Safkan evliliğiyle başlayan nefretle devam edip, arada sizi farklı şeylerin bekleyeceği ve sonu yarı kötü biten bir hikaye...
Kitabın hakları Regulus'un kıvırcık saçlarına saklıdır.
Başarılar;
Rosier🥇
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yalnızlık kesinlikle çok zordu. Aslında yalnız değildim ama yalnız hissediyordum. Dertleşip şakalaşabileceğim bir arkadaşım bile yoktu. Regulus ve Alex Avery gibi Evan'ın arkadaşları vardı ama erkek olunca onlarla konuşma alanım sınırlı oluyordu. Emily'nin yokluğu çok fark ediyordu. Şimdi ise sırf stres atmak için Quidditch seçmelerine gidiyordum. Bu yılki Quidditch Başkan'ı Regulus'tu. Bütün yerler boş gibiydi bende oturup onları izlemeye- pardon sövmeye başladım.
"SENİ İŞE YARAMAZ KARDEŞ BOZUNTUSU! ŞU TOPU ZEVKLERİN İÇİN DEĞİL, KAZANMAK İÇİN İNSANLARIN KAFASINA YAPIŞTIR. YOKSA BEN SENİN KAFANA AVADA YAPIŞTIRIRIM GÖRÜRSÜN. "
"BU SENİN İÇİN DE GEÇERLİ ALEX AVERY!"
"RABASTAN SEN DE KOSKOCA KALECİYİ GÖRMÜYOR MUSUN?! ONA GÖRE GOL ATMAYA ÇALIŞ! YOKSA SENİ YILANLARA YEM EDERİM" Rabastan kaleye golü benim sayemde atmıştı. İlla bir şeyler yapmaları İÇİN benim olmam gerekiyor aaa.
"BARTY SEN DE NİYE RABASTAN'IN ATTIĞI GOLÜ YİYORSUN!? KÖR MÜSÜN!?"
"BÖYLE DEVAM ET REGGİE! ÇOK İYİ GİDİYORSUN!"
"Kardeş dedik bağrımıza bastık. Bana bile bağırdın şuna bağırmadın ayıp ayıp!"
"Siz tatlı sözden anlamıyorsunuz ki! en azından o anlıyor. Sizin gibi değil!"
Yaklaşık bir saatlik antrenmandan sonra kendimi rahatmış ve tüm yükümü atmış gibi hissetmiştim. Yanlarına gittiğim zaman çoğunun suratında korkulu bir bakış vardı çok mu üstlerine gitmiştim?
"Hey Rigel!" Diye seslendi Regulus. Arkamı dönüp ona baktığımda bir şey söylemek istiyor gibi duruyordu. Söylemesi için bir gülümseme gönderdim.
"Açıkçası ben düşündüm ve... Quidditch kaptanının senin olman gerektiğini düşünüyorum." Şaşkın halde ona baktım.
"İyide ben Quidditch bilmem ki ben nasıl bir maç planı yapayım ki? Üstelik benimde takımda olmam gerekiyor diye biliyorum."
"Aslında evet takımda olman gerekiyor ama seni yedek oyuncu gibi gösterebiliriz diye düşündüm. Diğer konuda ise zaten herkesin maçtaki konumu belli senin tezahüratlarınla zaten anlarlar ne yapmaları gerektiğini. Bunu profesör Slughorn'a danışmamız gerekiyor. İstersen yarım saat sonra ofisinin önünde buluşalım."
"Bunun için minnettarım. O zaman yarım saat sonra görüşürüz." Dedim. Açıkçası Quidditch kaptanı olup olamayacağını bilmiyordum. Fakat bildiğim bir şey varsa oda takımdakilerin bu habere çok sevinecek olmalarıydı. Benim sayemde Quidditch kupasını kazanabilirdik. Yüzümde sinsi bir sırıtmışla odama gittim.
•••
"Yani benden Rigel'i kaptan yapmamı çünkü takımdakilerin onun sözünü daha iyi dinlediğini ve takımın daha başarılı olacağını mı söylüyorsunuz?" Profesörün sözüne ikimizde kafa salladık.
"O zaman bu konuda bir sakınca göremiyorum. Eğer konu takımın başarısıysa ve bu Rigel'in elindeyse bunu kabul etmekten başka bir seçenek göremiyorum." Dedi o babacan gülümsemesini takınarak. Bizde ona bolca teşekkür edip odadan çıktık. Dışarı çıkar çıkmak birbirimize beşlik çaktık. Sırada bu haberi takıma duyurmak vardı.
•••
Bugün Gryffindorlar ile Quidditch maçımız vardı. Takım ile yaptığımız antrenmanlarda baya bir gelişme kat etmiştik. Hepsi bugün için hazırdı. Kahvaltıdan sonra sahaya doğru yol aldık ve sahanın arkasındaki bölümde toplantı yapmak için toplandık.
"Şimdi güzel takım üyelerim; bu benim kaptan olduğundan beri katıldığım ilk maç. Yani sahada sizi uyarmamı gerektirecek bir şey yapmayacağınızı ümit ediyorum. Onlara sataşıp dikkatlerini dağıtmaya çalışmayın, oyuna odaklanıp sayı almaya çalışın. Ben zaten onların dikkatini dağıtmak için yeterli bir etkenim. Şimdi gidin ve güzel bir maç çıkartın. Size güveniyorum. Orada sizi fazla gayretlendiremeyebilirim çünkğ ölüm vb. şeyler son olaylardan dolayı patlak verdi. Kendimi riske atamam. Siz anlarsınız." Dedim sakin bir şekilde. Ne kadar sakin de gözüksem çok stresliydim çünkü ilk maçımdı ve Slughorn'a söz vermiştik. Derin bir nefes alıp bende Slyterin cüppemi giyip en üstteki boş yere oturdum.
Maç başlamıştı...
"EVAN DİKKAT ET KAFANA BLUDGER ÇARPACAK."
"BARTY ÖNÜNE BAK ÖNÜNEEEEE!"
"ALEX ŞU ÇILGIN TOPU JAMES'İN KAFASINA AT! BAKSANA GOL ATACAK."
Maçın 90-60 devam ediyordu ama burada belirleyen şey snitch olacaktı. Regulus'a baktığımda pür dikkat snitchi takip ediyordu ve tam topu yakalamak üzere olduğu sırada-
