Zehir bazen bir yemekte, içecekte veya hava da olmaz.
İnsanda da olur.
Çünkü ben; zehirim, -aldığım her nefes gibi- zehirlerim.
Bu zehir, geçmek bilmiyor ve her geçen gün içimde büyüyor.
Ve ben bunu bir çeşit radyasyon gibi bunu hızla yayıyorum. İnsanlar benim sayemde karanlığa bürünüyorlar, çünkü zehirim ile onların içlerini karartıyorum.
Zehirlemediğim bi' tek sen kaldın. Senden tek bir ricam var; git, kurtul benden, çünkü bunun aynısını sana da yapacağım. Ve sen fark ettiğinde herşey için çok geç olacak.
Zehirim artık seninle olacak.
***
