♡Familie♡

Hoofdstuk 30:

De volgende dag probeer ik Sanne en dus ook Jack te ontwijken, wat wel heel moeilijk is. En het lukt me tot de school uit is. Als ik weer in mijn hut/huis ben doe ik de dingen die ik moet doen uiteindelijk loop ik naar de keuken, waar ik me kapot schik want Sanne springt op eens uit het niets tevoorschijn.
Ik: laat me niet zo schikken en wat doe je hier?
Sanne: ik had een vraag voor je.
Ik: kon dat niet tot morgen wachten of een andere dag.
Sanne: nee want morgen hebben we nog maar 1 dag school, je nam je telefoon niet op en je bent toch al klaar met alles in je hut/huis.
Ik: heb je gewacht tot ik klaar was!
Sanne: ja want ik wil antwoord op mijn vraag
Ik: welke vraag?
Sanne: die ik je nu ga stellen : Waarom ontloop je me?
Ik:...
Sanne: dacht je echt dat ik het niet door had, kom op vertel...
Ik: Omdat ik bang ben
Sanne: voor wat?
Ik: mijn nachtmerrie's waarin ik jou verlies voor altijd!
Ze geeft me een knuffel.
Sanne: je gaat me niet verliezen wat er ook gebeurt, ik blijf bij je.
Ze glimlacht en ik glimlach terug.
Sanne: maar vertel weer een nachtmerrie en waar ging die dan precies over?
Ik vertel haar weer het hele verhaal en we kletsen nog wat. Dan gaat mijn telefoon af, het is een berichtje van Jack: hoi Emma met Jack, ik vroeg me af of je het misschien leuk vind om over een uur in het park af te spreken?
Emma ( berichtje terug ): Ja is goed ik zie je daar!
Ik kijk Sanne blij aan en ik vertel wat er stond.
Sanne: in dat geval ga ik maar want ik denk dat je je nog wilt make-uppen enzo.
We lachen naar elkaar en dan vertrekt ze. Ik ren gelijk naar mijn kamer en trek een leuke outfit uit de kast en ik trek hem snel aan. Ik doe nu nog even snel mijn haar en ik loop dan naar het park. Als ik er ben zie ik Jack nog niet dus ga ik op een bankje zitten na 10 minuten zitten wachten kijk ik op mijn telefoon. En het is al zes uur. Na nog 5 minuten komt er een oude man naast mij zitten.
Ik: goedemiddag meneer
Henk: hallo, zeg maar gewoon Henk.
Ik: nou hallo dan Henk
Henk: waarom ben je eigenlijk hier zo alleen?
Ik: ik wacht op iemand.
Henk: maar dan wel lang want je zit hier al wel een tijdje.
Ik: ja dat wel maar hij komt wel.
Henk: wil je het vertellen, we hebben toch allebei niets te doen.
Ik: ja hoor nou, er is een jongen die ik leuk vind en die zit in mijn klas, hij had een half uur geleden met mij afgesproken hier maar hij is er nog niet. En hij heeft niets meer van hem laten horen.
Henk: oh dat is vervelend, ik weet hoe je je voelt want toen ik jong was, is dat mij ook overkomen.
Ik: echt waar en wat was er daarna gebeurt.
Henk: nou ik zat de hele avond te wachten maar ze is niet komen opdagen, de dag daarna zei ze dat het een grapje was en stond ik voor schud voor de hele klas en werd ik uitgelachen, mijn hele middelbare school jaren.
Ik: maar Jack is een aardige jongen en we hebben veel gemeen dus zal hij dat nooit doen en al helemaal niet bij mij, ik ben zijn vriendin (gewone vriendin).
Henk: ja dat dacht ik ook bij dat meisje maar mensen zijn hard van binnen en denken vaak alleen aan zichzelf.
Ik: maar wat moet ik dan nu doen hij is ondertussen al een uur te laat.
Henk: ga naar huis stap onder de douche en ga naar bed, jij bent niet de gene die een vergissing maakt maar hij.
Ik: ja wel ik heb me in hem vergist en ik ben in zijn grap getrapt, wat denkt hij wel niet?
En op het moment dat ik dat zeg sta ik op en loop naar mijn hut/huis, ik neem een douche en ga dan naar bed.

De volgende dag loop ik samen met Sanne naar school. Ze is natuurlijk nieuwsgierig naar wat er is gebeurt met mij en Jack. Sanne word er zelf ook boos en verdrietig van. Als ik haar alles boos uit heb gelegd en dan zeg als laatste dat ik dat niet pik.
ik loop boos de school in en Sanne loopt ook boos achter mij aan.
Ik loop door de gang op zoek naar Jack's kluisje waar Jack's ook zal moeten zijn.
En dat klopt hij staat daar bij zijn kluisje. Ik loop met grote stappen maar hem toe en dan zegt hij vrolijk:
Jack: hoi Emma hoe gaat het?
Ik: HOI HOI MEEN JE DÍT SERIEUS!!!
Sanne: JA!!!
Jack: waar hebben jullie het over?
ik: OOOH DAT WEET JE BEST
Sanne:JA!!!
Jack: nee ik meen het waarom zijn jullie zo boos op mij?
Ik: OOOH DOE NIET ZO ONSCHULDIG!!!
Sanne: nee je had gister Emma laten zitten en niets meer van je laten weten!!!
Jack: laten zitten hoe bedoel je?
Ik: je had mij gister een berichtje gestuurd dat je met me wilde afspreken in het park maar je bent nooit komen opdagen!!!
Jack: als een date?!?
Ik: vraag het liever aan jezelf!!!

En toen liepen we gespannen weg.
De dag verder liep als een slak, heel langzaam dus. Elke minuut leek wel een uur. Gelukkig ben ik Jack niet meer tegengekomen op school want dat zou erg vernederend zijn. Nou ja dat was het al want hij heeft niet eens Sorry gezegd en hij deed net alsof hij er niets van af wist. Wat heb je aan z'n vriend!
Deze 2 dagen voel ik me ellendig, zo voelt het dus als je ware liefde je in de steek laat en je laat vallen zo had als maar kan. Maar het is gelukkig wel iets minder dan als je je beide ouders verliest en je verder niemand kent, als je niemand om hulp kan vragen, je bij niemand je hart kan lugte en met niemand kan praten die je begrijpt.