İyi okumalar herkese !
Oy vermeyi unutmayın!
Her şey son bulmuştu.
Yitip giden onca anı.
Bir ateşin içinde.
Kül olarak bulunmuştu.
Küllerimden doğmuştum
Benim canımı yaktıkları ;
Ateşin.
Küllerinden doğmuştum.
Ölmemiştim.
Katilimin kurşunu
Kalbime girmişti.
Lakin bir gülüşte
Hayat bulmuştum.
Canavarın içinden koşarak
Çıktığımda ;
Arkamdan gelen
Yalnızca
Bir kız çocuğuydu.
7. BÖLÜM :YARABANDI
Bazı bitişler vardır. Hiç bitmeyecek bir sevgiyi kucaklayıp ardında o ince ipin kopmasıyla sonuçlanır. Kısacası her şey biterdi. Aşk, arkadaşlık, bağlar ,hayat..
Ben hiç bitmeyecekmiş gibi birini sevmiştim. Kalbimi, benliğimi ezip geçmesine rağmen... sevmiştim.
Şimdi o benliğimi kaplayan duygudan vazgeçmiş, yabancı bir yerde yaşama tutunmaya çalışıyor gibiydim.
Bilmiyordum.
Şimdimin ne olacağını bilmiyordum. Kendimi kaybettiğim o dipsiz kuyuda bir çıkış arıyordum. Karanlıktı. Kör bir karanlık.
Ben çıkışı arıyordum ama bir türlü o sona kavuşamıyordum. Elimdeki fenerin her tarafı aydınlatmasını bekliyordum.
Bir kova dolu suyu okyonus gibi görüyordum.
Kendime en büyük kötülü en çok kendim yapmıyordum.
Ağlayarak sabahlayışım, kendimce ceza verdiğimi sanarak yemeği reddedişim.
Kendimi bitiren benmişim.
Bir canavara tutanan caniymişim.
Şimdi hastane odasında, hayata tutunmaya çalışıyordum.
Bir hafta geçmişti.
Uzay'dan vazgeçişim. Ece'nin planlarını öğrenişimin üstünden sadece bir hafta geçmişti.
Ama benim yaşadıklarım, bir haftaya tekabül edecek kadar fazlaydı.
Yastaydı vücudum.
Kalbim bana sesleniyordu. Her ana atmaya bilirim diyordu.
Beynimi düşünceler ele geçirmişti ve ben kimsesiz gibi Kendimi hissetmiyordum.
Eskisi gibi olmak istiyordum.
Kapı çaldığında içeri abim girdi. Kantinden bana yiyecek bir şeyler almaya gittiğinin üstünden yirmi dakika geçmişti.
Elinde vişne suyu, tuzlu çubuk kraker ve masanın üstüne koydu sıcak çorba.
"Kayla, hadi abicim bir şeyler ye!?" Cevap vermediğimde tekrar konuştu. "Sabahta doğru dürüst bir şey yemedin. Bir şeyler Yemen gerekiyor ki iyilesebilesin.!"
"Yerim ama yinede iyileşemem." Abimin yeşil gözleri doldu. Yatağımın ucuna oturdu. "Abicim o nasıl söz. Bak bizim donörlerimiz uymuyor olabilir ama dışardaki insanların her hangi birinde o doku sana uyuşabilir. Ne olur umudunu kaybetme!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BIÇAK VE YARABANDI
Teen Fictionİki genç aşık. İki yaralı kalp lakin biri katil biri maktül. Kayla, ilk aşkı için yapamayacağı hiç bir şey yokken ihanet ile sarsılır. Geçmişin kapısı aralanıyor yavaş yavaş. Uzay Doğu; kendini kalpsiz diye nitelendiren bir genç adam. Gerçekten kalp...
