Eyfel Pariste Değil Ki

1-Yakışıklı Hödük!

AŞKLARIM UZUN SÜRE SONRA İLK KİTABIMLA BAŞLIYOM.HAZIRSANIZ HARİKA BİR HİKAYE GLİYORRR.İYİ OKUMALARR!

"Anne ben çıkıyorum!"

Kapıyı açtım ve converselerimi giymeye koyuldum.

Fazlasıyla heyecanlıydım.

İLK KEZ YURT DIŞINA ÇIKIYORUM!

Hem de Fransaya gideceğim.

Bu okul gezisinin yapılacağını duyunca o kadar sevindim ki...

Hayalim Eyfeli görmekti.

Belki de biraz daha fazlası olabilir kabul.

Belki Eyfelin önünde aşık olduğum kişiyle öpüşmek mesela...

Aayyy ne diyorum ben!

SONUÇTA EYFELİ GÖRÜCEM!!

"Oğlum bekle!Annene öpücük vermeden mi gideceksin Fransalara?"

Tebessüm ettim.

"Olur mu hiç öyle şey annem benim."

Anneme sımsıkı sarıldım ve ona sımsıcak bir öpücük verdim.

Annem sahip olduğum tek kişiydi.

Babam...

Ben 12 yaşındayken yani 5 sene önce annemi aldattı.

Annem boşanmak istedi ve boşandılar.

Babamı yıllardır görmedim.

O da beni görme zahmetine hiç girmedi zaten.

Yeni çocukları ona yeterdi.

Evden ayrıldım.

Okulun yolunu tuttum.

Okul gezisi için okulun önünden otobüsler kalkacaktı havalimanına.

Fransaya uçuş yapacaktık.

Aşırı güzel bir gezi olacaktı.

Herkes için Paristeki aileler hazırlanmıştı.

Çocuklu aileler.

Bizleri bir hafta misafir edecek kişiler.

Belki de arkadaş edinebilirdim.

Umarım samimi biriyle aynı eve düşerim.

♤

Okula geldim.

En yakın arkadaşım Jimini gördüm ve hemen koşarak yanına gittim.

"Jimin!Parise gidiyoruz!!"

Jiminin yüzünde en az benim kadar mutluluğu görüyordum.

"Evettt çok heyecanlıyım!"

♤

Ding dong!

Kapıyı çaldım.

Fazla heyecanlıyım.

Bir hafta boyunca bu evde kalıcam.

İngilizcem umarım yeter.

Onlar sonuçta Fransızlar ve ortak dil olarak ingilizce konuşmalıyız.

Kapının kilidinin açıldığını duydum.

Hemen duruşumu dikleştirdim.

Kapı açıldı.

Ne?

Tamamen koreli.

Koreli bir teyze açtı kapıyı.