CÜRETKAR ~ SONSUZU YAŞAMAK | +18

60. Bölüm:''AKIL VE YALAN''

Beni Wattpad üzerinden takip etmeyi unutmayın❤️

Yorumlarınız lütfen sadece harften oluşmasın, ben düşüncelerinizi okumak, sizinle yorumlarda sohbet etmek istiyorum. Lütfen bu hususa dikkat edelimm..

Sınır 80 oy, 100 yorum. 

Sizi çok özlemek ben ama makine mühendisliği okumak cehennem... Nasılsınız? Uzun süredir bir araya gelemiyoruz, neler yapıyorsunuz, hadi burada wp grubundaymışız gibi sohbet edelim. Hepinize tek tek yanıt vereceğimmmmm. 

İyi okumallar <3 

✨

60. AKIL VE YALAN

Kaç tavşan kaç, zaman seni yakalayacak.

Kaç tavşan kaç, zaman seni kafesine kapatacak.

Kaç tavşan kaç, zaman sana iyi davranmayacak.

Zenbar Elendes'ten kaç, seni kendine bağlayacak.

Zaman tüm gerçekliğiyle gözlerimizin önünden geçti, İkimiz de varlığımıza doğru çekiliyorduk. İkimiz de birbirimizin çekim alanına son sürat yaklaşıyorduk. Çarpışacaktık. Ya yok olacaktık ya da daha da büyüyecektik. Tıpkı birbirine son sürat yaklaşan iki galaksi gibi, samanyolu ve andromeda gibi, bir gün iç içe geçecektik.

Onu hızla kendimden ittiğimde uyanışımın, onun bedeninin üzerimde sürdüğü hükümden ayrıldığımı fark etmesiyle birkaç adım atarak kalp ritmimin dengesini bozan gülüşüyle benden uzaklaştı.

Dudağının kıvrılan bir ucu yavaşça aşağıya indi ve dudakları düz bir çizgi halini aldığında ikimizin etrafını saran o karanlık bağ yok oldu.

''Bayan Hanse,'' dedi resmi bir dille. Ardından elini arkasına atarak bir zarf çıkardı ve masanın üstüne deste deste dizliği paraların üstüne bıraktı. ''Adil bir maçtı, kazandınız.''

Kafamı hafifçe eğip ayaklarımın ucuna baktım, birkaç saniye önce aramızdaki çekim o kadar güçlüydü ki o benim ışığımı kendisine çeken karadelikten farksızdı. Saniyeler içerisinde beni kendi karanlığının içindeki tekilliğe çekerek tüketebilirdi. Buna izin verecek kadar yakındım...

''İyi günler dilerim.'' Dedim ve gitmesi için çenemle işaret ettiğimde bana arkasını dönerek ilerlemeye başladı. O önde ben onun arkasında yavaşça yürürken dışarıda bizi bekleyen adamlar kapıyı açmamla silkelenerek hazır ola geçti.

Zenbar Elendes kapının önünde duran siyah spor arabasına ilerlerken peşinden adamları gitti ve onun arkasındaki ve önündeki spor arabaya ilerledi.

Üç arabalık küçük bir konvoy olarak gelmişti, Zenbar'ın bu yüzünü hiç görmemiş, adamlarını ve adamlarının sahip olduğu bu kudreti daha önce görmemiştim.

İkiyüzlü madalyon. Madalyonun bir yüzü, hep yalancı.

Bana göstermediği o kişiyle karşı karşıya gelmiş ve birbirimize doğru ilk karanlık adımı atmıştık belki de.

Kafamı masaya doğru çevirerek masanın üstünde duran paraya baktım, gitmeden birkaç saniye önce destelerin üzerine bıraktığı zarfı alarak ağzını açtığımda Erzhun ve Askan'da yanıma geldi.

Kalçalarımı masaya yaslayıp paralara arkamı döndüğümde yırttığım zarfı Askan'a uzatarak içindeki kağıdı çıkardım.

Gözlerim kağıdın üstünde dolaştı, kelimeler vardı ve kelimeleri oluşturan harfler sanki kağıdın üstünde bir yıldız gibi kayıyordu. Gözlerim kelimeleri doğru mu seçiyor yoksa okuduklarım Zenbar Elendes'in hipnozunun etkisiyle kocaman bir yanılmaca mıydı bilemiyordum.