"Bin canım da olsa bin canımda senin yoluna...
Burada var olanlardanız,
Dağ, Taş, Kuytu yarışındayız.
Ardında kalanlar değil de,
Göklerde yükselenlerdeniz.
Varız, buradayız.
Bir kere ölürsek de, bin defa daha yeniden doğarız.
🇹🇷
Başlama Tarihi ;...
Bir gün kaderim bilinirse, İsmin ağıza alınırsa, Yerimi soran bulursa: Benim meskenim dağlardır.
*Sabahattin Ali...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"7. Bölüm: Timden Biri"
Helikopterden dışarıya bakan Umay'ı bölen tek şey Kahya'nın konuşması olmuştu. Bedri helikopterdeki yerini sağlamlaştırırken aynı zamanda da düşünüyordu, nasıl oluyordu da timi içine alacak kadar büyük bir helikopterde kendisine ayrılan yer helikopterin zemini oluyordu?
Bedri bu kaderi Devrem'i ile paylaşıyordu. Hemen karşısına kurulmuş olan Galip'e bakmıştı. Galip elini çoktan sabah yediklerini eritmiş midesine koyduğunda ufak,ufak sıvazlamaya başlamıştı.
Bedri, Galip'e bakmaya devam ettiği sırada Galip küçük bir çocuk gibi kafasını sağ ve sola çevirerek karşılıklı oturmuş komutanları Umay ve Alp'e bakmaya başlamıştı. Bedri, Galip'in asıl derdini anlamıştı.
''Ee Alp komutanım, yok mu bir akşam yemeğimiz?'' Galip'in sesiyle tüm tim ona bakmıştı. Umay kafasını kaldırıp tam da karşısında oturan Alp komutanına baktığında, o an Alp'te Galip'in söyledikleriyle kaşlarını havaya kaldırmıştı.
''Valla bu pezevenge katılmak hiç istemem ama,''Bedri de çok acıkmıştı ayrıca yorulmuştu. Şu an yanına aldıkları köylü kızını yeni öğrendiği adıyla Gül'ün kendisine gülümseyerek baktığını bile fark etmemişti. Öylece sözlerine devam etmişti. ''Biz de acıktık be komutanım, haydi yapın bir güzellik.''
Alp kafasını çevirip timin geri kalanına baktığında gözleri karşısında oturan Umay'da kilitlenmişti. Umay da başını salladığında Alp derin bir nefes vermişti. Söylenenler doğruydu, komutan olmak zor işti hele ki sorun aç olan timini doyurmaksa.
''Bu sefer sizden olsun komutanım.'' Umay konuştuğunda tim de ona bakmıştı,'' Hep komutanımda oluyor genelde Umay komutanım, o sıra bize hiç gelmez.'' İshak'ın sözleri bölmüştü Umay'ı ve herkes gülmüştü. O sırada yanlarında olan Gül de istemsizce güler gibi olmuştu.
