Yüksek Duvarlar

1. Bölüm | "Başlangıç"

┌── ⋆⋅☆⋅⋆ ──┐

Gökyüzüne uzanan yüksek duvarları kimse geçmeyi hayal bile etmemişti. Sabahları gökyüzüne baktığımda sadece mavi bir gökyüzü ve bulutları görüyorum. Ancak öğleye doğru güneşi görüyoruz. Geceleri ise koyu bir karanlık.

  Selam,ben Enemy.
Evet,annemin bana bu ismi vermesi garipti. Neden bu ismi tercih ettiğini sormak için pek vaktim olmamıştı. Zaten onu hiç tanıyamamıştım. Buraya beni annem mi getirmişti? Yoksa hastaneden kaçırıldım mı?Bu soruların yanıtını kimse bilemiyordu.
Şu anda okulun merdivenlerinde oturuyorum. Yüksek duvarları olan bir okuldayım. Belki okul bile değildir. Yüksek duvarlar geçilemez bir kaleye benziyor. Bu duvarlar çok ürkütücü. Resmen dört duvar arasında
hapistik. Bu dört duvarın içinde okul var ve biz burada kalıyoruz. Günde sadece sekiz kez 15 dakika dışarıya çıkabiliyoruz. Eğer çan sesi çaldığında içeriye girmezsek... İşte o zaman ne olacağını kimse bilmek istemez. Duvarları geçemiyoruz çünkü o son olaydan sonra buna kimse cesaret edemiyor.

  O olaydan önceki gün Jack ile geçirdiğim son gündü. O gün bilmece gibi konuşuyordu. Odamda otururken kapıyı bile çalmadan içeri girdi.
"Hey Emy. N'aber?"dedi. Bana Emy demesinden hoşlanmıyordum. Kapının yanında durdu,içeri girmedi.
"Ne var?"dedim.
"Kalemini getirdim." Yavaşça içeri girdi,"Al bakalım!"diyip kalemi bana fırlattı.
"Jack!!!Tutmasaydım gözüme girecekti, manyak!"diye bağırdım.
"Abartma...Birşey olmadı işte."
"Gözüm kör olsa çok mu hoşuna gider yani?"
Yüzü karardı,ellerini arkada kenetleyip"Üzgünüm...Herşey için."dedi.Anlamamıştım. Ama soramadım. Yavaşça uzaklaştı ve gitti. Ne demek istemişti ki?
Daha sonra akşam oldu. Hala onu düşünüyordum. Birşey yaptığı zaman ona kızınca hep böyle üzülürdü. Uyumaya çalışırken bunları düşündüm.

•••

  Uyumaya çalışırken bir ses geldi. Bahçeden geliyordu. Saat gece yarısını geçmişti. Pencereden baktığımda ise Jack'i gördüm. Ne yapıyordu bu saatte?Ona bağıramadım. Herkes uyuyordu. Sonra anladım ki duvarları geçmeye çalışıyordu!Dün bunu mu söylemişti? Nasıl yaptıysa çok yükseğe tırmanmıştı. Birtek ben camdan görebildiğim kadarıyla onu izliyordum. Böyle birşeyi nasıl yapardı ki?Başına birşey gelmesinden çok korkmuştum. Birileri beni görmesin diye hiç ama hiç istemeyerek,kurtulacağını düşünerek başımı yastığa koydum.
Yarım saat falan geçmiş olmalıydı. Uyumaya çalışıyordum ki bir bağırış sesi buna izin vermedi. Camdan baktığımda Jack profesörler tarafından kanlar içinde sürüklenerek götürülüyordu. İşte bundan korkuyordum. Korkunç bir manzara. Vanessa da uyanmıştı.

"Ah...Neler oluyor?Jack?Oh,hayır."dedi, "Onun yerinde olmak istemezdim."

  Çok korkmuştuk. Kurtulduğunu düşünerek kafamı koyduğum yastıkta şimdi denek olarak kullanılıcağını düşünerek uyuya kalmışım.

  Sabah uyandığımızda hemen aklıma dün gece Jack'e olanlar geldi. İçimi bir korku kapladı. Daha sonra üstümü giyinip her zamanki gibi aşağıda sıra olduk. Profesörler herkesi kontrol etti.
Herkesle beraber kaldığımız binaya girdik. Kısa sürede herkes odalarına çekildi.

  Bodrum kattan her zaman korku dolu sesler ve ışıklar gelir. Bodrum katta ne olduğunu bilmiyoruz ama düşüncelerimiz orada deneklerin olduğunu söylüyor.nAcaba Jack de mi oraya götürülmüştü. Onun için endişeleniyordum. Bir daha hiç dönmeyebilirdi.

  Odamızda oturmuş camdan bahçedeki çocuklara bakıyordum. Korkusuz görünüyordular. Az sonra yanıma Vanessa geldi.

"Jack'e olanlar çok korkunçtu...Denek olarak kullanılacak olması üzücü. Kurtulabilecek kadar güçlü bir çocuk gibi görünüyordu."dedi.

"Evet. Deneklere ne olduğunu kimse bilmiyor. Profesörler ona iğrenç şeyler yapabilir. Ama bunları konuşmak yasak. Burası çok sıkıcı."sözlerimi bitirdikten sonra öğle yemeği zili çaldı. Herkes yemekhanede o günün yemeğini yedi ve ders zamanı geldi.
  Herşey bitti,yine akşam oldu ve yine gece. Yalnızca yumuşak yatağımızda,uykuya daldığımızda rahatlayabiliyoruz. Günler hep aynı.Su gibi akıp geçiyor.

└── ⋆⋅☆⋅⋆ ──┘