*Yetişkin okurlar için uygundur!*
Aramızdaki uzaklık 7 metre, bir birilerine tuşlanmış iki silah, her birinde bir mermi. Alaz bana doğru bir adım attı ve eş zamanlı olarak ben de ona doğru bir adım attım.
"Bu tetiğe aynı anda basarsak bile ilk ölen...
Bu hikayede bana eşlik ettiğiniz için teşekkürler...
Umarım beğenirsiniz...
Keyifli okumalar.📖
⌨⌨⌨
"Az kaldı ve zamanı gelince her şey daha da netleşecek. O zaman da bana bu gözlerle mi bakacaksın bak onu çok merak ediyorum." Nefesini sertçe dışarı vererek sanki kendi kendine söylüyormuş gibi konuştu "Ama yine benimle olacaksın. Bunu da çok iyi biliyorum."
Önüme dönerek tek bir şeyi düşündüm;Zamanın her şeyi affettiğini söylerler ama ben zaman değildim. Ve benim affetmeyeceğim şeyler çok fazlaydı...
**********
16. BÖLÜM "KAÇIRMAK"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir insanın çektiği acının karşılığı nedir? Özür mü belki de bir şeyler için çabalamak. Hangi hatamın cezası bu acı? Ben bilmiyorum. Siz biliyor musunuz? 'üzülme' diyorlar 'hayat devam ediyor' diyorlar. O'ysa ne ben üzülüyorum ne de hayat devam ediyor.
Ne garip değil mi virgül koymanız gereken cümleye nokta koyup bitirmek...
Nereye götürüyordu bu adam bizi diye düşünmekten sıkılıp bıkkın bir şekilde ofladım. "Ne o? Sıkıldın mı yoksa?" Alaz'ın alaylı çıkan sesine döndüm.
"Yok çok mutluyum." Sahte gülümsemeyle kurduğum cümleden sonra yüzümü eski hâline getirerek "Allah aşkına biz nereye gidiyoruz söylesen mi artık?"
"Az daha sabr et." Ellerimle yüzümü ovarak tekrar cama çevirdim bakışlarımı.
Bir kaç saniye sonra Ceyhun bir anda "Ya kardeşim tüh ya." diyerek isyan etti.
Alaz bakışlarını önünden çekip dikiz aynasından Ceyhun'a çevirdi. "Benim ufak bir işim vardı da sana demeyi unuttum." Alaz'ın gözleri anlık olarak bana kaydı. "O yüzden şu ileride beni indirsene gelirim ben yanınıza, yani şeye mekana yani." Ceyhun son kurduğu cümlede sanki yanlış bir şey demiş gibi telaşla düzeltti cümlesini.
"İyi, indiririz."
Gözlerimi kısarak Alaz'a baktım. Sorgulamadan, hatta hiçbir şey demeden bunu onaylaması garibime gitmedi desem yalan olur. Araba biraz ilerde durdu.
"Eyvallah gardaşım." Ceyhun kapıyı açıp çıkmadan önce bana da dönerek "Sana da eyvallah yenge bacı ve kusura bakma." Diyerek hızla kapıyı kapattı. Son cümlesini anlamazken kapıların bir anda kilitlenmesiyle hızla Alaz'a döndüm.
"Ne oluyor?"
"Bir şey olduğu yok, seni kaçırıyorum." Kurduğu cümlenin saçmalığından haberi var mıydı acaba?
