Çocukluk Aşkımsın-Yunus Akgün-

Kardan adam yapsak seninle

KEYİFLİ OKUMALAR💕

Korku evine gideli 5 gün olmuştu. Hala aramızda konuşup gülüyorduk. Bizim için güzel bir anıydı. 2 gün önceyse Ümraniyespor maçı vardı. Maçı Kaan ve kızlarla birlikte evde izlemiştik. 3-2 kazanmıştık. 1 gün sonra da Trabzonspor derbisi vardı. İzlemeye stadyuma gidecektik.

Dışarıda o kadar güzel kar yağıyordu ki. Yürüyüş yapasım gelmişti. Kalınca giyindikten sonra anneme haber verip evden çıkmak için kapıyı açtım. Aynı zamanda Yunusun da kapısı açılmıştı.

"Hanımefendi gece gece nereye böyle"

"Sana da merhaba Yunus"

"Merhaba merhaba da nereye bakayım"

"Bana sorana bak sen nereye asıl"

"Markete"

"Güzel bende yürüyüş yapıcam"

"Bu havada ve bu saatte?"

"Ne varmış havada ve saatte"

"Kar yağıyor Yade hemde lapa lapa ayrıca saatte gecenin dokuzu"

"Ne darladın yunus ya seviyorum soğuk havaları işte allah allah marketine git sen"

"Tamam tamam bir şey demedim"

Yunusla birlikte binadan çıktığımızda koşa koşa arabasına doğru gitti. Ben de yürüyeceğim tarafa doğru yöneldim.

Koşa koşa gelip yanımda yürümeye başlayan Yunusa çevirdim kafamı. Elinde ki atkıyı boynuna takıyordu. Benim şans atkımı...

"Biliyosun şans atkım olmadan bir yere gidemem o yüzden arabadan aldım ve geldim"

Dediği şeye gülümseyip cevap verdim.

"Birisi markete gidiyordu sanki"

"Yok o birisi artık yürüyüşte sana eşlik ediyor"

"Diyorsun"

"Dedim bile"

"İyi bakalım" diyip önüme döndüm ve yürümeye devam ettim.

En sevdiğim mevsimde en sevdiğim aktiviteyi yapıyordum. Kar çok güzel yağıyordu. Yavaş yavaş ve lapa lapa. Yanımdaki insan da mutluluğuma mutluluk katıyordu şu an. Yunusun durmasıyla ona doğru çevirdim bedenimi.

Gülerek bakıyordu bana.

Sonra yavaşça elini uzatıp konuştu.

"Bu güzel kız benimle dans eder mi acaba?"

"Hm bilmem eder mi?"

"Eder eder"

"Seve seve eder" diyerek elimi elinin üstüne koydum. Bir adım atıp boşta kalan elimi omzuna yerleştirdim. Onun elide o sırada belimi bulmuştu.

Sokak lambasının altında öylece dans ediyorduk. Belki şarkı çalmıyordu ama İstanbul'un sesi bize şarkı olmuştu.

Çok huzurluydum, çok mutluydum.

—

Elimdeki kar topunu Yunusa doğru nişan alıp attım.

"Savaş diyorsun?"

"Savaş diyorum"

Sokağın ortasında Yunusla kar topu savaşı yapıyorduk. Ellerini kaldırıp pes ettiğinde olduğum yerde sevinçle zıpladım.

"Kazandım be"

Kendini yere bırakan Yunusla yanına doğru ilerledim. Başına dikilip konuşmaya başladım.