Evine gelen ani mektupla tüm planını Lostline'a çevirdi.
İlk defa gittiği Lostline Üniversitesi'nde bu kadar güzel karşılanmayı elbette beklemiyordu...
"Herkes duysun! Eksik olan tamamlandı. Değerli olan artık burada, işte Diana Perla."
🌕☀️
"Bu kad...
Canlarım şarkıyı toplum içinde dinlemeniz önerim değildir gyepgyehg
Sözlere çok takılmayın melodisi bölüme aşırı uyuyordu gibi geldi.
Bugün ki bölümümüzde çok sevdiğim bir ikilinin ikincisi sahnesi sizlerle olucak. Onları o kadar seviyorumm kiiiii umurım sizde seversinizz 🤍🤍
Çok sevgili atalarımızın da dediği gibi; Oy vermeyen bedeviyi çölde kutup ayısı kovalar.
Okumadan önce yıldıza basmayı ve okurken tepkilerinizi benimle paylaşmayı unutmayın💞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
**************************************
"O kaybetti" gibi laflar diyemedim hiç. Çünkü biliyordum, o üzülmüyordu. Tek üzülen ve eksiklik hisseden bendim. ~Akval.
Yine bıkmadan, usanmadan onu düşlüyordu. Sıkılmazdı ki ona bakarken, yapamazdı. Bir hiç iken her şeyini ona adamıştı Nate. Bir an bırakabilir miydi Alexia'sını özlemeyi?
Cevap çok açık kendini sergiliyordu, başaramazdı. Aklından bile geçirmezdi. Belki başkaları 'takıntı' derdi buna, 'saplantı' diyerek uzaklaşırlardı. Oysa onlar bilmezlerdi ki Alexia'nın gözlerinin anlattıklarını. Öyle güzel konuşurdu ki hâreleri, ağzını açmasına gerek kalmazdı Alexia'nın. Nate zaten duyardı onu gözlerinden.
Gölün karşısına geçmek için suların üzerinde olan taşlara basmaya başladı çünkü Meleği oradaydı.
Meleği...
Kara Meleği.
Nate biliyordu bu kelimenin Alexia ile ters düştüğünü. O, şeytanın öz kızı gibiydi. Aslında bu yüzden ona böyle sesleniyordu; Lexia tek başına zıttı. Her zerresi, her parçası aykırıydı. Ona melek demek Tanrı'nın nûruna belki de hakaretti. Lakin umurunda değildi bu durum Nate'in, sonuçta konu Meleğiydi. Tanrı'nın gazabı sorun değildi.
Son taşı da geçtikten sonra ilerlemeye başladı. İleride ağaçların arasında bir yerde olduğunu biliyordu. Nasıl bildiğini söylemeye gerek yoktu. O her zaman Lexia'nın yerini bilirdi.
Alexia biliyordu Nate'in en sonunda yanına geleceğini. Her ne kadar istemese de konuşacak dermanı şu an yoktu. O yüzden bu seferlik sustu, susmaması gerektiğini bile bile; onu kovması gerektiğini bile bile sustu. Uyuşturucu içmemişti ama dozunu almak üzereydi.
Nate, Meleğini yan düşmüş bir kütüğe otururken gördü ve yavaşlama gereği duymadan kütüğün yanında olan bir ağaca yaslandı. Alexia bir mataradan su içerken Nate'e ters ters baktı. Saatlerce koştuktan sonra birde Nate'e maruz kalmak pek tercih ettiği bir şey değildi.
