"Sakin ol Jaeyun."
"Olamam."
"Annecim sakin ol." dedi ve elimi tuttu annem.
"Ya bir şeyler yolunda gitmezse?"
"Neden bir şeyler yolunda gitmesin?"
"Bilmiyorum of."
Annem güldü ve "Evleniyosun, heyecanın normal ama bir şey olmayacak merak etme. Her şey yolunda gidicek."
"Gidicek di mi anne?"
"Gidicek oğlum." dedi ve bana sarıldı.
Kapı açıldığında içeri giren Hoon'du.
"Heeseung geldi."
Annemden ayrılıp ayağa kalktım.
Won yanıma geldi ve üstümü düzeltti. Neredeyse ağlayacak gibiydi.
Bana sarıldı. Ona karşılık verdim.
Güldüm ve "Gururlu anneler gibisin Won." dedim ve kıkırdadım.
"Sus öyleyim zaten." dedi ve sırtıma vurdu. Won'dan çekildim.
"Çok mutlu olun Jaeyun. Olmazsanız sizi bulurum haberin olsun." dedi ve güldü.
"Çok mutlu olucaz Won."
"Of ağlıycam şimdi yürü git artık hadi."
"Hadi gidiyorum." dedim ve kapıya ilerledim.
Odadan çıktım ve kapıya gittim.
Kapıyı açtığımda karşımda duruyodu. Beni görünce gözleri açıldı.
"Jaeyun."
32 diş gülmemek için kendimi zor tutarken "Sevgilim." dedim
Kollarını açtı. Açtığı an kollarının arasına girdim. Sıkıca sarıldı bana.
"Hayatımda gördüğüm en mükemmel parçasın sen. Ben seni iyi ki sevmişim, iyi ki senden hiç vazgeçmemişim ben..." dedi ve kollarımdan ayrıldı.
"Bu adam senin gibi mükemmellini hiç hak etmiyor."
"Sus deme öyle."
"Diyeceğim Diyeceğim tabii ki. Mükemmel bir şeysin sen."
"Hayatımda ben sadece seni hak ediyorum."
"İyi ki sana sahibim." dedi ve tekrar sarıldı bana. Ben de ona sarıldım sıkıca. Boynumu öptü.
"Şimdi aile olucağımız güne hazır mısın?"
"Bu yüzüğü parmağıma taktığın günden beri hazırım seninle aile olmaya."
"O zaman..." dedi ve kollarımdan ayrılıp elimi sıkıca tuttu.
"Gitme zamanı."
