Five Night's at Freddy's: Foxy's a good guy

Het geheim van het restaurant

'Het was een hele lange tijd geleden, nog voordat Foxy hier kwam werken, in feitte, nadat wij allemaal zijn weggegaan...

Toen der tijd was dit een reusachtig restaurant, met twee verdiepingen. De robot's leefde in het restaurant, sommige in de kelder, andere boven. Eigenlijk, in feitte, zijn we gaan robot's, we zijn de laatste levende anthropomorphicks. Toen waren we nog anthro's, omdat mensen dat nog geloofde. Onze baas, Meneer Fuzbear, had ons gemaakt, met magie. We konden goed opschieten met de mensen, evenals onze collega's. Frederick Fuzbear, Toby the rabbit, Mangle the pirate, Chycilia the chicken en Bredon het balonnenkind. Zij werken beneden, met de verjaardagen.

Maar, het ging mis, op die ene dag in 1987,

Het was een dag als alle andere. We speelde met de kinderen, op onze eigen manier. Maar, plots, zo rond de middag, kwamen Frederick en Chycilia boven. Ze schreeuwden tegen ons, in het zicht van de kinderen. Ze zeiden dat ze meer respect verdiende en een betere plek wouwen, bijna niemand kwam uit zichzelf naar hun, ze waren een attractie, een geldbron. Ze vonden dat ze respect verdiende, en boven een programma mochten hebben.

Foxy en Mangle, die altijd de verstandigste waren, probeerde de twee te sussen. Het leek redelijk goed te gaan, en ze begonnen af te koelen. Totdat een van de meisjes, die er die dag was, aan Fredericks jas trok. Ze vroeg waarom hij boven was, en niet bij de jarige. Ik zag de waas in zijn ogen, hij gaf het meisje een klap.

"Hou je kop!": schreeuwde hij toen het meisje begon te huilen.

Mangle kwam naar hem toe en probeerde hem weer te sussen, maar er volgde een tweede klap. Mangle struikelde en viel achterover, gelukkig kon Foxy haar opvangen. Er begonnen meer kinderen te huilen en Frederick werd steeds kwader. Hij begon om zich heen te slaan en vernielde alle tafels. Pizza vloog in het rond, kinderen begonnen steeds harder te huilen, ouders schreeuwde. Snel vluchte ze het restaurant uit, Bonnie en Toby stonden bij de deuren om iedereen uit te laten. Mangle en Foxy probeerde Frederick gerust te stellen, maar hij begon om zich heen te slaan en verwonde hen, hij brak Foxy's hand en stak hem met een vork in zijn oog. Chica en Chycilia  hadden ondertussen een bitchfight, omdat Chycilia als even kwaad was. Bredon was nergens te zien, hij verstopte zich vaak onder het podium. Op een bepaald moment kwam de nachtwaker, Sjoerd, uit het kantoor gehold. Hij beval Frederick te stoppen met zijn gedrag, of hij kon verstrekken. Frederick wilde uithalen, maar Sjoerd gaf hem een stroomstoot. Daardoor konden Mangle en Foxy hem rustig in een stoel zetten. Daarna kwam de eigenaar erbij. Hij was buiten zinnen en zei dat hij het restaurant wilde sluiten. We probeerde hem allemaal over te halen in de dagen die volgde, maar het ging niet, hij was vastbesloten. De kranten schreven ondertussen over ons. Ze spraken schande over het feit dat wij ons als beesten gedroegen en ze wilde ons opsluiten. We werden doodsbang en durfde het restaurant niet meer uit. Iedereen scheen vergeten te zijn wie we waren en dat we een goed hart hadden, maar dat zelfs wij gevoelens hadden, we waren geen robot's.'

'Maar... dat zijn jullie nu wel.': bracht Maik uit. Het hele verhaal was te ongelovig voor woorden. er was iets dat hem dwars zat, maar hij kon zijn vinger er niet op leggen. 

Freddy knikte droevig.

'Ja, dat werden we. Ik zei al dat de eigenaar ons met magie had gemaakt, dus hij kon ons ook weer demonteren, een woord waar ik nog altijd slapeloze nachten van heb. Hij leek vastbesloten, maar, uiteindelijk, haalde Sjoerd hem over. Ons niet te demonteren, maar te veranderen. We werden allemaal robot's, nu echt. Maar, daarmee waren de problemen nog niet opgelost, want wat deden we met de andere, van de kelder. Ze zouden nog steeds boven kunnen komen en de boel op stelten kunnen zetten. daarom wiste de eigenaar ons geheugen, en plaatste hij nep herinneringen, alsof we hier allemaal per toeval waren gekomen. Dus, toen het restaurant weer open ging, dacht iedereen dat we vervangen waren.'

'Kunnen jullie terug? ': was het enige wat Maik kon uitbrengen.

Het leek wel of hij ineens uit twee personen bestond, de Maik die hier was komen werken en die de robot's van kinds af aan kende, en de Maik die altijd had gevoeld dat er iets mis was.

'We zouden maar wat graag willen, weer onszelf zijn, maar dan moet de magie worden verbroken en dat kan ook betekenen dat we compleet verdwijnen, in het oneindige.'

'Maar er is een manier?'

'Ja': zei Bonnie, die Foxy bezig was te repareren. 'Maar we weten niet hoe we dat voor elkaar moeten krijgen.'

'We hebben alles geprobeerd.': zei Chica   'Elke keer weer, maar het ging altijd mis.'

'Wat is het dan?'

'De nachtwaker.': zei Freddy 'Hij moet vijf dagen volmaken, van 12 tot 6, in ons bijzijn. Maar elke nachtwaker gaf van tevoren op. Zonder dat hij de cirkel vol maakte.'

'Misschien moeten jullie minder eng zijn.'

'Dat hoort bij de vloek, we moeten hem proberen te vermoorden, we weten ook niet waar.'

'Ik hoef nog maar een avond, ik kan toch helpen.'

'Zou je dat willen doen? ': vroeg Freddy. 'Dan worden we eindelijk bevrijdt.'

'Ja, tuurlijk. We maken er een feestje van. We gaan gewoon bij elkaar zitten en wachten de tijd af.'

'Dat kan toch niet. We moeten proberen je te vermoorden.'

'We zitten nu toch bij elkaar, en het is 5PM.'

'Dat kan betekenen dat er een breuk in de vloek is. ': zei Bonnie  'We zouden een kans kunnen hebben.'

'Het is misschien de enige mogelijkheid Freddy. Geef het een kans. ': zei Chica.

Freddy dacht na toen knikte hij.

'Is goed, op een voorwaarde, we moeten het de andere vertellen. Die verdienen die kans ook.'

Maik keek naar Foxy, die was gerepareerd en nu kennelijk lag te slapen, toen knikte hij.

'Het is misschien de enige kans, we moeten het proberen.'

'Goed, dan spreken we morgen af. Maar we moeten de eigenaar nix laten merken, anders kan hij een bariëre opzetten of iets ergers.'

'Ik heb ook het gevoel dat het niet zo makkelijk gaat worden als we allemaal denken. '; zei Chica 'We komen nog van alles tegen, let op mijn woorden.'

Ze praatte nog wat door en toen was het 6PM. Freddy bracht Maik naar de back-room en gaf hem een knuffel.

'Bedankt dat je dit wil doen. Het gaat vast geweldig worden en we zoeken je naderhand eens op.'

'Beloofd.': zei Maik, die even een stukje van de grond kwam. 'Tot morgen.

Maik liep naar de feestzaal en wachtte daar op de eigenaar, die kwam al vrij snel.

'Hey, ben je er nog?'

'Ja, waarom niet?'

'Nou, niemand hoedt het zo lang vol.'

Ineens vertrouwde Maik de eigenaar niet meer, hij wist niet waar het aan lag.

'Nou, ik hoef nog maar een dag.'

'Wil je dat echt, het is hier best creepy, misschien moet ik op zoek naar een nieuwe nachtwaker.'

'Nee joh, het is goed, nog een nachtje. Tot vanavond.'

Toen liep Maik weg, de eigenaar achterlatend. Pas toen hij buiten stond besefde hij wat hem zo dwars had gezeten aan het verhaal van Freddy. Hij keek op zijn telefoon.

'Was jij het? Al die tijd?': verluisterde hij.