YENİ HAYAT

53. bölüm

-kapatırlar-

Sadi: Hemen sattın ama beni kartal 1, olmaz böyle.

Buse: Aaa *yeni fark eder* Annem hiç kızmadı ki.

Sadi: Sana kim kızabilir ki fıstık. Kemerler bağlandıysa Payaslı turizm kreşe doğru yola çıkmaya hazır, sen de hazır mısın kartal 1?

Buse: Hazırım. *sevinçle*

Sadi kızını bırakıp işlerini halleder. Akşam kızını kreşten alıp sahile giderler ve baba-kız biraz baş başa takılırlar. Songül de iş çıkışı onların yanına gelir.

Busecik hemen annesine koşar.

Buse: Anne.

Songül kızına sarılır sıkıca.

Songül: Kızımmm, ohh, çok özlemişim.

Buse: Ben de seni çok özledim.

Sadi: Hemen sattın beni Busecik. Bak bu 2 oluyor.

Buse: Seni de çok özledim baba ama şimdi de annemi çok özledim.

Sadi: Zilli seni.

Buse: Zilli ne demek baba?

Songül: Ver bakalım cevabını. *güler*

Sadi: Boş ver kızım, hadi bin arabaya, hasta olma.

Songül kızının arabaya binmesine yardım eder.

Songül: Tavşancık, biz şimdi babayla biraz konuşalım, gelirim hemen tamam mı?

Buse: Öpüşüp barışın tamam mı?

Songül: O ne demek kızım? Aa.

Buse: Fatma teyze öyle diyor hep. Küsler öyle barışırmış.

Songül: Biz küs değiliz ki babanla.

Buse: Ama hiç sarılmıyorsunuz, hem tüm arkadaşlarımın anne babası aynı evde, sizin niye farklı evleriniz var? Öğretmenim annen ve baban ayrı değil dedi hem ama ayrısınız? Bi ayrısınız bi değilsiniz, hiç anlamadım.

Songül: Akıllı bıdığım biz konuştuk ya bu konuları? Biraz kafan mı karıştı acaba?

Buse: Babam artık bizimle kalsa olmaz mı? Hem ödev yapmak için başka yerlere gitmesi de gerekmez. Ben çok özlüyorum onu, babama gittiğimde de seni özlüyorum.

Songül: Bu konuları biz evde kendi aramızda konuşsak olur mu güzelim?

Buse: İyi peki.

Buse kollarını birleştirir (çiçek olur) ve anne babasını beklemeye başlar.

-sadgül-

Songül gelir Sadi'nin yanına.

Sadi: Nazlı mıyız bugün biraz?

Songül: Evet, öpüşüp barışın diyor *güler* Fatma abladan duymuş.

Sadi: E kızımızı üzmeyelim canım, değil mi?

Songül: Sadiciğim, aaa, sokak ortasında... Çok ayıp.

Sadi: Eve de geçebiliriz? *Sadi muzipçe gülümsüyordur*

Songül: Sadiciğim, kendine mi gelsen? Kızımızın önünde...

*gülerler*

Sadi: Tamam tamam demedim bir şey. 

Songül utanır ve hemen değiştirir konuyu.

Songül: Ne zaman gidiyorsunuz?

Sadi: Hemen git mi diyorsun?