Ünlenmiş Aşk 💫❤️‍🩹🧡

42.Bölüm(Ölüme yakınlık)

Selamün aleyküm:))
Yeni bölüme hoşgeldinizzzzz.
Küçük yıldızımızı boyamayı unutmayalımmm.

Hadi bölüme geçin.

İYİ OKUMALAR.

...

BÖLÜM ŞARKISI: Tattoo~Loreen

(Lütfen şarkıyı açalım✨)

İyi dinlemeler.

...

✨

Ayağımı gaz pedalına koydum.

"Hazır olun ve mümkünse canınızı kurtarın." dedim. Doğukan ayılmıştı.
Mateo sağolsun.

"Etrafımız ateşlerle çevrili. İkinci kez oluyor bu." dedi Doğukan.

"Asıl senin bu ateş sevdan nerden geliyor?" dedi Mateo lafa karışarak.

Bir bilseniz hocam. Biz yıllardır ateşle yakıyoruz bu yüreği.

Heh heh heh.

Onlara cevap vermek yerine gaza bastım. Alevlerin arasından öyle çıktık. Arabanın önü yanıyordu. Kendimi ve diğer iki varlığı araçtan çıkardım. Bütün adamları teslim olmuş vaziyetteydi. Doğukan ve Mateo yanımda duruyordu öylece. Doğukan Mateoyu ayakta tutuyordu. Tekrardan bir ses duyuldu.

Yine mi helikopter?

Halatlar sarktı iki adamla birlikte.

Doğukan ile Mateoyu aldılar. O kadar hızlı oldu ki. Etrafı silahla taradılar.

Etrafta keskin nişancılar vardı.

Ya biz ne ara çatışmaya girdik Anka?

Bilmiyorum Huriye.

Gözlerimizi açıp kapayana kadar herşey bitti. Gözlerimi etrafta gezdirdim. Herkes bir yerde toplanmıştı. O tarafa yöneldim. Etrafa kan kokusu hakimdi. Yerde biri yatıyordu.

Bora Çelik.

Ağır yaralı.

Üstelik Reyhan'ın kucağında... Reyhan hâlâ ciddiydi. Fakat yerde kanlar içinde yatan kardeşimdi. Abim.

🖤

Neler olup bittiğini hatırlamıyordum. Bir anda kendimizi Bora'nın ameliyat kapısında beklerken bulmuştuk. Ateş yanımda duruyor ve hiç sesini çıkarmıyordu. Eren ile Su da gelmişti. Su önce hepimize tek tek sarılmıştı.

Abimi istiyordum.

Arada bildiğim sureleri okuyordum. Bazende plan yapıyordum. Bu kadar adam geldiğine göre Mateo ile Doğukan kilit noktalardı. Yoksa başımıza hiç böyle birşey gelmemişti. Hala neden sormadığımı düşündüğüm o soruyu sormak için Reyhan'ın yanına ilerledim usulca.

"Reyhan..." dedim onun duyabileceği bir ses tonuyla.

"Efendim?" sakindi. Bir tek ben mi delirmek üzereydim?

"Nasıl oldu bu?" dedim. Bende sakince konuşuyordum gerçi.

"Çatışmanın ortasında kalmıştık. Hep dibimde bittiği için yine dibimdeydi. Kendimi de onu da koruyabiliyordum. Sonra işte...biri silahını bizim tarafa doğrultmuş sonradan farkettik. Çekil dedim Bora'ya çekilmedi. Hep sen mi koruyacaksın? Dedi ve kurşunların hedefi oldu. Beni vurmayacaklardı çekilebilseydik. Fakat o yine de yaptı..." dedi Reyhan Çınar. Onu onaylar biçimde kafamı salladım ve sakince düşünebilmesi için onu rahat bıraktım. Tekrar Ateş'in yanına geldiğimde Sinan da yanımıza geldi. Bir elini omzuma koydu.