İnsan hayata tutunmak için birine ihtiyaç duyuyor bence. Hayattan bıkan insanlar ya sevdiklerine sığınıyor ya da Allah'a. Benim annemde babam da öldü Benim şu an hayata tutunma sebebim Kayra olabilir ne kadar da kendime itiraf etmek istemesem de ben galiba Kayra'yı seviyordum çünkü kimsenin yanında onun yanında olduğum kadar doğal davranamıyorum. Kimsenin yanında onun yanında olduğum kadar eğlenemiyorum. Onun yanındayken kalbim o kadar hızlı çarpıyor ki onun kalbimin sesini duyduğuna yemin edebilirim.
Sabahın ilk ışıklarıyla kalkmaya çalıştım ama beni saran kollardan kurtulamadım. Bugün okul vardı kalkmamız gerekiyordu ama şu an Kayra kalkmiyordu. Ona doğru döndürdüm vucudumu ve onun koyu yeşil gözleriyle buluştum. Meğersem kalkmış ama bana ses vermiyormuş.
"Hadi kalk bugün okul var."
Dediklerimi hiç dinlemedi ve kollarını daha çok sardı bana.
"Hmm biraz daha uyuyalım nolur."
"Olmaz kalkmamız gerekiyor hadi."
Tamam deyip yanağıma bir öpücük kondurdu ve yorganı üstünden kaldırdı. Tuvalete girip kapıyı kapatti. Bende bugun giyecegimiz giysileri seçmek için gardolabin kapağını açtım.
Beyaz rengini çok sevdiğim için ona göre kıyafetler seçtim ve bence çok iyi bir kombin oldu.
Kayranin ise siyah rengi çok sevdiğini Bildiğim için onun içinde bu kombini yaptım. O siyah ben beyaz oldum zıttız yani.
Ben üstümü giyeceğim sırada Kayra banyodan çıktı.
"Oo sevgilim benim için kıyafet mi seçmiş?"
Diyip elleriyle belimi sardı. Tabii ben çok utandım çünkü böyle şeylere alışkın değildim.
"Sen tuvaletteydin bende zaman kaybı olmasın diye hazırlayayım dedim."
"İyi yapmışsın."
Diyip yanağıma öpücük bırakıp onun için hazırladığım kiyafetleri alıp giyinmeye gitti. Ben şoklar içerisinde kıyafetlerimi giyinmeye koyuldum. Hayir bu yaptigi hareketlerden etkilenemezdim etkilenmemeliydim.