Eclipse Series #1: Primo Avriel De Luna

Chapter 4 Souls

CHAPTER 4
SOULS

Pagkagising ko ay wala si Primo, umupo ako ng tuwid at inayos ang aking sarili. I walk towards the door and i open it slowly.

Ang sarap ng tulog ko, i feel better now.

Bumaba ako ng hagdan at hinanap agad ng aking dalawang mata si Lola, tumungo ako sa kusina upang tingnan kung naroroon s'ya. Nangdito na ako ngayon sa kusina ngunit wala parin si Lola, bumalik ulit ako sa sala ngunit wala akong dinatnang tao.

Tumikhim ako at bumuntong hininga, siguradong nangjan lang s'ya sa paligid. Babalik na sana ako sa kwarto ng makarinig ako ng ingay mula sa garden ni Lola.

Dumungaw ako sa bintana at nakita ko si lolang masayang dinidiligan ang halaman, samantalang hindi ko lubos akalain na nangdito pa pala si Primo.

Nagtatanim s'ya ng mga bulaklak, mula dito sa bintana ay rinig na rinig ng mga tenga ko ang walang tigil na tawa at halakhak ni Lola. Hindi ko lubos akalain na malapit sa matatanda si Primo, ngayon ko'lang nakitang ngumiti at tumawa ng gan'yan si Lola.

This is the second time that i witness my grandmother's smile and laugh. This is the second time i saw my grandmother's happy.

Huli kong nakitang ngumiti si Lola noong kaarawan ni Lolo, and that time ang saya saya pa ni Lola. Not until my grandfather died because of his illness.

Lumabas ako ng bahay at kaagad na pinuntahan sila.

“Good morning, Lola!”

She looks at me with a smile on her face.

“Magandang umaga, sayo apo. Hindi mo naman sinabi na mahilig sa halaman ang iyong nobyo, bagay na bagay talaga kayong dalawa,” mariin a'kong tumawa dahil sa sinabi ni Lola.

“Lola, hindi ko’po nobyo si Primo. Kaibigan ko'lang s'ya, kagabi kopa sinabi ang tungkol diyan.”

Tiningnan ko si Primo at may hawak hawak itong bulaklak, inamoy amoy pa n'ya ito ang cute n'ya tingnan. Kumunot ang kanyang noo habang nakatingin sa'kin.

Inalalayan ko si Lola papunta sa kanyang kwarto dahil nagrereklamo na itong sumasakit ang kanyang tuhod. Pagbalik ko sa garden ay wala na a'kong naabutang primo kahit anino ay wala.

Saan na naman pumunta ang lalaking iyo'n? Umalis naba s'ya? Saan s'ya pumunta? Saan dumaan?

Hayst ba't ko ba s'ya hinahanap wtf. Babalik na'lang ako sa loob ng bahay total wala naman na a'kong kasama rito, ano pa bang gagawin ko wala na. Kaya wala na akong rasun para manatili pa rito sa garden.

Maglalakad na sana ako ng may nagpakita sa aking harapan, natatabunan ang kanyang muka ng bulaklak.

“P-primo?”

Binaba na n'ya ang bulaklak at inilapag iyo'n sa mesa.

“Uhm? This flower is cute,” he walks towards me.

Hindi ko maitatanggi ang taglay nitong kagwapohan, kahit magaspang ang kanyang ugali, ay sigurado naman a'kong may bait at natitirang kabutihan pa ang naiiwan diyan sa puso n'ya.

“Anyway, i need you i have mission today,” he murmured.

Umawang ang aking labi kasabay nito ang bilis ng tibok ng aking puso.

“A-ah, i mean is... I need my necklace. I can't collect souls if i don't have my necklace,” iniwasan n'ya agad ako ng tingin.

“Collect souls? What do you mean?” tanong ko sa kanya ngunit hindi n'ya ako sinagot. Naglakad lang ito paalis at iniwan na naman ako.

Suminghap ako sa hangin. I rolled my eyes, this is driving me crazy!

Nagpatuloy lang ako sa pagsunod sa kanya, hindi na ako nakapag paalam pa dahil tulog na si Lola. Dinatnan ko na'lang ang aking sarili sa isang lumang bahay, may nakita a'kong matandang lalaki nakaupo sa isang upuan kasama ang kanyang apo.