduma yayılmışken yapabildiğim tek şey kafamı yanına koyup orada hüngür hüngür ağlamaya başlamak oldu.
Aldığım her nefeste göğsümdeki ağrı daha da artıyordu ama onu bırakamıyordum.
"Yalvarırım-"
Nefesim izin vermedi konuşmama.
"Lütfen... aç- Lütfen aç gözlerini." dedim.
Elleri hâlâ kanlıydı. O benim yüzümden kendini...
Elinin üstüne art arda öpücükler konduruyodum.
"Uyan yalvarırım. Burdayım ben de... ben de burdayım."
Gücüm kalmadı. Kalbimi çok zorladım ve artık gücüm kalmadı. Elini bile zor tutuyorken yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu.
