KARA MURAT | Mahalle Serisi

23.bölüm."AİLE"

Merhabalar! Nasılsınız? İyisinizdir siz iyi. İyi olmalısınız zaten çünkü hiç durmadım size yeni bölüm yolladım. İki gün içinde 3 bin kişi tarafından okundu bölüm ben şok! Neyse, neyse... Siz şimdi beni azarlarsınız az konuş da bölümü bize ver diye ahahahhahaha! Alın size yeni bölüm.

Aslında bu bölümde sizlere AİLE hissini yaşatmak istiyorum. Bende bilmiyorum. Yani bilmiyordum... Gerçek AİLE gibi hissettiğim ortamı kendi hayal dünyamda kurana kadar. KARA MURAT benim hayal ürünüm değil. Biri bana şunu yazmıştı, "KARA MURAT hayatından bir parça mı yoksa?" Diye bir mesajdı. Bu mesajı okuduktan sonra yatağıma girip, yorganı başıma çekerek sessizce ağlamıştım. Kaç saat ağladığımı bilmiyorum ama gerçekten kendimi kötü hissetmeme sebep olmuştu. Mesajı yollayan kişinin bunu bilerek yapmadığını biliyorum ve sorunun onda olmadığını da biliyorum. Sorun bendeydi. Çünkü KARA MURAT gibi biri benim hayatımdan geldi ve geçti. Sadece bazen elimizdekilerin değerini kaybettikten sonra anlıyoruz. Buda insan oğlunun en büyük yalnışı olsun...

Neyse gece gece bu kadar dramaqueen'lik ettiğim yeter! Çünkü bu bölümü yazdıktan sonra yine ağlayacağıma yemin edebilirim. Çünkü yazarken nasıl hisler geçirdiğimi size anlatamam. Okurken belki size bunu tasvir edebilirim. Bu konuda kalbi yaralı olanlar beni anlayacaktır. Keşke anlamaz olsaydınız... (((

Oy atıp, yorum yapmayı unutmayın. Yorumlarınızı seviyorum ve bana kendimi iyi hissettiriyo.

BU YAZAR SİZİ ÇOK SEVİYOR! 🤍🦋

Instagram: bu.yazar

Akşam yemeğinde herkes masada toplanmış, yemekler yeniyordu. Ablamlar çoktan gelmişti ve masadaki sandelye sayı artmıştı. Melis ve Yasemin sağ ve sol tarafımda oturuyorlardı. Murat ve Kerime hanım ise iki baş köşeye oturmuş, yerlerini almışlardı. Herkes gülüp eğlenerek yemeklerine devam ediyordu. Aslında huzurlu ve bu olaya çok sevinmem gerekiyordu ama içimdeki o, huzur parçasını kaybetmiştim. Çünkü duyduklarım beni paramparça etmişti.

Hâlâ aklımın almadığı bir sürü şey vardı. Bir sürü soru kafamın içinde dönüp duruyordu. Onların cevabını bulmak için can atsa da ruhum kimden, nasıl öğrene bileceğimi düşünüp duruyorum. Kalbimi sıkıştıran bu nedenler beni bilinmezliğin kollarına iterek işimi daha çok zorlaştırıyordu. Yemeğimi yemek, şu lokmaları yutmak bana acıveriyordu. Lokmalarım boğazıma diziliyordu.

Gülücüklerin etrafa saçıldığı masaya baktım. Annem gülüyordu. Gülerek sohbet ediyor ve yeni dünürleriyle kaynayıp karışıyordu. Onu hayatım boyunca ilk kez böyle mutlu mesut bir anına tanıklık ediyordum. Yüzümde küçücükte olsa tebessüm oluştu. Annem için... Diğer herkes Burak ve Yiğitin yaptığı şakalara kahkahalar eşliğinde gülüyor ve eleştiriyordu. Selim onlarla dalga geçiyor, Burak'a garip yüz şekilleri yaparak bir şeyler anlatıyordu. Dilek, Yasemin ve Melis ise onların bu haline bakıp komik komik espriler uyduruyorlardı. Kerime hanım torunlarının yaptıkları şakaları eleştiriyor, onları böyle saçma salak şakalar yaptıkları için azarlıyordu. Eniştem, Ahmet abi ise mahalle hakkında konuşuyorlardı. Küçük Efe de onlara kulak asarak sohbetlerini dinliyordu. Ablam hamile olduğu için aşermeye başlamıştı. Zehra hanım tabağına bir sürü yemeği koyup duruyordu. Hamile olduğunu duyduklarında çok sevinmişlerdi. Murat'a baktığımda ise o da mahalleli hakkında ve mahallede olup bitenler hakkında Hazar eniştemle konuşuyordu. Gözleri arada sırada bana baksa da aynı karşılığı bulamıyordu. Çünkü bundan birkaç saat önce duyduklarım yüzünden gözlerinin içine bakamaz olmuştum. Bakarsam anlardı ve ben anlamasını istemiyordum.

"Gül kiz, sen niye suskunsun?" Kerime hanımın yanında oturuyordum. Sorusu daldığım düşünceler aleminden beni almıştı. İrkilerek ona baktım. Onu birden duyunca irkildiğim için kolum masadaki su bardağına değdi ve bardak saniyeler içinde yere düşerek kırıldı. Bardağın yere sertçe düşüşü koca masadaki herkesin sesini bastırmaya yetmiş olacak ki, hepsi endişeli halde ben olduğum yere bakıyordu.