GUNS OF THE MOSCOW I [Omegaverse]

12

Mermi onun  yanağını hafifçe çizip geçmişti.
Alaskin Dimitri'nin bileğini çekti ve yere düşürdü.
Şimdi onun yüzünden üstlerine mermi yağıyordu.

Dimitri eğilmiş,duvara sinmişti.
Evin camlarının kırılması an meselesiydi,"Dimitri,sakın kalkma yoksa ilk önce seni öldürürler sonrada beni."

Alaskin endişeliydi.
En sonunda cesaretini toparlayıp tüfeği aldı ve hepsini teker teker alnından vurdu,son iki kişi kalmıştı fakat mermi bitmişti.

-DİMİTRİ!

Alaskin arkasını döndüğünde Dimitri'nin orada olmadığını gördü.
Yerde sürünerek aşağı indi ve evin içinde de olmadığını,kapının açık olduğunu gördü.

Karşıdaki ormana doğru ilerlemeye başladı Alaskin.
Hızlı fakat temkinli adımlar ile ormana indi.
20 dakikanın sonunda Dimitri'yi bulamamıştı.

Helikopter ile sabah gözüyle üstten bakmak için havalandı.
Yaklaşık iki saat sonra Dimitri'yi görmüştü.
Helikopteri otomatik pilota aldı ve aşağı bir halat salladı. Aşağı indiğinde Dimitri'nin kafasının kanlar içinde kaldığını,baygın olduğunu gördü.

Helikopter havadaydı ve Dimitri çok ağır görünüyordu.
Alaskin Dimitri'yi tek hamlede kaldırıp sırtladı,saatinden helikopterin konumunu yanındaki dar boşluğa indirmeye çalıştı.
Zor olsada helikopteri indirip Dimitri'yi içeri koydu.

-Tanrım lütfen kalbi durmasın,lütfen..

Kalp atışı hızlanıyor suratının sağ tarafı kızarmaya başlamıştı.
Eve vardığında Dimitri'yi arabaya bindirip hızla hastaneye sürdü.
Aynadan Dimitri'ye baktıkça gaz pedalına daha çok bastırıyordum.
Vücudum soğuk soğuk ter akıtmaya başlamıştı.

Hastaneye varınca onu kucaklayıp içeri girdim;"DOKTOR,DOKTOR YOKMU?!"
Dimitri'yi bir sedye ye yatırdılar hemşireler onu hızla asansöre doğru götürdüler.
Peşinden koşuyordum fakat beni asansöre almadılar ve yukarıdaki bekleme salonuna aldılar.

Doktor yanıma gelip odaya geçmemi soyledi,aynı zamanda da doktor bana Dimitri'nin hayatı tehlikesi olduğunu,kafasının ağır darbe almış olması yüzünden siteril bir odada olduğunu söyledi.
Başına tam 5 dikiş atılmıştı.
Dimitri'nin elini kavrayıp alnıma koydum,"Ne zaman düzgün bir hayat yaşayacaksın? Ne zaman mutlu bir hayat yaşayacağız Dimitri?"

2030 Haziran

Güneşli bir havada dışarıda yürüyordum.
Dimitri'yi Rusyada bırakıp geri ABD'ye dönmüştüm,şimdi sevgili kardeşim ile güzel bir hayat yaşıyorduk. 
Otel'i kış mevsiminde kapatıp tadilat yapmıştım,bir havuz ve yeni bir bar eklemiştim.

-Ağabey! Hadi gelsene kendi yaptığın şeyin tadını çıkarr~  

Alexandra'nın beyaz teni sıcaktan buğdaylaşmıştı,siyah büyük güneş gözlüklerini kaldırdı ve saçlarının üzerine yerleştirdi. Bir çırpıda havuzdan çıktı ve siyah bikinisinden sular süzüldü.
Aleksandra Alaskin'e doğru ilerledi.

Aleksandra ağabeyinin elindeki kadehi aldı ve masaya koydu" Bu kadar çok içme organlarına yazık,HADİ biraz keyif yapalım sürekli ya beni izliyorsun yada çalışıyorsun.."

-Seni izlemek zaten bir keyif gibi.
Alaskin samimice gülümsüyordu.

Aleksandra onu hızlıca çekti ve yerinden kaldırıp kolunu çekiştire,çekiştire havuza kadar götürdü.
Aleksandra'nın yüzünde kocaman bir gülümseme vardı.

Alaskin'i havuzun içine itti ve ardından kendisi de atladı.
Alaskin yüzeye çıktı ve gözlüğünü düzeltti.
Alaskin Aleksandra'yı yakaladı ve onu havuzun dibine batırdı.
İkisi de kahkaha atarken kısık seste çalan müzik durdu ve  kafasını sağa çevirdi.