estructura dura//EBGAS

"İNANMAK İSTİYORUM"

Oy vermeyi unutmayınız

Yazım yanlışları olabilir kusura bakmayın anlamadığınız yerde sormanız yeterli olacaktır.

Şarkı olarak şunu dinleyiniz: yirmi7-sokak lambası

Saat gece 4.18 ve makarna eşliğinde bölüm yazmaya karar verdim hihi

Neyse bölüme geçelim;

Yazar'dan

Ebrar uzandığı yerden sevinçle ayağı fırlamıştı..Vargas zannediyordu hatta belki oydu ama aklına onun olmama ihtimali gelmeyecek kadar doluydu.

Ağzı kulaklarına vararak kapıyı açtığında aniden gülüşü solmuş ve donmuştu.
Zeynep..onun burda ne gibi bir işi olabilirdi ki?

Saçmalayıp Ebrar'ı üzmeye falan mı gelmişti kimse anlayamazdı ama Ebrar onu görünce birşey hissetmemişti,nefret bile..

Ebrar için nefret her zaman en büyük duygu olmuştu.Birine karşı bir nefretin varsa sürekli onu düşünerek hareket edersin ve en sonunda o olmadan ne kavga ne de hayatın çekilebilecek bir yanı olmadığını fark edersin..

Zeynep gülümseyerek donan kıza yaklaştı ve ellerini kızarmış olan iki tombul yanağa koydu ama anında yüzündeki gülüş solmuştu çünkü beklediği gibi bir sarılma yerine sert bir tokatla cevap vermişti Ebrar..

Ebrar:ne istiyorsun

Zeynep:duyduklarım doğrumu yani...yani şey

Ebrar:geveleme ne soracaksan sor ve hemen çık git bu evden

Zeynep:içeri geçip kızları görseydim bari

Ebrar:istemeyeceklerini biliyorsun zorlama

Zeynep:lütfen

Ebrar:geç

İçeri geçtiğinde herkes Zeynep'e ardından Ebrar'a bakıyordular.Eda Zeynep'i görünce o eski sakin hâlini koruyamamıştı ayağı kalktı ve konuşmaya başladı.Anlındaki damarlar bile belli oluyordu..

Eda:neden aldın bu kızı evime

Dişlerini sıkarak konuştuğunda tek baktığı yer Zeynep'in irisleriydi.Zeynep yüzünde ki yalandan pişmanlık ile Eda'nın yanına yaklaşıyordu ki Eda onu itti..

Eda:benim senin gibi insanlarla işim olmaz

Zeynep:yeter be o zaman neden Ebrar'ı yanınızda tutuyorsunuz o da Vargas'ı aldattı ama tek fark Vargas şuan mezarında bile olamıyor..

Ebrar:hayır,onun mezara ihtiyacı yok gelecek o beni bırakamaz

Zeynep:istersen inanamamak için kırk takla at ama gerçek değişmeyecek Vargas öldü ve onun yanına asla bir daha gidemeyeceksin çünkü onun mezarı bile yok

Zeynep:yerinde rahat uyusun..zavallı

Zeynep:hem sende bana gel beni hâlâ seviyorsun

Sinirinden kudurmuş olan Ebrar söylediği şeyle karşısında duran sarışın kızı paslamıştı..

Ebrar:bi insan bi yürekten iki defa vurulmaz

....

Sonunda Zeynep gittiğinde Ebrar yüksek sesle kızlara söylendi.

Ebrar:yukarı çıkıyorum uzatacağım rahatsız etmeyin

Eda:tamam ablacım birşeye ihtiyacın olursa bana seslen

Ebrar:tamam ablam

Ebrar yavaşça yukarı çıkıyordu ve bunu hazır mıydı bilmiyordu ama ilk defa düşünceleriyle baş başa kalacaklardı.

Öylesine biri odaya girerek kendini yatağa bıraktı öğlen olduğundan ötürü hava kararmaya başlarken ki turuncu rengindeydi.

Odadaki balkona çıktı havanın soğunu aldırmadan.Ordaki koltuğa oturdu ve hem ayaklarını hem de kollarını birbirine çekerek sarıldı.Tam karışda ki deniz manzarasına bakarken konuştu hafif yüksek sesle.

Ebrar:geri geleceksin sevgilim biliyorum,sen beni yanlız bırakmazsın sana güveniyorum

Düşünceler boğulurken önündeki denize daha dikkatli bakınca ona birini hatırlatmıştı.Bağırıp çağırmak istiyordu ama yanlız değildi.Bu yüzden hemen hemen aldığı kararla aşağı kata tekrar indi.

Ebrar:yüzmeye gidiyorum lütfen biriniz bile bir kelime etmesin buna ihtiyacım var

Cansu:hava çok soğuk su da çok soğuktur üşürsün

Ebrar:Vargas üşüyor mudur?

Herkes sustuğunda herkese göz gezdirip kapıdan çıkmak için ayağını attı ve çıktı.Zaten deniz kıyısında olan ev şansının göstergesiydi..

Üstündekileri çıkarmadan kendini suya attı.Denizin en derinlerine çökünce çıkmak için ellerini hareket ettirmek istedi ama bir düşünce ona engel oldu.

Empati kur..

Vargas'la empati kurmak onun suyun altında nasıl hissettiğini anlamak istiyordu ya da anlamak yerine onun gibi olup onun yanına gitmek istiyordu.

Bir süre sonra nefesi kesilmişti.Çırpınmak yerine kendini suyun daha derinine itti.

Hak ediyor muydu? Yani ölmeyi..

Aslında kimse hak etmezdi sadece bazen bazı şeyler.

Bir elin onu yukarı çekmesini istiyordu acaba Vargas'da böyle istemişniydi?

Aklında her saniye hatta her salise o vardı,onun kendini atması ve acımasızca söylediği şarkı sözleri..

Aklında çalmaya başladı o şarkı..

Mutlu yıllar
Mutlu yıllar sevgilim
Sensiz kutlar
Bu gece tüm aşıklar
Çok yanlızlar
Kalplerinde yıldızlar
Bekliyorlar bizim için bir şarkı çal

Hayatımda aldığım ve ya alabileceği en kötü hediyeydi.Daha doğrusu hayatının en kötü anı ona verilen hediyenin geri alınmasıydı.

Ama sonu gelen bir filme devam edemezdin bunu biliyordu Ebrar,kendini çıkarmak istiyordu ama çıkarmış olursa Vargas'a ihanet etmiş olurdu.

En iyisi burda şuan da ölmekti.Vargas'a yakın olurdu hem ondan uzak kalmamış ve sakinlikte olurlardı.

Onu o karanlık deniz altında olan bir el çekti dışarı.Karaya çıktığında dudakları dudaklarına değdi ve verdiği nefesle hayata döndü bu demek oluyordu ki Vargas'a uzaklaşmıştı.

Gözlerini açabilecek durumdaydı ama üstündeki tanıdık dudakların verdiği nefes o kadar hoş geliyordu ki gözlerini açmıyordu bile..

Ama aklından geçen düşünceyle gözlerini açmaya yeltendi.Ama onu durduran gözlerine kapatılan bir eldi.

Kimdi bu neden Ebrar'ın gözlerini kapatıyordu bilinmez..Balkonun ordan ses gelince elleri ve dudakları üstünden çekmiş olan kişi hızlıca koşmaya başladı.

Ebrar gözleri bulanık olsada canı acıtsada giden kişinin arkasından bakmıştı.

Siyah şapkalı bir insan tek bilgi buydu..

Ve son duyduğu olan çığlık sesleriyle gözlerini tekrar kapattı..

Kim gelmişti ki Vargas mı yoksa?

Belkide o asla gelmeyecekti ama Ebrar geleceğine inanmak istiyordu..

_--_-_-_-_-_--_-_-_-_-_-_-_-_--_-_-_-_-_-_-_--_-_-_-_-_--_-_

Oy vermeyi unutmayınız

Saat:6.18 bölümü 800 kelime ile bitirdim.

Kendiniz çok dikkat edin kimse için kendinizi üzmeye ve ya parçalamaya değmez ama unutmayın ki yanlız değilsiniz ben sizi çok ama çok seviyorum 🃏