Şarkıyı açın dediğim yerde acin.
.
.
.
Hala bir bebegimizin olma ihtimali beni çok korkutuyordu. Çünkü ya çocuğumuza iyi bir annelik yapamazsam Kayra eminim çok güzel bir baba olurdu ama ben kendimden şüpheleniyordum daha yeğenlerime bile doğru düzgün bakamamışken kendi çocuğuma nasıl bakicam onun korkusu var içimde.Kayranin bana yapacağı sürpriz için o kadar heyecanliyim ki normalde surprizlerden hoşlanmam ama Kayra sürpriz yapıyorsa kötü olması mümkün değildi.
Gözlerimi açtığımda belimi saran bir çift kolla karşılaştım. Arkamı döndüğümde Kayra hala yatiyordu ve çok güzel görünüyordu. Elimi yanağına koydum ve okşadım. Bir insan nasıl bu kadar yakışıklı olabilir diye içimden geçirdim ama yanlışlıkla bunu dışımdan söylemiş olmam gerekiyor çünkü Kayra elimi tuttu.
"Demek ben çok yakışıklıyım öyle mi Alp bey?"
Madem benimle oyun oynamak istiyor bende onunla oyun oynarım.
"Evet Kayra bey çok yakışıklısınız. Yoksa yanlış bir şey mi söyledim?"
Dedim cilveli cilveli. O da buna çok sevinmiş olacak ki bana daha çok sarıldı.
"Sen de çok güzelsin."
Bu beni utandirmisti ellerimle yüzümü kapattım.
"Şöyle şeyler söyleme utandiriyorsun beni."
Dedim hafif gülerek. Ellerimi tutup yüzümden çekti ve dudağıma yumuşak bir öpücük kondurdu.
"Sen hep böyle gül ben sana dünyaları veririm."
Bu sözleri beni kendisine daha çok aşık ediyordu ama bu sevgililik işi sahte olması gerçeği yüzüme bir tokat gibi çarpıyor ve beni kendime getiriyor.
"Gerçekten dünyaları verir misin?"
"Tabii ki"
Diyip alnımdan öptü. Daha fazla oyalanmamak için üstümüzü giymek için dolabın kapağını açtık ve beğendiğimiz şeyleri giydik.
Bunu giydim çünkü hava biraz esiyordu.