Karışık Hayatım

4 Bölüm

Yavaş adımlarla bahçeden geçip evin ön kapısının önüe geldik. Karan başıyla arkadaki adama komut verdi ve adam hızla elindeki anahtarla kapıyı açtı. Eskiden evliyken ben çalışan istemediğim için eve çalışan tutmamıştık. bunun hala bu şekilde devam etmesi beni bir yandan mutlu etsene diğer yandan üzmüştü çünkü genelde yemekleri ya ben yapardım yada dışarda yerdik şuan da zamanını çoğunu fransa da benim yanımda geçirsede hala arada buraya uğradığını biliyordum. Eve girmem için elimi bıraktı ve bana yol verdi .

Kabanımı çıkartıp askıya asıp salona doğru yürümeye başladım arkamdan geldiğini adım seslerinden anlaya biliyordum. uzun zaman sonra burda onunla beraber olmak garip ama güzel hissetirmişti.

Karanında salona girmesiyle hemen konuşmaya başladım." Karan adamlarına söyle Doktorun verdiği ilaçları almaya gitsinler bende sana çorba yapıyım üstüne rahat birşeyler giymeye git çabuk bir hafta sana takım elbise giymeyi yasaklıyorum."

"Peki eski ama yeniden karım olacak kadın. Şimdi gönderirim bir kişiyi alır gelir ama sende böyle rahat edemezsin yakışmış ama olsun.  Kıyafetlerin aynı yerinde seni bekliyor."

Haklı olmasıyla beraber kafamı saladım " Tamam o zaman bende kıyafetlerimi değiştireyim." Diyip kıyafet odama gitmek için merdivenleri çıkmaya başladım kapı açılıp kapanma sesi duyduğumda karanın ilaçlarını almak için adamlara emir vermek için çıktığını anladım.

Hızla 2. Kata olan giyinme odama girip rahat edeceğim eşofman ve oversize  bir tişört giydim hızla  odadan çıkıp aşağı kata indim ortalıkta karan gözükmüyordu odaya çıktığını düşünüp hızla mutfağa gittim.

Buzdolabını ve dolapları karıştırıp neler olduğuna bakıp neler yapabileceğime baktım. Yapacağım yemeklere karar verip hızla malzemeleri çıkardım birkaç eksik malzemeyide dolabın üstünde bulunan liste defterine yazıp kopardım.karan aşağıya indiği zaman adamlarına aldırırdı.

Hızla pilav için pirinçleri su dolu kaba koydum  pirinçlerin biraz suda beklemesi için bırakırken çorba için sebzeleri kesme tahtasının üzerinde ince ince doğramaya başladım.

Kapının ordan gelen sesle irkilip kapıya doğru döndüm karan kapıya yaşlanmış ve kollarını göğsüne yaslamış bir şekilde beni izliyordu onu farketmemle yavaş adımlarla bana doğru yürümeye başladı. "Yorulma dışardan söyleriz dememi  bekliyorsan daha çok beklersin eski ama yeniden karım olacak kadın, çünkü bu manzarayı izlemek için canımı vermem gerekiyorsa verebilirim de sıkıntı yok."

Diyip iyice dibime girdi elimdeki bıçağı bırakıp birkaç adım gerileyip onu baştan aşağıya süzdüm "hala ayakta ve gıcık bir şekilde konuşuyorsun bu yüzden sana birşeycik olmaz o yüzden şuradaki listedeki herşeyi alıp gel."

Diyip tezgahın üstünden listeyi alıp ona doğru uzattım elimdeki listeyi alıp biraz inceledi ve sanki çok büyük bir hata yapmışım gibi tı tı tı Diyip kafasını iki yana sallamaya başladı "neyi unuttum" diyerek bu sefer aramızdaki mesafeyi ben kapatıp kafamı listeye doğru uzattım. "Bunu" diye bağırıp hızla yanağımdan öpüp kaçmasıyla ne olduğunu kavrayamadım  biraz kendime geldikten sonra ben "Karan" diye bağırdım ve aldığım tek cevap kahkaha sesiydi.

Onun bu haliyle bende gülmeye başladım yüzümde kalan silik tebessümle yemekleri yapmaya başladıktan on beş dakika sonra karan elinde istediğim şeylerin olduğunu düşündüğüm şeylerle geri geldi elinden poşetleri alıp. Tezgaha bıraktım.

Arkamı dönüp mutfağın tam ortasında yalı kazığı gibi dikilen karana baktım. "Karan içeri gidip biraz dinlenirmisin lütfen. Kendini çok fazla yormaman gerektiğini söyledi doktor." Karan sanki ona küfretmişim gibi. " seni izlemek varken kimse benden seni görmeyeceğim bir yerde kıçımı devirip yatmamı bekleyemez."