Anne baba, neden ne halde olduğum hiç umrunuzda olmadı?
Yaptıklarım için bana kızıyorsunuz; sizden uzaklaştığım için, öfkem için, sustuğum için...
Öfkenin ne olduğunu bile bilmeyen ben, sinir hastası oluyorum günden güne. Susmamı siz istediniz, size istediğinizi verdim gene mutlu edemedim sizi.
Bunları yapan ben değilim, sizsiniz.
Bana kendimi suçlamayı siz öğrettiniz, susmayı, sizden uzaklaşmayı.
Sebebi sizken neden azarı işiten ben oluyorum?
Tâbii ki bu şekile gelmem de benim de çok büyük bir katkım var, ama bunu başlatan sizsiniz ve her zaman ki gibi kötü olan ben oluyorum.
Ama artık hiçbir şey eskisi gibi olamaz, çünkü kırılan bir kalp bir daha tamir edilemez.
***
