Gölgelerin Büyüsü

1-BÖLÜM SEANS

Merhaba kitabıma hoşgeldiniz.
Öncelik olarak uğraşacağım bir roman olucak ve okuyorsanız paylaşmanızı rica ederim.

İyi okumalar ♠️♟️
__________________________________________

Bugün randevum olduğundan ofisdeydim.
Çeketimi çıkartım askılığa astım,saate bakmak için elime telefonumu aldığımda saat 14.36 geçiyordu yani daha 14 dakikamız vardı.

Telefonum da biraz vakit geçirdikten 2 dakika sonra not almak için defterimi ve tükenmez kalemimi koydum masama hemen sonrasında lavaboya gitmek için ayaklandım.

Sandalyeme oturduğum gibi kapım çaldı.
"Gel."
İçeri tanıdık bir sima girdi ama böyle biriyle karşılaşmadığımı çok iyi hatırlıyordum.

"Hoşgeldiniz Koray Bey.Oturun şöyle."
"Hoşbulduk"

Ben dosyasını hazırlarken o öylece odanın içindeki tabloları inceliyordu.

"Tablolarla ilgilenir misiniz?"
"Evet"

Dosyalara bir göz gezdirdim pek bir sıkıntısı yoktu zaten buraya 2 fobisi için gelmişti ve bende bunu kabul etmiştim.

"Koray Bey fobilerinizi yeniden dile getirebilir misiniz?"

"Astenofobi ve monofobi."

"Anladım peki bize bunların tanımını söyler misiniz?"

"Monofobi:Kişiler, farklı insanlarla birlikteyken bile bu korkuları yaşayabilir. Kalabalık içinde kendilerini yalnız hissedebilirler veya insanların onları terk etmesinden ya da eve gidip yalnız kalmak zorunda kalmalarından endişe edebilirler.

Astenofobi ise vücudun zamanla gücünü kaybedeceği veya kişinin gerekli bir durumda yeterince güçlü olamayacağına(yetmezlik) dair kaygısı."

Koray'ın dosyasına yeniden baktığımda tek yaşadığını ve bütün akrabaları yurtdışında olduğu yazıyordu.

"Peki Koray Bey hiç dostunuz oldu mu veya arkadaşınız?"

" Göktuğ adlı dostum oldu ama onu geçen ay kaybettim başkada dostum yok."

"Anladım başınız sağ olsun ölümü nasıl gerçekleşti peki?"

Sustu,öylece bir tabloma daldı.Tabloda siyah ve kırmızı renkler yer alıyodu dağlık bir alanda bir adam piyano çalıyodu ve vücudu kırmızıdan ibaretti arkasında ise kırmızı vücutlu adamın kafasına silah dayamış vücudu siyah olan bir adam vardı.

Bunu yapması bir kaç olasılıktan ibaretti,bunu not aldım.

"Peki,anladım cevap vermek istemiyorsunuz.Birşey içer misiniz?"

"Şekersiz çay içerim."
Kafamı onay vermek istercesine salladıktan sonra Fadime ablanın mumarasını
tıkladım.

"Alo,Fadime abla bize bir şekersiz çay birde orta şekerli türk kahvesi."

Telefonu kapattıktan sonra Koray Bey"e döndüm.

"Nelerden hoşlanırsınız veya hobileriniz neler."

"Hobim yok."
Dedikten hemen sonra bana baktı.
"Ama kimselerin olmadığı yerde günlerce kalabilirim bu da hoşlandığım şeylerin arasında."

Ben not alırken beni süzdüğünün farkındaydım ama birşey demedim.

Kapı çaldı ve Fadime abla odaya girdi.
Masalarimıza ikram ettikten sonra odadan çıkıverdi.

"Kitap okur musunuz."
"Evet,çok"
"Hm peki ne tür okursunuz?"
"Klasik roman okurum."
"İleride bir hedefiniz var mı?"
"Var ama bunu sizinle paylaşamam."
"Tamam olabilir böyle durumlar."
Defterime bunuda not aldiktan sonra ona baktım.

Geldiginden beri ilk defa ona bu kadar net bakıyordum.Gözleri kahve ve siyahın savaşıydı resmen,ne anlatmak istiyordu bilmiyorum ama gözleriyle çok şey anlatıyor gibiydi,yüzü pürüzsüzdü.

Ve ayaklarıni hep titretiyordu bu durum biraz tetikçiydi ve olmaması gereken durumdu.

"Bu zamana kadar hiç sizi sarsan bir durum yaşadınız mı veya hiç kalbinizi derinden sarsacak durum?"

"Ölümler gibi mi?"

"Ölüm herkesin korkacağı bir durumdur.Tabii ölümlerde bu durumun içinde var.Ölümler sizi etkiler mi?"

Derin bir nefes aldı ve geçen yarım saatin sonunda ilk defa gülümsedi ve bunu gine o tabloya bakarak yaptı.

"Ölümler hiçbir insanı korkutmaz sadece bu aptal evrenden silineceğini ve mal varlığını kaybedeceği için korkarlar ve ben hiç bir zaman ölümden korkmadım çünkü hiçbir şeye emek vermedim ve kaybedeceğim hiçbir şey kalmadı."

___________________________________________
Bol bol yorum atmayı ve düşüncelerinizi iletmeyi unurmayın canlarım.

♟️♠️