Ang dalawang mangangaso

Sa isang malamig na tig niyebeng panahon, sa mabundok na kagubatan, may dalawang mangangaso na sina Filimon at Esteban .
Sila ay matalik na mag kaibigan at sila ay loyal sa isat isa.
Walang Iwanan, ika nga.
Isang araw, sila'y nagangaso sa kagubatan. Matarik at mapanganib ang daan at kasabay pa nito ay malamig ang panahon kung kaya't doble doble ang hamon sa lakbayin na ito lalo pa't madalang lumabas ang mga hayop sa panahong ito.

Pagkatapos ng maraming oras na paghahanap nakakita rin sila ng isang munting kuneho.

Esteban: Filimon I handa mo na ang patibong.
Inihanda naman ni Filimon ang patibong
at nilagyan niya ito ng gulay at damo.

Hinintay nila ang kuneho' na lumapit sa kanilang patibong. Nang malapit na ang koneho' sa patibong biglang nagsiliparan ang mga ibon sa paligid na syang nakabulabog sa kuneho. Nagulat ito at lumundag palayo. Hinabol naman ng dalawa ang kuneho ngunit,ito ayyh mabils.
Binilisan din naman nina Filimon at Esteban.

Nakarating ang kuneho sa isang dako ng kagubatan kung saan natatakpan ang lupain ng nyebe kaya hindi halata kung Anong natatago roon. Dahil sa nyebe, nasundan ng dalawang mangangaso ang yapak ng kuneho ngunit ang hindi nila alam ay may nakaambang panganib sa kanila. Pagkaapak nila sa isang marupok na dako ay Bigla silang nahulog sa isnag malalim na butas. Nawalan sila ng malay.

Pagkalipas ng ilang oras ay nagising silasa kanilang pagkahulog.

Esteban: sigh's nasaan Tayo.

Bumangon si Esteban ay inenspeksyon ang kanilang paligid.Ang butas ay malawak at madilim at Ang tanging liwanag na nang gagaling ay sa butas kung saan sila ay nahulog. Nagising naman na si Filimon.

Filimon : Esteban asan ka ?!
Esteban: Andito ako
Filimon: asan?
Esteban : lumapit tayu kung saan Ang liwanag
Filimon : Sige

Nakita nila ang isat isa at nag yakapan.
Nagusap sila kung paano makaalis sa butas. Maka lipas ang isang oras Nag iisip pa rin sila ng paraan kung paano sila makaaalis sa butas na iyon ngunit di naglaon ay nawalan na sila ng pag-asa at sumigaw nalang ng tulong.

Wala pa ring nakaring sa kanilang sigaw kayat dun sila namalagi ng dalawang araw. Paubos na ang kanilang munting baon rin na para sana sa kanilang paglalalakbay. Parang Hindi na rin ito aabot kinabukasan.
Lumipas ng isnag araw at sila'y nagutuman. tiniis nalang nila ang kanilang gutom dahil Wala naman na Silang magawa.
Pagkatapos ng ilng araw nanghina na Ang dalawa.

Sa malamig na panahong ito di na kinaya ni Esteban ang ang pagtitis , kaya ito ay bumangon at humarap Kay Filimon

Esteban: Filimon , Hindi kuna kaya
Filimon: Esteban ?
Esteban : nagugutom na Ako
Filimon : pati ako nagugutom narin, kaunting
Tiis nalng
Esteban: nagugutom n........
Filimon: Esteban ?
Esteban : ..................
Filimon: ( lumingon patungo Kay Esteban)
Filimon : huh!!!!!!! Estebannn!!!!!!!???????

Si Esteban na may kutsilyo ay sumuntok kay Filimon na parang mabangis na hayop, at lumaban sila sa lahat ng lakas na natitira nila, Nang maagaw ng gutom si Esteban, hiniwa ni Esteban ang lalamunan ng kanyang kasama at duguan, patuloy na sinaksak ni Esteban ang kanyang kaibigan, nagsalita si Filimon ng ilanng mga salita bago siya mamatay

Filimon: Est..eba....n .....pa...a....la..m

Si Filimon ay kumupas sa dilim, kasama ang kanyang kaibigang patay na. Si Esteban na puno ng gutom, kinakain ang katawan ng kanyang kaibigan

                         Wakas........?